Οι νέες συνθήκες καθιστούν ανεπίκαιρο -και ίσως επικίνδυνο- το μονοσήμαντο δόγμα της ανάπτυξης μέσω εξαγωγών, τις ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων και στρατηγικών υποδομών (κατ’ εξοχήν στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες και την αμυντική βιομηχανία) και των ανοιχτών συνόρων στις ξένες επενδύσεις στον βαθμό που οδηγούν σε έναν άκριτο και άκρατο αφελληνισμό επιχειρήσεων