Η ιστορία της μοναδικής επίσκεψης του Χίτλερ στο Παρίσι λίγο μετά την κατάληψή του το 1940 (Mάχη της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου). Κάνοντας βόλτα σαν τουρίστας, επισκέφθηκε τα περίφημα αξιοθέατα σε ένα ανοιχτό αυτοκίνητο με ελάχιστη προστασία.
Ο Αδόλφος Χίτλερ πραγματοποίησε μια γρήγορη περιήγηση μόλις τριών ωρών στο Παρίσι τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Ιουνίου 1940, συνοδευόμενος από τον Albert Speer τον αγαπημένο του αρχιτέκτονα και αργότερα τον υπουργό εξοπλισμών και τον αγαπημένο του γλύπτη, Arno Breker.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Albert Speer: «Μέσα στο Τρίτο Ράιχ»
Τρεις ημέρες μετά την έναρξη της ανακωχής προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Le Bourget. Ήταν νωρίς το πρωί, περίπου πέντε και μίση. Τρία μεγάλα sedans της Mercedes περίμεναν. Ο Χίτλερ, ως συνήθως, καθόταν στο μπροστινό κάθισμα δίπλα στον οδηγό, ο Breker κι εγώ στα ενδιάμεσα καθίσματα, ενώ ο Giessler και οι βοηθοί κατέλαβαν τα πίσω καθίσματα. Για εμάς τους καλλιτέχνες δόθηκαν γκρίζες στολές για να μπορέσουμε να ενταχθούμε στο στρατιωτικό πλαίσιο. Περνούσαμε από όλα τα διάσημα μνημεία, το μεγάλο κτήριο του Charles Garnier, ήταν το αγαπημένο του Χίτλερ και το πρώτο πράγμα που ήθελε να δει.
Μετά από μια τελευταία ματιά στο Παρίσι γυρίσαμε γρήγορα πίσω στο αεροδρόμιο. Μέχρι τις εννέα το πρωί η περιήγηση στα αξιοθέατα είχε τελειώσει. «Ήταν το όνειρο της ζωής μου να μου επιτραπεί να δω το Παρίσι. Δεν μπορώ να πω πόσο χαρούμενος είμαι που το όνειρο μου αυτό εκπληρώθηκε σήμερα. Για μια στιγμή ένιωσα λύπηση γι ‘αυτόν: τρεις ώρες στο Παρίσι, η μοναδική φορά που μπορούσε να το δει, τον έκανε ευτυχισμένο.
Ο Άλμπερτ Σπέερ ήταν Γερμανός και εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας ήταν υπουργός Εξοπλισμών, υψηλότερος βιομηχανικός ηγέτης του Τρίτου Ράιχ και καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου.
Η ιδιαίτερη θέση του Σπέερ μεταξύ των ναζιστικών στελεχών βασιζόταν στην εξαιρετικά καλή σχέση του με τον ηγέτη του Τρίτου Ράιχ, τον Αδόλφο Χίτλερ. Μέχρι το τέλος του Τρίτου Ράιχ είχε πάντα την στενότερη επαφή με τον δικτάτορα, παρόλο που είχε ως αντίζηλους ισχυρούς αξιωματούχους όπως τον Γκαίμπελς και τον Μπόρμαν.
Ο αρχιτέκτονας Σπέερ
Το αρχιτεκτονικό στιλ του Σπέερ περιγράφεται ως ένα είδος ξηρού, μειωμένου κλασικισμού, επίσης γνωστό ως νεοκλασικισμός. Ήθελε να είναι ορατή μια “σαφής γραμμή” στα δημιουργήματά του. Η αρχιτεκτονική έπρεπε να απεικονίσει την ναζιστική ιδεολογία. Έτσι, π.χ., το πολύ μεγάλο μέγεθος των κτηρίων αποσκοπούσε στην κατάδειξη της γερμανικής δύναμης σε ξένους πολιτικούς (σωβινισμός).
Ο Χίτλερ προγραμμάτισε ριζικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική πολλών πόλεων του Ράιχ. Σύμφωνα με τα σχέδια του, το Αμβούργο θα γινόταν κέντρο του παγκοσμίου εμπορίου, το Μόναχο πρωτεύουσα του κινήματος, η Νυρεμβέργη πόλη των συνεδρίων και, τέλος, το Βερολίνο παγκόσμια πρωτεύουσα. Είπε στον Σπέερ: “Το Βερολίνο είναι μεγαλούπολη, αλλά δεν είναι Μητρόπολη. Κοιτάξτε το Παρίσι, την ομορφότερη πόλη του κόσμου! Ή ακόμη και την Βιέννη! Αυτές είναι πόλεις με χαρακτήρα! Το Βερολίνο, εντούτοις, δεν είναι τίποτα παρά μια άστατη συσσώρευση κτηρίων. Πρέπει να ξεπεράσουμε το Παρίσι και την Βιέννη!”
