Ο Patrick Pouyanne, το «εριστικό αφεντικό» της Total SA, όπως τον χαρακτηρίζει το Bloomberg, έχει έναν διαφορετικό τρόπο να αντιλαμβάνεται τα ρίσκα.
Τι σημαίνει αυτό; Ο γαλλικός πετρελαϊκός κολοσσός έγινε η πρώτη μεγάλη εταιρεία της Δύσης που υπέγραψε συμφωνία με το Ιράν με τη λήξη των κυρώσεων που του είχαν επιβληθεί για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Πέραν τούτου, πρόσθεσε νέα έργα στο Αμπού Ντάμπι και το Κατάρ, ενώ την περασμένη εβδομάδα ο Pouyanne ανακοίνωσε την εξαγορά έναντι 450 εκατ. δολ. του 16,33% της Waha Concessions από την αμερικανική Marathon Oil, την οποία χαρακτήρισε ως ένα από τα μεγαλύτερα deal στην ιστορία της. Δεν δίστασε να επεκταθεί λοιπόν στην περιοχή αυτή, την ώρα που μερικοί από τους μεγαλύτερους αντιπάλους της Total στρέφονται στον ασφαλέστερο από πολιτικής άποψης αμερικανικό σχιστόλιθο.
Υπενθυμίζεται δε ότι αυτές τις ημέρες κατέθεσε προσφορές και για τα δύο οικόπεδα, Δυτικά και Νοτιοδυτικά Κρήτης , για έρευνες υδρογονανθράκων, συμμετέχοντας σε κοινοπραξία με την αμερικανική ExxonMobil και τα Ελληνικά Πετρέλαια.
Αψηφώντας επίσης την κατάσταση που επικρατούσε ανέκαθεν με την Τουρκία ήταν και η πρώτη που έσπευσε για έρευνες στο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ από το οποίο όμως αργότερα αποχώρησε αφού οι έρευνες απέβησαν άκαρπες.
Όπως εξάλλου είπε ο Pouyanne στην τηλεόραση του Bloomberg, «είμαστε έτοιμοι να πάρουμε ρίσκα».
Κατά μια έννοια, αυτό που κάνει η Total είναι να στρέφεται σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί παραγωγική για την εταιρεία, καθώς ο Pouyanne κυνηγά το πετρέλαιο με το χαμηλότερο κόστος σε Μέση Ανατολή και Αφρική και επιλέγει assets, την ώρα που άλλες δυτικές εταιρείες αποχωρούν από χώρες που ρημάζονται από μακροχρόνιους πολέμους και διαμάχες.
Οι κινήσεις αυτές όμως σίγουρα αποτελούν και τζόγο. Στη Λιβύη, η Total κάνει αγορές σε μια περιοχή που περιστασιακά γίνεται στόχος επίθεσης. Στο Ιράν, η συμφωνία που έκανε βρίσκεται στο έλεος του Ντόναλντ Τραμπ, υπό την έννοια του αν θα αποφασίσει να ανανεώσει τις κυρώσεις.
Παράλληλα, στην περίπτωση των έργων σε Σαουδική Αραβία και Κατάρ υπάρχει ο κίνδυνος να μπει η εταιρεία σε μια διπλωματική διαμάχη μεταξύ Κατάρ και ΗΑΕ, επενδύοντας και στις δυο ταυτόχρονα.
«Υπάρχει κίνδυνος στη Λιβύη. Δεν είμαστε αφελείς. Το να έχουμε όμως πρόσβαση σε αυτή την παραχώρηση (σσ. Waha Concessions) που έχει πολλούς πόρους, αποτελεί ένα καλό ποντάρισμα για το μέλλον», αναφέρει ο Pouyanne.
Η Total έγινε επίσης εταίρος σε μια 40ετή παραχώρηση για το μεγαλύτερο χερσαίο κοίτασμα πετρελαίου του Αμπού Ντάμπι το 2015, ενώ Royal Dutch Shell και Exxon Mobil – με πολυετή παρουσία στη χώρα αμφότερες – προσπέρασαν την ευκαιρία.
Το 2016, η γαλλική εταιρεία κατάφερε να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές της, μεταξύ αυτών και τη Shell, και αντικατέστησε την AP Moeller-Maersk στο μεγαλύτερο κοίτασμα του Κατάρ.
«Ο Pouyanne είναι πολύ ανθεκτικός στους κινδύνους», αναφέρει η Helima Croft, στρατηγική αναλύτρια εμπορευμάτων στην RBC Capital Markets και πρώην αναλύτρια της CIA. «Πάρτε το παράδειγμα της Λιβύης: είναι γεμάτη οπλισμένους αντάρτες, ενώ έχουμε δει και σημαντική δράση από το ISIS εκεί».
Εν μέρει, η τόλμη του Pouyanne για επέκταση σε πολιτικά επικίνδυνες χώρες θα μπορούσε να εξηγηθεί από το πώς θεωρεί η Total ότι θα είναι η μελλοντική κατανάλωση πετρελαίου. Ενώ η Shell και η BP Plc βλέπουν να εξομαλύνεται στη δεκαετία του 2030, η Total προβλέπει αυξανόμενη ζήτηση που θα διαρκέσει επί αρκετά χρόνια.
Ο Pouyanne δεν θεωρεί ότι η Total χρειάζεται σχιστολιθικά assets για να αναπτυχθεί, καθώς τα βαρέλια με πετρέλαιο από τη Μ¨εση Ανατολή κοστίζουν για να παραχθούν μόλις 5 δολάρια. Εξάλλου, το κόστος των δικαιωμάτων εξόρυξης στο κοίτασμα Permian, που είναι το μεγαλύτερο στις ΗΠΑ για σχιστόλιθο, έχει αυξηθεί καθώς αυξάνεται και η παραγωγή.
Η Total διαθέτει έχει πολλά ευέλικτα περιουσιακά στοιχεία πετρελαίου που μπορούν να προσαρμοστούν στις μεταβολές των τιμών, οπότε δεν χρειάζεται πραγματικά να επενδύει σε σχιστόλιθο, είπε ο CEO. Kίνδυνοι εξάλλου υπάρχουν και στις Η.Π.Α. με «άφθονη δράση και πολλούς δικηγόρους», ανέφερε.«Υπάρχουν διαφορετικών ειδών κίνδυνοι στον κόσμο. Δεν υπάρχει πουθενά ένα τέλειο και γαλήνιο μέρος», κατέληξε…
Χ.Ρ.