Όταν πριν από 34 μήνες ο Ματέο Ρέντσι γίνονταν πρωθυπουργός της Ιταλίας – της τρίτης ισχυρότερης οικονομίας της Ευρωζώνης- θεωρήθηκε ως «η τελευταία ελπίδα» της χώρας του.
Πρώην δήμαρχος της Φλωρεντίας, ξεκίνησε την πρωθυπουργική του καριέρα με… φόρα, έχοντας μεγάλα σχέδια για να αναβιώσει το μεγαλείο της ιταλικής οικονομίας αλλά και για να «σβήσει από τον πολιτικό χάρτη» τόσο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, όσο και τους Συντηρητικούς.
«(..) Έχουμε μία τεράστια φιλοδοξία, που είναι ότι η Ιταλία δεν μπορεί, εντός των επόμενων μηνών ή χρόνων, να παραμείνει σε ένα καθεστώς αβεβαιότητας, αστάθειας, αγωνίας και απροθυμίας», δήλωνε τότε.
Όμως σήμερα όλα τα παραπάνω μοιάζουν φρούδες ελπίδες, καθώς ο κ. Ρέντσι φαίνεται ότι δεν κατόρθωσε να διατηρήσει την εμπιστοσύνη των Ιταλών, μεγάλο μέρος των οποίων τον ταυτίζουν, πλέον, με την πολιτική ελίτ της χώρας και όχι με έναν «δικό τους άνθρωπο, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο».
Στο σημερινό δημοψήφισμα μοιάζει να «παίζει» την πολιτική του καριέρα στα ζάρια -παρά το γεγονός ότι είναι πολύ νέος, μόλις 41 ετών, γεννημένος στις 11 Ιανουαρίου 1975- καθώς σε περίπτωση που οι Ιταλοί απορρίψουν τη συνταγματική μεταρρύθμιση που τους προτείνει, τότε έχει δηλώσει ότι θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και θα προχωρήσει στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Και σύμφωνα με τους αναλυτές μία ήττα θα σημάνει την αρχή της ελεύθερης πτώσης για τον κ. Ρέντσι.
«Η ταχύτητα με την οποία ο Ρέντσι μετατράπηκε από έναν νέο, ενεργητικό μεταρρυθμιστή σε σύμβολο του «κατεστημένου» αποτελεί σημείο των καιρών», υποστηρίζει ο Τζιοβάνι Ορσίνα, ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς επιστήμονες της Ιταλίας και καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Luiss Guido Carli της Ρώμης και προσθέτει «οι πολιτικοί έχουν γίνει οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για οτιδήποτε δεν δουλεύει σωστά».
Το μεγάλο, όμως, ερωτηματικό είναι αυτό που θέτουν άλλοι πολιτικοί αναλυτές: «Γιατί ο Ματέο Ρέντσι δεν είχε προκαλέσει ένα ανάλογο δημοψήφισμα πριν από 18 μήνες, όταν θα μπορούσε να το κερδίσει χωρίς κανένα πρόβλημα;».
Ο ίδιος δεν φαίνεται πρόθυμος να απαντήσει, ίσως γιατί ευελπιστεί ότι -για μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση σε παγκόσμιο επίπεδο- οι δημοσκοπήσεις θα διαψευσθούν και τελικά το «Ναι» θα είναι αυτό που θα επικρατήσει στο δημοψήφισμα. Διαφορετικά, μάλλον, θα αποδειχθεί ένας… ιδανικός αυτόχειρας της Μεσογείου…
Σοφ. Ζαφ.