Το «παραθυράκι» που άφησε ο ηγέτης των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, Μάρτιν Σουλτς, να στηρίξει μαι κυβέρνηση μειοψηφίας της Άγκελα Μέρκελ αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία της μεγαλύτερης χώρας της Ευρώπης να αποφύγει τις νέες κάλπες και την επισημοποίηση του πολιτικού αδιεξόδου.
Ο Σουλτς ήταν ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών του Σεπτεμβρίου, καθώς το κόμμα του πλήρωσε (όπως είχαν πληρώσει και οι Φιλελεύθεροι τέσσερα χρόνια νωρίτερα) τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Μέρκελ. Οι Φιλελεύθεροι το κατάλαβαν κάπως αργά, κι οδήγησαν τις συζητήσεις για την «Τζαμάικα» σε αδιέξοδο. Ο Σουλτς το είχε αντιληφθεί νωρίτερα, καθώς εξαρχής είχε αποκλείσει την εκ νέου σύμπραξη του SPD σε μια συμμαχική κυβέρνηση υπό τη σιδηρά καγκελάριο της Γερμανίας.
Τώρα, όμως, ο Μάρτιν Σουλτς καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε αυτό που συμφέρει το κόμμα του και σε αυτό που συμφέρει τη χώρα του. Και ως φαίνεται, επιλέγει το δεύτερο, δείχνοντας ότι φέρνει μαζί του τον “αέρα” της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωκοινοβουλίου, του οποίου υπήρξε πρόεδρος.
Ο ευρωπαίκός αέρας συνοδέυει τον Μάρτιν Σουλτς από την πρώτη μέρα της ζωής του. Γεννημένος στην κωμόπολη Χέρλατ, στα σύνορα Γερμανίας, Βελγίου και Ολλανδίας, πήρε από νωρίς πολλά ερεθίσματα από διαφορετικές χώρες, αντιλήψεις, οπτικές γωνίες. Κι αργότερα, όταν έκανε το πάθος του για τα βιβλία επάγγελμα, και λειτούργησε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο, εμπέδωσε την άποψη ότι η ζωή είναι μια συνισταμένη πολλών, ενίοτε αντικρουόμενων συνιστωσών, τις οποίες ο άνθρωπος πρέπει να εξισορροπεί και να διαλέγει την καταλληλότερη οδό με σύνεση και περίσκεψη.
Αυτά τυο τα προτερήματα τον έφεραν από το γερμανικό σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στο ευρωκοινοβούλιο κι αργότερα στην προεδρία του. Στην ανώτερη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έμεινε πάνω από πέντε χρόνια (Σεπτέμβριος 2011 – Ιανουάριος 2017), ενώ ενδιάμεσα οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές τον πρότειναν και για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν.
Ο Σουλτς είναι άνθρωπος της σύνθεσης. Καλείται τώρα να διαφυλάξει την πολιτική σταθερότητα της χώρας του, στηρίζοντας τη βασική του πολιτική αντίπαλο. Έτσι, ο παλιός βιβλιοπώλης, κακλέιται να λάβει μια απόφαση που ίσως τον συνοδεύει για την υπόλοιπη ζωή του. Γιατί σήμερα σπανίζουν οι πολιτικοί που βάζουν το συμφέρον της χώρας τους πάνω από εκείνο του κόμματός τους.