Eίναι γνωστή με το παρατσούκλι «Μίνι Μέρκελ», ή «Μέρκελ του Ζάαρλαντ» και στο τοπικό καρναβάλι του Ζάαρλαντ, η πρωθυπουργός του κρατιδίου ντύθηκε καθαρίστρια, με ποδιά, μαντίλι στο κεφάλι και μια σκούπα στο χέρι. Τώρα όμως η 55χρονη Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ, η «εκλεκτή» της Καγκελαρίου Μέρκελ για τη θέση της γενικής γραμματέως του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), χαρακτηρίζεται από τα ΜΜΕ «πριγκίπισσα-διάδοχος της Μέρκελ», ενώ εκτιμούν ότι μπορεί να είναι και η επόμενη καγκελάριος της Γερμανίας. Η μέχρι χθες πρωθυπουργός του Ζάαρλαντ έχει όλα τα προσόντα που εκτιμά η Άνγκελα Μέρκελ, καθώς είναι κεντρώα, λίγο πιο συντηρητική στα κοινωνικά και λίγο πιο προοδευτική στα οικονομικά θέματα, προσγειωμένη, πραγματίστρια και ξέρει να κερδίζει εκλογές.
Η ΑΚΚ όπως είναι γνωστή σάρωσε με 98,8%, ποσοστό με το οποίο εξελέγη χθες γενική γραμματέας του CDU. Το νούμερο αυτό δεν είναι μόνο ενδεικτικό της αποδοχής που χαίρει στο εσωτερικό του κόμματος, αποτελεί επίσης μια τρανή απόδειξη της επιρροής που συνεχίζει να έχει η κυρία Μέρκελ, αλλά και την ικανότητα για κομματικούς ελιγμούς.
Σε πρόσφατη κοινή συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, η καγκελάριος είπε ότι θαυμάζει τη μέχρι σήμερα πρωθυπουργό του Ζάαρλαντ και ότι οι δυο τους συζητούσαν επί εβδομάδες πώς θα μπορούσε να παίξει «μεγαλύτερο ρόλο στην εθνική πολιτική». Ο διορισμός της ΑΚΚ στην ηγεσία του CDU είναι κατά κάποιον τρόπο μια υποβάθμιση, καθώς οι ηγέτες των κρατιδίων έχουν την ίδια δύναμη με τους υπουργούς του Υπουργικού Συμβουλίου, ενώ οι γενικοί γραμματείς των κομμάτων έχουν ελάχιστη επίσημη εξουσία. Ωστόσο, η προσγείωση της ΑΚΚ στην κεντρική πολιτική σκηνή μπορεί να τη βοηθήσει να δημιουργήσει μια βάση εξουσίας και να ενισχύσει τη φήμη της στο κόμμα.
Η πρόταση της Μέρκελ για την Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ ξάφνιασε τόσο το CDU όσο και την κοινή γνώμη, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως τονν περασμένο Μάρτιο, η ΑΚΚ είχε κερδίσει τις εκλογές στο κρατίδιο του Ζάαρ, απέναντι στο SPD του Μάρτιν Σουλτς που φαινόταν τότε ακόμη ασταμάτητος. Ήταν εκείνη που σήμανε και την αρχή του επώδυνου τέλους της ορμής του νεοεκλεγέντος τότε προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών.
Οι συμπολίτες της την γνώριζαν πολύ καλά, αφού κατέχει δημόσια αξιώματα εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες. “Δεν υπάρχει αποστολή που να μην μπορείς να εμπιστευθείς στην Ανεγκρέτ”, είχε δηλώσει το 2000 ο τότε πρωθυπουργός του κρατιδίου, διορίζοντάς την υπουργό Εσωτερικών στην κυβέρνησή του.
Η ίδια άλλωστε είναι αφοσιωμένη Καθολική και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Καθολικής Εκκλησίας της Γερμανίας, μητέρα τριών παιδιών και μιλάει συχνά για την προστασία της οικογένειας.
Αξιοσημείωτο είναι πως είναι εξίσου δημοφιλής τόσο στη δεξιά όσο και στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, καθώς οι πιο προοδευτικοί εκτιμούν την υποστήριξή της για τον ελάχιστο μισθό και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ οι δεξιοί εντυπωσιάζονται από την υπεράσπιση των οικογενειακών αξιών και την αντίθεσή της στον γάμο ομοφυλοφίλων. Εχει υποστηρίξει την απόφαση της Μέρκελ να δεχθεί ένα εκατομμύριο πρόσφυγες στη Γερμανία το 2015-16: ήρθε η ώρα, είπε αργότερα, «όταν πρέπει να πάρεις μια θέση στην πολιτική και δεν μπορείς να μένεις αναποφάσιστος». Αλλά επιμένει ότι οι πρόσφυγες πρέπει να αποδέχονται τις αξίες της χώρας υποδοχής τους.
Γεννημένη το 1962 σε μια μικρή πόλη της Δυτικής Γερμανίας κοντά στα γαλλικά σύνορα, η Κραμπ-Καρενμπάουερ σπούδασε πολιτική και νομικά σε πανεπιστήμια του Ζάαρλαντ και μπήκε στο CDU στα φοιτητικά χρόνια της, όπου άρχισε να ανεβαίνει στην ιεραρχία. Ο σύζυγός της Χέλμουτ, μηχανικός ορυχείων, έμεινε στο σπίτι για να μεγαλώσει τους τρεις γιους τους καθώς εκείνη ακολουθούσε την πολιτική καριέρα της.
Μπήκε στην τοπική Βουλή το 1999, προσχωρώντας στην κυβέρνηση του κρατιδίου το επόμενο έτος. Το 2011 έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ζάαρλαντ, μιας βιομηχανικής περιοχής που βίωσε ένα κύμα απολύσεων και κλεισίματος εργοστασίωνμε αποτέλεσμα να γίνει το «φτωχοκομείο της Δυτικής Γερμανίας». Με την κατάσταση να επιδεινώνεται από τα βαριά χρέη, η ΑΚΚ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε δραματικές περικοπές δαπανών, αλλά μείωσε το χτύπημα κάνοντας στενές διαβουλεύσεις με συνδικάτα και ΜΚΟ. Οι διαμαρτυρίες ήταν σπάνιες και η δημοτικότητά της έφτασε στο 80%. Στη συνέχεια, πέρυσι, ηγήθηκε των Χριστιανοδημοκρατών στη νίκη στις εκλογές του κρατιδίου, κερδίζοντας 40,7% των ψήφων (5,5 ποσοστιαίες μονάδες περισσότερο από το 2012) παρά τις δημοσκοπήσεις που προέβλεπαν νίκη για τους Σοσιαλδημοκράτες.
Το αποτέλεσμα εξέπληξε το Βερολίνο και την ανέδειξε σε ανερχόμενο αστέρι του CDU. Στον νέο της ρόλο, η ΑΚΚ είπε ότι θα οδηγήσει το κόμμα σε ένα ταξίδι «αυτοανακάλυψης» και «προγραμματικής ανανέωσης», ενώ εμφανίστηκε ενωτική λέγοντας πως δεν ενδιαφέρεται για ταμπέλες και θα τους «εμπλέξει όλους» – αριστερούς και δεξιούς – σε αυτή τη διαδικασία ανανέωσης και συζήτησης και θα εξασφαλίσει ότι το CDU θα παραμείνει «κόμμα του Κέντρου».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, vima.gr