Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν διαθέτει πολλές συμπάθειες εντός Ελλάδας. Οι περισσότεροι, όχι αδίκως, τον έχουν ταυτίσει με τη λιτότητα και τον κατηγορούν ότι κρύβεται πίσω από κάθε «σκληρή στροφή» των δανειστών.
Πάντως ούτε ο ίδιος «μασάει» τα λόγια του, καθώς κατά τη διάρκεια της τελευταίας 7ετίας έχει επιτεθεί δημοσίως σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ενίοτε και με εκφράσεις που μάλλον ξεπερνούν τα όρια της ευπρέπειας.
Το πιθανότερο είναι, όμως, ότι ο Γερμανός υπ. Οικονομικών δεν στεναχωριέται και τόσο που εμείς οι Έλληνες δεν τον συμπαθούμε, καθώς κατατάσσεται σταθερά μεταξύ των Γερμανών πολιτικών με την υψηλότερη δημοτικότητα στο εσωτερικό της ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης.
Γεννημένος πριν από 74 έτη στο Φράιμπουργκ, αποτελεί τον μακροβιότερο υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης, ενώ η πείρα του σε κυβερνητικές θέσεις είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη. Έχει σπουδάσει Νομικά (και ακολούθως Οικονομικά) στα Πανεπιστήμια Αμβούργου και Φράιμπουργκ, ενώ πριν εισέλθει στον πολιτικό στίβο είχε εργαστεί ως… εφοριακός (οι συνειρμοί με την εμμονή του στις… αποπληρωμές χρεών στην ώρα τους, απόλυτα δίκαιοι) και κατόπιν ως δικηγόρος.
Εισήλθε στον πολιτικό στίβο το 1961, με την ένταξή του στη νεολαία της Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU). Εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1972, ενώ από το 1984 έως το 1991 ανέλαβε τον θώκο του υπουργού Ειδικών Υποθέσεων και ακολούθως αυτόν του υπουργού Εσωτερικών, στις κυβερνήσεις του Χέλμουτ Κολ. Διατέλεσε εκ νέου υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Μέρκελ, μεταξύ 2005 και 2009 και το 2009 ανέλαβε το υπ. Οικονομικών της Γερμανίας
Όλοι πίστευαν ότι θα ήταν ο διάδοχος του Κολ στην ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών αλλά από τη μία πλευρά μία μάλλον μεγάλη παρασπονδία και από την άλλη μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, κατέστρεψαν αυτό το όνειρο.
Παρότι είναι οπαδός της… τάξης και της ηθικής, το παρελθόν του κ. Σόιμπλε δεν είναι και τόσο πεντακάθαρο, καθώς έχει βρεθεί στο επίκεντρο ενός σκανδάλου για χρηματοδότηση των Χριστιανοδημοκρατών και μάλιστα από γνωστό έμπορο όπλων. Αυτή η «συμμετοχή» ήταν αρκετή για να στρέψει εναντίον του, τη σημερινή πιστή φίλη και σύμμαχο Άγκελα Μέρκελ, η οποία «πάτησε» πάνω στις φήμες και ανέλαβε εκείνη και όχι ο κ. Σόιμπλε την αρχηγία του CDU.
Όλα τα παραπάνω το 2000. Όμως είχε προηγηθεί η απόπειρα δολοφονίας του στις 12 Οκτωβρίου 1990, όταν ο Ντίτερ Κάουφμαν – ο οποίος αργότερα κρίθηκε ψυχικά ασθενής από το δικαστήριο, κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική και αποφυλακίστηκε το 2004 – τον τραυμάτισε σοβαρά στο πρόσωπο και τη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να τον αφήσει ανάπηρο.
Ο κ. Σόιμπλε όχι μόνο άντεξε την επίθεση, αλλά επέστρεψε κανονικά στα καθήκοντά του ως υπουργός Εσωτερικών σε διάστημα τριών μηνών, αποδεικνύοντας και στην πράξη ότι… η εργασία απελευθερώνει αλλά και θεραπεύει τα πάντα!