Μπορεί να καθαίρεσαν τον Κασσελάκη όμως δύσκολα μπορεί να υπάρξει, σε προβλεπτό χρόνο, ανάταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση θα βαθύνει και θα δούμε πολλά επεισόδια ακόμη. Θέσεις, πολιτικές συμμαχιών, οργανωτικές δομές, προτεραιότητες και προγράμματα, στα οποία να συμφωνήσουν, μπορεί να βρεθούν. Δεν υπάρχει όμως η ισχυρή προσωπικότητα που να αναλάβει, με επιτυχία, την αναδιοργάνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και το κυριότερο να της δώσει κυβερνητική προοπτική.
Τα πρόσωπα, τα οποία εμφανίζονται, τουλάχιστον προσώρας, ως πιθανοί διάδοχοι του Κασσελάκη -ο Πολάκης, ο Φάμελλος, η Γεροβασίλη, ο Παππάς, ο Φαραντούρης, ο Γκλέτσος, μέχρι και η Δούρου έχει ακουστεί- δεν εκπέμπουν την ελκυστική εικόνα και προπαντός την ηγετική στιβαρότητα που χρειάζεται για να κερδίσει κάποιος τον Μητσοτάκη. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Να βρεθεί το γκεσέμι που θα τους οδηγήσει στην κυβέρνηση.
Από αριστερά η Ελενα Ακρίτα, η Κατερίνα Νοτοπούλου, η Ολγα Γεροβασίλη και ο Χρήστος Σπίρτζης στο επεισοδιακό συνέδριο του περασμένου Φεβρουαρίου. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα διάσπαση
Ο Κασσελάκης απεδείχθη τραγικά ανεπαρκής. Τον ένα χρόνο που έμεινε στην ηγεσία της Κουμουνδούρου έμοιαζε περισσότερο με τηλευαγγελιστή παρά με πολιτικό. Αντί να ενώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον δίχασε. Αντί να αυξήσει τα ποσοστά της Κουμουνδούρου, τα μείωσε. Αντί να ρίξει τον Μητσοτάκη, όπως διαλαλούσε, τον ενίσχυσε και τον κατέστησε κυρίαρχο. Γι’ αυτό και η πρόταση μομφής εις βάρος του συγκέντρωσε άνετη πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή.
Ο Κασσελάκης τελείωσε. Ακόμη κι αν θέσει πάλι υποψηφιότητα δεν πρόκειται να κερδίσει. Και δεν πρόκειται να κερδίσει επειδή τυχόν επανεκλογή του θα βύθιζε την Κουμουνδούρου ακόμη περισσότερο στην ανυποληψία, τη γκρίνια, τους φραξιονισμούς και τις διαιρέσεις. Από τη στιγμή που έχασε τη δύναμη της αρχηγίας θα δει να μειώνονται και οι υποστηρικτές του. Οι σύμμαχοι που τον έφεραν στην ηγεσία του γύρισαν την πλάτη. Ο Πολάκης τον «μαχαίρωσε» και ο Παππάς το πιθανότερο είναι να του κουνήσει κι αυτός μαντήλι. Ακόμη και kasselistas, και ειδικά όσοι βουλευτές έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της επιβίωσης, θα του γυρίσουν την πλάτη.
Ο Stefanos εμετρήθη και εζυγίσθη ως αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη και ευρέθη ελλειπής. Μπορεί να φτιάξει δικό του κόμμα, θα έλεγε κάποιος. Ναι, θα μπορούσε. Όμως τώρα είναι αργά. Τώρα δεν είναι πρόεδρος. Τώρα έχει καθαιρεθεί. Δύσκολα θα βρει 10 βουλευτές για να φτιάξει κοινοβουλευτική ομάδα. Αν είχε επιλέξει την ανανέωση της εντολής από τη βάση, διώχνοντας ταυτόχρονα τους διαφωνούντες, θα του αρκούσαν μόνον πέντε βουλευτές για να έχει κοινοβουλευτική ομάδα.
Επίσης, υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Τώρα που καθαιρέθηκε δεν μπορεί να πει φτιάχνω δικό μου κόμμα και παίρνω και βουλευτές. Στην περίπτωση αυτή θα κατηγορηθεί ότι είναι αυτός που κάνει αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και φυσικά όλοι θα του λένε πως είναι «κλέφτης εδρών». Αυτά που έλεγε μέχρι τώρα (για τη Νέα Αριστερά ή για να καταστήσει ανυπόληπτους τους αντιφρονούντες) θα γυρνούσαν σε βάρος του. Εκεί που έφτυνε θα έγλυφε.
Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr