Η επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας προκλήθηκε από την πολιτική επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά τα τελευταία τριάντα χρόνια, εκτιμούν ορισμένοι δυτικοί πολιτικοί και αναλυτές.
Στο βιβλίο της “Not One Inch” η Μαίρη Ελίζ Σαρότ, διακεκριμένη καθηγήτρια Ιστορικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, εξετάζει τη διαδικασία διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, έπειτα από μια σχολαστική επισκόπηση αρχείων, καθώς και δεκάδες συνεντεύξεις με πολλούς από τους βασικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων.
Η Ανατολική Ευρώπη εκτός ΝΑΤΟ;
Θα μπορούσε να υπάρξει μία Ευρώπη σήμερα, όπου οι πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας να μην είναι μέλη του ΝΑΤΟ; «Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάτι τέτοιο», λέει η ιστορικός σε συνέντευξη με την Deutsche Welle. «Δεν είμαι πολέμιος της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, το αντίθετο μάλιστα. Θεωρώ πως η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς είναι απολύτως σωστή. Πιστεύω στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Στην Τελική Πράξη του Ελσίνκι υπάρχει η λεγόμενη «αρχή του Ελσίνκι», η οποία υπαγορεύει πως κάθε χώρα μπορεί να επιλέγει μόνη της τη στρατιωτική της συμμαχία. Πρόκειται δε για μία πράξη που έχει υπογράψει και η Μόσχα.
Επομένως, τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης είχαν κατά τη γνώμη μου κάθε δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ είχε επίσης κάθε δικαίωμα να τα δεχτεί. […] Λόγω των ανωτέρω δυσκολεύομαι να φανταστώ μια σημερινή Ευρώπη με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης εκτός ΝΑΤΟ. Και δεν θα ευχόμουν κιόλας κάτι τέτοιο».
Διαβάστε τη συνέχεια στη DW