Τον γύρω του κόσμου έκαναν οι εικόνες των πανηγυρισμών των Σύρων ανά τον κόσμο μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Ήταν απλώς αποτέλεσμα της έκπληξης για μια ανατροπή, που δεν περίμεναν ή περισσότερο άγνοια για τα νέα δεδομένα; Η σχετικά καθυστερημένη και μάλλον γενικόλογη, αλλά περίπου ταυτόσημη αντίδραση των υπουργείων Εξωτερικών της Γερμανίας και Γαλλίας επιβεβαίωσε περισσότερο την ανάγκη τους να κερδίσουν χρόνο, πριν αξιολογήσουν την κατάσταση.
Προγράμματα άμεσου επαναπατρισμού
Το σίγουρο είναι πάντως ότι αυτή η εικόνα του άκρατου ενθουσιασμού και της ανακούφισης από την πτώση του Άσαντ, ως πρώτη αντίδραση δεν απηχεί απαραιτήτως τις διαθέσεις των περίπου 24 εκατομμυρίων Σύρων, πολλοί από τους οποίους έτσι κι αλλιώς ζουν εκτός χώρας ως πρόσφυγες, άλλοι σε καλύτερες και άλλοι σε άθλιες συνθήκες. Τις ώρες που ακολούθησαν, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, εκτός από την ικανοποίηση για το «πλήγμα στο κύρος του Πούτιν», έδειξαν να στρέφουν το βλέμμα τους στην προοπτική «απαλλαγής» τους από το προσφυγικό, έτοιμες να χαρακτηρίσουν τη Συρία πλέον ως μια χώρα που οι κάτοικοί της μπορούν να νοιώσουν ασφαλείς και δεν χρήζουν προστασίας ασύλου. Κάποιες, όπως η Αυστρία, έφτασαν να μιλούν για την επεξεργασία ενός προγράμματος «εξπρές», με στόχο τις απελάσεις και τον επαναπατρισμό Σύρων πολιτών.
Διαβάστε τη συνέχεια στην DW