© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Περιθώριο έως τέσσερις μήνες το πολύ για να ρυθμίσουν ή να μεταβιβάσουν σε funds μέχρι 8 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενα δάνεια που έχουν ακόμα στα χαρτοφυλάκιά τους δίνει στις τράπεζες ο νέος Ποινικός Κώδικας (ν.5090/2024) που ψηφίστηκε πριν από λίγες ημέρες στη Βουλή. Το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών καταργείται από 1ης Ιουλίου. Ετσι, όσες τράπεζες δεν προλάβουν να «ξεφορτώσουν» μέχρι τις 30 Ιουνίου όσα κόκκινα δάνεια παραμένουν στα χέρια τους, επιστρέφει η απειλή των μαζικών αγωγών από δανειολήπτες, οι οποίοι θα ζητούν από τα δικαστήρια αναστολή πλειστηριασμών και αναγκαστικών μέτρων είσπραξης επικαλούμενοι ότι διαπράττεται απιστία εις βάρος του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος που μεταβίβασε έναντι χαμηλού τιμήματος το ενυπόθηκο δάνειο σε fund, αντί να το πουλήσει ακριβότερα (διαγράφοντας σημαντικό μέρος του φυσικά) στον ίδιο τον οφειλέτη.
Ενώ όμως οι τράπεζες σπεύδουν να «καθαρίσουν» από προβληματικά δάνεια και αγωγές μέσα στο α’ εξάμηνο της χρονιάς, ο κίνδυνος πλέον μεταφέρεται στα funds και τις επιχειρήσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα που έχουν αναλάβει να διαχειριστούν μη εξυπηρετούμενα δάνεια ύψους άνω των 70 δισ. ευρώ.
Η ενεργοποίηση του άρθρου 60 του νέου νόμου θα επιτρέπει (από 1ης Ιουλίου) έγκληση και ποινική δίωξη «αν η απιστία στρέφεται άμεσα κατά πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος ή επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα».
Κατάχρηση
Με την επαναφορά της αυτεπάγγελτης δίωξης δεν θα γίνεται πια διάκριση ως προς το κατ’ έγκληση διωκόμενο αδίκημα της πλημμεληματικής απιστίας (άρ. 390 ΠΚ) μόνο για ποινική δίωξη εγκλημάτων απιστίας στρεφόμενης άμεσα κατά πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος ή επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα. Πλέον στις περιπτώσεις τέλεσης πλημμεληματικής απιστίας θα απαιτείται έγκληση αδιακρίτως.
Η επιμονή του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη να αρθεί το ακαταδίωκτο των τραπεζικών σηματοδοτεί το τέλος σε μια έκτακτη νομοθέτηση που συνέβη κατά την εποχή των μνημονίων και της χρεοκοπίας, η οποία εμπόδιζε ακόμα και εισαγγελείς να ασκήσουν διώξεις.
Η τραπεζική ασυλία είχε κριθεί επιβεβλημένη για να αποφευχθεί η κατάχρηση των δικαστικών προσφυγών από οφειλέτες, κυρίως, για να μη σέρνονταν οι τραπεζίτες στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας όπου θα υποβάλλονταν αγωγές τέτοιου είδους, με την κατηγορία ότι μεταβίβαζαν δάνεια κοψοχρονιά αντί να τα πουλήσουν κάτω του κόστους (με κούρεμα) απευθείας στον οφειλέτη.
Με την τακτική αυτή οι οφειλέτες έπαιρναν προσωρινά και αναστολή εκτέλεσης μέτρων είσπραξης μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση έως και δέκα χρόνια μετά. Στην πράξη, πάντως, σε πολλές περιπτώσεις αυτή η εξέλιξη γύριζε μπούμερανγκ για τους οφειλέτες. Και αυτό διότι όταν μετά από χρόνια γινόταν μια τέτοια δίκη οι υπεύθυνοι των τραπεζών κατά βάση αθωώνονταν, αλλά τα χρέη κρίνονταν πληρωτέα και στο μεσοδιάστημα που δεν εξυπηρετούνταν είχαν συσσωρευτεί και επιβαρυνθεί και με τόκους υπερημερίας έως 15% τον χρόνο, αντί, π.χ., 3% που θα βάρυνε το δάνειο αν είχε ρυθμιστεί.
Πιο δύσκολο το κούρεμα
Στη μετά την ασυλία εποχή, από 1ης Ιουλίου, οι τράπεζες θα φροντίζουν να μην έχουν πλέον τέτοιες «νάρκες» στα χαρτοφυλάκιά τους. Το κύριο ζητούμενο όμως είναι πώς θα επηρεάσει αυτό τις αποφάσεις των funds και των διαχειριστών των κόκκινων δανείων.
Στην πράξη, τα πράγματα περιπλέκονται αφού οποιοσδήποτε δανειολήπτης θα μπορεί να ασκήσει έγκληση για απιστία σε βάρος επιχειρήσεων του χρηματοπιστωτικού τομέα επειδή έκαναν (ή δεν έκαναν) κούρεμα στο δικό του δάνειο ή άλλου.
Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να σημαίνει, για παράδειγμα, ότι τα funds ίσως να μην εξαντλούν τις δυνατότητες ρυθμίσεων και κουρέματος οφειλών για να μην εκληφθούν ή κατηγορηθούν ως χαριστικές, προχωρώντας έτσι συλλήβδην σε μαζικούς πλειστηριασμούς με δικαστικές αποφάσεις για όλους, αντί σε κατά περίπτωση συνεννόηση και διαπραγμάτευση με τον οφειλέτη για το πώς μπορεί να αποπληρώσει και να σβήσει το χρέος του. Το πλήγμα θα είναι τότε μεγάλο για τους ευσυνείδητους οφειλέτες που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να πετύχουν εξατομικευμένες ρυθμίσεις χρεών, τις οποίες τα funds έχουν περιθώρια να τους προσφέρουν, αφού αγόρασαν φθηνά το δάνειό τους και δύνανται να φανούν περισσότερο ευέλικτα από όσο ένας τραπεζίτης που θα απαιτούσε πληρωμή χωρίς εκπτώσεις και ελαφρύνσεις από φόβο να μην κατηγορηθεί ότι διαπράττει απιστία σε βάρος της τράπεζάς του.
Διαβάστε ακόμη
Ανοίγουν ξανά οι μακρινές τουριστικές αγορές για την Ελλάδα (pics + πίνακας)
H Χίος πρωτοπορεί στην πράσινη μετάβαση
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ