Με τίτλο «Το ριψοκίνδυνο παιχνίδι του Σολτς» η Handelsblatt σχολιάζει με αφορμή την αιφνιδιαστική κίνηση της ιταλικής UniCredit να αυξήσει το μερίδιό της στη γερμανική Commerzbank στο 21%: «Σε περίπτωση που η UniCredit κερδίσει την κόντρα με το Βερολίνο, τότε ο καγκελάριος θα εκτεθεί.
Είναι πάντως σπάνιο για έναν Γερμανό καγκελάριο να σχολιάζει την εσωτερική πολιτική από το εξωτερικό. Ακόμα πιο σπάνιο για έναν καγκελάριο είναι να παρεμβαίνει σε διαμάχη για συγχώνευση τραπεζών. “Οι εχθρικές εξαγορές δεν είναι καλό πράγμα για τις τράπεζες», τονίζει ο Όλαφ Σολτς από τη Νέα Υόρκη, προσθέτοντας ότι το Βερολίνο απορρίπτει την εξαγορά της Commerzbank από την UniCredit. Με τις δηλώσεις του ο καγκελάριος πολιτικοποιεί το πόκερ για την εξαγορά της δεύτερης σε μέγεθος γερμανικής τράπεζας. Και όχι μόνο. Το αναβαθμίζει σε επίπεδο αρχηγών κυβερνήσεων.
Ο τρόπος διαχείρισης του πόκερ εξαγοράς της Commerzbank από τη γερμανική κυβέρνηση δεν είναι ενδεδειγμένος. Το γεγονός ότι με την πώληση του μετοχικού πακέτου, που κατείχε το γερμανικό δημόσιο στην Commerzbank από την εποχή της κρίσης χρέους, προκλήθηκε στην ουσία μια εξαγορά, αιφνιδίασε και έφερε σε δύσκολη θέση το Βερολίνο, το οποίο από τη μια πλευρά κηρύττει την τραπεζική ένωση στην ΕΕ, αλλά απορρίπτει από την άλλη μια τραπεζική συγχώνευση.
Μια ενδεχόμενη εξαγορά της Commerzbank θα ήταν ένα δεύτερο πλήγμα σε βάρος της γερμανικής οικονομίας μετά την κρίση που βιώνει σήμερα η αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen. Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών, Φρίντριχ Μερτς, μιλάει ήδη για “καταστροφή”. Από την άλλη πλευρά ο καγκελάριος δείχνει να καλλιεργεί το προφίλ του ηγέτη, ο οποίος διασώζει θέσεις εργασίας και στην Commerzbank μετά τα ναυπηγεία Meyer, τον κολοσσό χάλυβα Thyssen-Krupp και τη VW. Στο τέλος, ωστόσο, μόνο το αποτέλεσμα μετράει. Ο καγκελάριος πρέπει να αποτρέψει όντως την εξαγορά».
Λιγότερες παροχές σε αιτούντες άσυλο θέλει το Παρίσι
Την αυστηροποίηση της γαλλικής μεταναστευτικής πολιτικής σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Το γεγονός ότι οι Γάλλοι ανέμεναν “ρήξη” με τη μέχρι σήμερα μεταναστευτική πολιτική, όπως δηλώνει ο νέος πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ, δεν ισχύει μόνο για τη Γαλλία. Όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να θέσουν τέλος στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, επειδή έχει υπερβολικά πολλές επιπτώσεις. Η Γαλλία τις έχει βιώσει εντονότερα και νωρίτερα από τη Γερμανία, ως αποτέλεσμα και του αποικιοκρατικού της παρελθόντος.
Μια αξιοπρόσεκτη πτυχή των σχεδίων της νέας γαλλικής κυβέρνησης αφορά τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών, ιδίως της ιατρικής περίθαλψης. Με παρόμοια μέσα προσπαθούν και άλλες χώρες της ΕΕ να γίνουν λιγότερο ελκυστικές για αιτούντες άσυλο. Αυτό θα καθιστούσε τη Γερμανία αυτομάτως ελκυστικότερη για μετανάστες, γεγονός που μπορεί να αντισταθμιστεί μόνο εν μέρει με τους συνοριακούς ελέγχους. Το ιδανικό θα ήταν να συμφωνήσουν οι Ευρωπαίοι σε μια ριζικά νέα, πιο περιοριστική πολιτική ασύλου. Αν τα τελευταία εννέα χρόνια έχουν δείξει κάτι, αυτό είναι ότι η αποτελεσματικότητα των μέτρων σε εθνικό επίπεδο είναι περιορισμένη».
Διαβάστε περισσότερα στην Deutsche Welle