της Μαριάννας Τζάννε
Να τροποποιηθεί ο νόμος για τον ορισμό του δάσους και να νομιμοποιηθούν τουριστικές εγκαταστάσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις κατά τα πρότυπα των οργανωμένων τουριστικών κατασκηνώσεων (κάμπινγκ), ζητά ο Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).
Χθες μία μέρα πριν την λήξη της διαβούλευσης του νόμου για τις οικιστικές πυκνώσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος που ολοκληρώνεται σήμερα, ο Σύνδεσμος ζητά από το ΥΠΕΝ να προχωρήσει σε βαθιές τομές του νομοθετικού πλαισίου για τις δασικές εκτάσεις. «Έχουμε αναδείξει ότι με τις πράξεις της διοίκησης το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
Η διαθέσιμη γη που προορίζεται για ανάπτυξη συνεχώς συρρικνώνεται και σπανίζει», αναφέρει ο Πρόεδρος κ. Γιάννης Ρέτσος, τονίζοντας την ανάγκη ο νομοθέτης να επανεξετάσει τι θεωρείται δασική έκταση.
Όπως επισημαίνεται εάν στον ίδιο χάρτη τοποθετήσουμε τις δασικές εκτάσεις όπως αναρτώνται σήμερα, τις αρχαιολογικές περιοχές, τις Natura, τις αποστάσεις από ρέματα και αιγιαλό τότε θα διαπιστώσουμε ότι η γη που απομένει είτε για γεωργική γη είτε για παραγωγικές δραστηριότητες είναι είδος εν ανεπαρκεία.
Οι ξενοδόχοι χαρακτηρίζουν ατελέσφορες και αλυσιτελείς τις προσπάθειες της κυβέρνησης, σημειώνοντας ότι πρόκειται για “νομοθετικές ακροβασίες” με αμφίβολο αποτέλεσμα. Ο ΣΕΤΕ τάσσεται κατά μιας οριζόντιας λύσης του προβλήματος των αυθαίρετων οικισμών μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις, υποστηρίζοντας “ότι πρέπει να συνεκτιμηθούν και όλες οι πράξεις της διοίκησης, οι εγκρίσεις και οι νομιμοποιήσεις, οι οποίες εμπέδωσαν το αίσθημα της ιδιοκτησίας και της νομιμότητας στους πολίτες”.
Ο Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων, σημειώνει στα σχόλιά του ότι οι τροποποιήσεις επί το αυστηρότερο της έννοιας για τον χαρακτηρισμό και την φύση των δασικών εκτάσεων (δεν εννοούνται τα δάση) που συντελέστηκαν τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει την διαδικασία της ανάρτησης των δασικών χαρτών σε διαδικασία δέσμευσης τεράστιων ποσοστών εδάφους της χώρας και την μετατροπή τους σε μη παραγωγικές-πέραν της πιθανής δασοπονικής εκμετάλλευσης.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Αιγαίο -και όχι μόνο- στα πρώτα νησιά που αναρτήθηκαν δασικοί χάρτες όπως η Πάτμος και η Σύμη, περίπου το 85% των εκτάσεών τους έχει χαρακτηρισθεί δασικό. Οι συνέπειες εκτός από ζητήματα αναπτυξιακά, αναδεικνύουν και θέματα ιδιοκτησιακά με βάση το τεκμήριο της ιδιοκτησίας του δημοσίου επί των δασικών εκτάσεων”. Όπως αναφέρουν, χαρακτηριστικές είναι οι πρωτοβουλίες των νησιωτικών δήμων και της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου οι οποίες εκπέμπουν σήμα απόγνωσης ενώ γίνεται αναφορά και στις ενστάσεις ακόμη και των ίδιων των δασολόγων.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν στα σχόλια ιδιωτών και φορέων, οι απόψεις τριών συνεταιρισμών που συμμετείχαν στην διαβούλευση. Οι οικιστές ζητούν να μπορούν να μεταβιβαστούν τα ακίνητα που θα μπουν στην ρύθμιση, καταβάλλοντας ακόμη και το 30% του προστίμου, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται στο σχέδιο νόμου, όπως επίσης και οι οικισμοί αυτοί να μπορούν μελλοντικά να ενταχθούν στο σχέδιο πόλης του εκάστοτε δήμου. Ζητούν παράλληλα να υπάρξει πρόβλεψη για τι θα γίνει μετά την λήξη της ρύθμισης, δηλαδή έπειτα από 25 έως 40 χρόνια.
Ο νόμος για τις οικιστικές πυκνώσεις που προγραμματίζεται να πάει εντός του μήνα για ψήφιση στην βουλή, προβλέπει ότι κτίσματα και συνοδευτικές εγκαταστάσεις που ανεγέρθηκαν έως και την 11η Ιουνίου του 1975, που είναι η ημερομηνία ψήφισης του Συντάγματος, θα τακτοποιούνται για 40 χρόνια. Αντίστοιχα όσα χτίστηκαν μετά την ημερομηνία αυτή έως και τις 28 Ιουλίου του 2011, η τακτοποίηση θα έχει ισχύ για 25 έτη.
Οι νέες ρυθμίσεις δεν αφορούν μεμονωμένα αυθαίρετα σε δάση και δασικές εκτάσεις, αλλά όσα βρίσκονται εντός οικιστικών πυκνώσεων δηλαδή δασικές περιοχές με 50 αυθαίρετα στα 25 στρέμματα, 100 αυθαίρετα στα 100 στρέμματα και 200 αυθαίρετα στα 400 στρέμματα.
Το ΥΠΕΝ, είχε εξαιρέσει τις περιοχές των οικιστικών πυκνώσεων, από την ανάρτηση των δασικών χαρτών για να μην εμποδιστεί η κύρωσή τους με σκοπό να αποτελέσουν μία ξεχωριστή ενότητα, την οποία το υπουργείο έρχεται τώρα να αντιμετωπίσει με το νέο νόμο.