Ο ελαιοτουρισμός έχει προσγειωθεί με έναν γοητευτικό τρόπο στην ατζέντα των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και πρόκειται για μία ολόκληρη φιλοσοφία, αισθητική και ιδέα που αξίζει να ανακαλύψει και να εντάξει ο καθένας στη ζωή του.
Σε ένα μεγάλο βαθμό ο ελαιοτουρισμός ξεπερνά την πρόκληση της βιωσιμότητας, καθώς επιφέρει μια πολυδιάστατη ισορροπία μεταξύ περιβαλλοντικής, οικονομικής και κοινωνικο-πολιτιστικής βιωσιμότητας.
Με το θέμα αυτό έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και Προέδρος του Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου Δρ. Κωνσταντίνος Μαρινάκος ο οποίος αναλύει τις βέλτιστες πρακτικές ανάπτυξης για τη νέα μορφή τουρισμού στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Πελοπόννησο.
Σύμφωνα με τον κ. Μαρινάκο, οι διαδρομές του έξτρα παρθένου ελαιολάδου πληρούν τις παραμέτρους της βιωσιμότητας και αποτελούν έναν ακόμη τρόπο διαφήμισης του ελαιολάδου ως τουριστικού προϊόντος με διαδρομές μέσω των οποίων οι επισκέπτες μπορούν να ενημερωθούν για τη διαδικασία παραγωγής, την ποιότητα και την πολιτιστική του σημασία σε όλη τη χώρα.
Από την άλλη, υφίσταται μια διαδραστική σχέση μεταξύ της βιωσιμότητας, της διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ελιάς και της τουριστικής διάστασης της ελιάς.
Η διατήρηση της βιωσιμότητας και της πολιτιστικής κληρονομιάς της ελιάς σημαίνει όχι μόνο προστασία μιας ιδιαίτερης κληρονομιάς χιλιάδων ετών, αλλά και προώθηση και ανανέωση βιώσιμων τουριστικών προϊόντων για την προσέλκυση περισσότερων επισκεπτών.
Διαβάστε τη συνέχεια στο travel.gr