Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός ανθρώπου που πίνει αμέριμνος τον καφέ του χαζεύοντας τα αυτοκίνητα να περνούν.
Από μακριά ακούγεται κάτι που όσο πλησιάζει τόσο γίνεται και πιο έντονο, σιγά-σιγά αρχίζεις να ξεχωρίζεις, είναι ένας V12, ένας V10, ένας V8, μπροστά σου περνάει μία Ferrari, μια Lambo.
Βάλτε στην ίδια θέση τον εαυτό σας και προσπαθήστε να καταλάβετε αν αυτό που ακούγεται αχνά στο βάθος είναι μία EQS ή μία iX ή ένα Model S.
Μάλλον δεν θα τα ξεχωρίσετε πριν φθάσουν να περάσουν από μπροστά σας. Και το πιθανότερο είναι να μη δώσετε καν σημασία ποιο αυτοκίνητο ήταν αυτό που χάθηκε και πάλι στην σιωπή.
Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό για ένα από τα σημαντικά προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι εταιρίες τύπου Ferrari και Lamborghini με την πλήρη επικράτηση των αμιγώς ηλεκτρικών μοντέλων.
Γιατί αν θέλεις ένα αυτοκίνητο να σε μεταφέρει με τη μεγαλύτερη άνεση από το ένα σημείο στο άλλο, τα ηλεκτρικά είναι προφανώς ιδανικά.
Αν θέλεις όμως δυνατές συγκινήσεις και την αδρεναλίνη σου να χτυπά κόκκινο από τους κραδασμούς και τους ήχους ενός πολυκύλινδρου κινητήρα εσωτερικής καύσης, μάλλον θα έχεις πρόβλημα.
Προφανώς και δεν είναι λύση οι ψεύτικοι ήχοι και τα μεγάφωνα που βάζουν τα ηλεκτρικά και ακούγονται σαν παιχνοδομηχανές με ψηφιακούς ήχους και ambient μουσικές.
Αυτά εξυπηρετούν μία συγκεκριμένη ανάγκη, να γίνονται αντιληπτά από τους πεζούς, και όχι για να προσφέρουν συγκινήσεις στους επιβάτες τους.
Διαβάστε τη συνέχεια στο newsauto