Η ανακάλυψη ήρθε υπό τη μορφή ενός μοντέλου κομμένου από χαρτόνι. Η χαρτογράφηση της δομής της διπλής έλικας του μορίου του DNA και της συνεπαγόμενης αποθήκευσης των γενετικών πληροφοριών είναι ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά επιτεύγματα του 20ού αιώνα. Πριν από 70 χρόνια, για την ακρίβεια στις 25 Απριλίου 1953, ο Αμερικανός Τζέιμς Ουάτσον και ο Βρετανός Φράνσις Κρικ δημοσίευσαν μια μονοσέλιδη περιγραφή στο επιστημονικό περιοδικό «Nature», που θα άλλαζε τη μοριακή βιολογία και τον κόσμο για πάντα.
Σήμερα η ανάλυση DNA όχι μόνο βοηθά στην εξιχνίαση εγκλημάτων που έγιναν πριν από δεκαετίες μέσω γενετικών αποτυπωμάτων, αλλά έχει φέρει επίσης επανάσταση σε τομείς όπως η γεωργία και η ιατρική. Στη μάχη κατά του καρκίνου μεγάλες ελπίδες εναποτίθενται τώρα σε προσεγγίσεις που θα ήταν αδιανόητες χωρίς την ανακάλυψη της δομής του DΝΑ τότε.
Πώς ανακαλύφθηκε το μυστικό της ζωής
Η ανάπτυξη του εμβολίου κατά του κορωνοϊού από την εταιρεία BionΤech με έδρα το Μάιντς, το οποίο βασίζεται στο μόριο RNA, το ριβοζονουκλεϊνικό οξύ, θα ήταν επίσης αδύνατη χωρίς τις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του 1953. Το RNA είναι ένα μονόκλωνο μόριο, παρόμοιο με το δίκλωνο DNA, που παίζει βασικό ρόλο στη μετάφραση της γενετικής πληροφορίας σε πρωτεΐνες. Η Biontech εργάζεται πάνω σε εμβόλια κατά του καρκίνου.
Ένα απόγευμα Σαββάτου ο Ουάτσον έκοψε από χαρτόνι πρότυπα με το σχήμα των νουκλεϊκών βάσεων, την αδενίνη, τη θυμίνη, τη γουανίνη και τη κυτοσίνη, συστατικά του DNA, δίπλα η μία στην άλλη, όπως διηγήθηκε αργότερα. Ήθελε να ανακαλύψει πώς συνδέονται μεταξύ τους. Ξαφνικά αναγνώρισε ότι η αδενίνη και η θυμίνη, η γουανίνη και η κυτοσίνη, ενώνονται η καθεμία μαζί για να σχηματίσουν ζεύγη βάσεων, τα οποία με τη σειρά τους διατάσσονται σε μια δομή που μοιάζει με σπειροειδή σκάλα, κατεξοχήν κατάλληλη για την αποθήκευση ενός τεράστιου όγκου πληροφοριών.
Σε μια παμπ στο Κέιμπριτζ, λίγο αργότερα, οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι είχαν ανακαλύψει το «μυστικό της ζωής», θυμάται ο Ουάτσον. Η ανακάλυψη αυτή οδήγησε στη συνειδητοποίηση ότι το DNA είναι ο φορέας της γενετικής πληροφορίας. Ανακαλύπτοντας τη δομή της διπλής έλικας οι Ουάτσον και Κρικ είχαν ήδη αναγνωρίσει τα βασικά χαρακτηριστικά της διαδικασίας, με την οποία αναπαράγεται το DNA. Όπως ένα φερμουάρ οι δύο αλυσίδες μπορούν να διαχωριστούν και να διπλασιαστούν με τη συμπλήρωση κάθε μίας με τα αντίστοιχα δομικά στοιχεία.
«Αυτό είναι μια πιο απλή και πιο ωραία απάντηση από ότι τολμούσαμε ποτέ να ελπίζουμε”, δήλωσε αργότερα ο Ουάτσον. Οι δύο ερευνητές, που τότε εργάζονταν στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, μαζί με τον Μορίς Ουίλκινκς, από το King’s College του Λονδίνου, τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1962. Αντίθετα δεν τιμήθηκαν για τη συμβολή τους οι θανόντες το 1958, η βιοχημικός Ρόζαλιντ Φράνκλιν και ο συνεργάτης της Ράιμοντ Γκόσλιγκ, παρόλο που οι δύο τους είχαν δημοσιεύσει μια εργασία στο ίδιο τεύχος του περιοδικού «Nature», η οποία υποστήριζε τα ευρήματα των Ουότσον και Κρικ. Μάλιστα με τις εικόνες περίθλασης ακτίνων Χ του DΝΑ οδήγησαν στην ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA.
Διαβάστε περισσότερα στην DW