Οι Γιατροί του Κόσμου – Ελλάδας (Médecins du Monde – Grèce) εκφράζουν τον έντονο προβληματισμό τους σχετικά με χθεσινό περιστατικό συμπλοκής μεταξύ των ασυνόδευτων ανηλίκων, που κρατούνται στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στη Μόρια Λέσβου.
Ειδικότερα, λίγο μετά τις 12 τα μεσάνυχτα της Κυριακής, σημειώθηκαν διαπληκτισμοί μεταξύ ασυνόδευτων ανηλίκων συριακής και πακιστανικής καταγωγής. Από τη συμπλοκή που ακολούθησε, υπήρξαν τραυματισμοί με αποτέλεσμα κάποιοι εξ αυτών να διακομισθούν στο νοσοκομείο.
Μολονότι το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει επιτευχθεί μια μικρή αύξηση του αριθμού θέσεων φιλοξενίας σε δομές της Λέσβου, εντούτοις, περίπου 140 ασυνόδευτοι ανήλικοι εξακολουθούν να παραμένουν σε συνθήκες περιορισμού ελευθερίας εντός του Κ.Υ.Τ. Μόριας, πέραν του τετραμήνου, ενώ σε αυτούς προστίθενται σταδιακά και νεοαφιχθέντες που ανήκουν σε αυτή την πολλαπλά ευάλωτη κατηγορία.
Παρά τις συνεχείς προσπάθειες ένταξης περισσότερων δραστηριοτήτων στο πρόγραμμα των ασυνόδευτων ανηλίκων, η παρατεταμένη παραμονή σε συνθήκες εγκλεισμού έχει προκαλέσει σημαντική επιδείνωση της ψυχολογίας τους. Ενδεικτική είναι η αύξηση των περιστατικών όπου οι ανήλικοι εκδηλώνουν κρίσεις πανικού.
Αποτελεί παγία θέση της Οργάνωσής μας ότι ο περιορισμός της προσωπικής ελευθερίας των ανηλίκων θα πρέπει να λαμβάνει χώρα για ελάχιστο χρονικό διάστημα και μόνο για λόγους που αφορούν την καταγραφή τους και εν συνεχεία να παραπέμπονται σε κατάλληλες δομές φιλοξενίας.
Τα παιδιά μετανάστες και πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη μετά από δύσκολα και επικίνδυνα ταξίδια θα πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπίζονται ως παιδιά – υποκείμενα δικαιωμάτων και όχι ως παραβάτες της μεταναστευτικής νομοθεσίας.
Για το λόγο αυτό, οι Γιατροί του Κόσμου – Ελλάδας απευθύνουν έκκληση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να συντονίσουν τις ενέργειές τους, ώστε να βρεθεί άμεσα λύση για τα ασυνόδευτα παιδιά, με πρώτο βήμα την απομάκρυνσή τους από το κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης της Μόριας. Παράλληλα, καλούμε τις αρχές να εντείνουν τις προσπάθειες σχεδιασμού και ανάπτυξης νέων δομών φιλοξενίας, σε τοπικό ή κεντρικό επίπεδο, και την υιοθέτηση νέων μορφών φιλοξενίας των ασυνόδευτων ανηλίκων, όπως η αναδοχή, που εφαρμόζεται ευρέως στην Ευρώπη.