Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε ορεξάτος την προεδρία του και μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Δείχνει, τουλάχιστον προς το παρόν, ότι είναι αποφασισμένος να υλοποιήσει όσα έχει εξαγγείλει.
Ενας πρόεδρος που ξεκινάει breakfast meetings με τους διευθύνοντες τις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας του δεν μπορεί παρά να αρέσει στην αγορά.
Παραγωγή και επενδύσεις εντός ΗΠΑ, δηλώσεις τύπου «γιατί να πουλούν τα ιαπωνικά αυτοκίνητα στην αμερικάνικη αγορά και να μην εξάγουν οι ΗΠΑ στην Ιαπωνία» δίνουν το στίγμα ενός νέου, ιδιότυπου οικονομικού μοντέλου.
Ενός μοντέλου που θα κληθεί να συνδυάσει ισχυρό δολάριο με αύξηση των εξαγωγών;…
Ενός μοντέλου που θα κληθεί να συνδυάσει τις κατασκευές δρόμων και σιδηροδρόμων, όπου πράγματι οι υποδομές έχουν φθαρεί, με μειώσεις φόρων.
Ενός μοντέλου που θα κληθεί να συνδυάσει τη μείωση της φορολογίας στο εσωτερικό με τη θέσπιση ενός βασικού διασυνοριακού φόρου.
Ομως, ο Τραμπ δεν είναι μόνος. Δίπλα του έχει το ισχυρό αμερικανικό κατεστημένο και τους τραπεζίτες. Η παρέλαση κατά την ορκωμοσία θύμισε τη ρήση «με τον παρά μου και την κυρά μου».
Μέχρι και ο διευθύνων την JP Morgan Τζέιμι Ντίμον προβλέπει ότι η ανάπτυξη μπορεί να φτάσει το 4% αν επιτύχει το πρόγραμμα Τραμπ.
Από την άλλη, ο Τραμπ δεν δίστασε να επαναφέρει την κατασκευή του τείχους στο Μεξικό, δείχνοντας έτσι την αυταρχική και συγκρουσιακή λογική του.
Και δεν διστάζει να δείξει ποιους στοχοποιεί. Οι Κινέζοι αλλά και οι Γερμανοί δεν είναι στις προτιμήσεις του.
Την προηγούμενη εβδομάδα διέλαθε την προσοχή κάτι που έγραψαν οι «Times» του Λονδίνου: Η Ανγκελα Μέρκελ έφαγε πόρτα από τον Αμερικανό πρόεδρο και δεν θα συναντηθούν πριν από τη Συνεδρίαση των G7 τον Μάιο.
Οι τέσσερις κορυφές του τετράπλευρου σχήματος με το οποίο ο Τραμπ ορίζει τις διεθνείς συμμαχίες του είναι το Λονδίνο, η Μόσχα, το Τελ Αβίβ -να δούμε αν θα γίνει Ιερουσαλήμ- και φυσικά η Ουάσινγκτον.
Οπως φαίνεται καθαρά, θα επιχειρηθεί να συγκροτηθεί ο αγγλοσαξονικός άξονας με την Τερέζα Μέι, ο οποίος θα βασίζεται σε νέους όρους και συμφωνίες για το διεθνές εμπόριο.
Το μεγάλο ζήτημα είναι πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις με την Ευρωζώνη.
Επίσης, ποια θα είναι η πολιτική του Τραμπ στα ενεργειακά της Μεσογείου, όπου βασικά έχουν αναπτυχθεί τα κυπριακά συμφέροντα και παράλληλα οι αγωγοί περνούν ή θα περάσουν από την Ελλάδα.
Θα ανεβάσει τις εντάσεις ο νέος πρόεδρος στη Μέση Ανατολή, καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι είναι παραδοσιακά πολεμοχαρείς και οι εκκρεμότητες παραμένουν;
Ο ίδιος δεσμεύτηκε ότι θα εξοντώσει τους ισλαμιστές και τον ISIS. Οταν με ρώτησε ο γιος μου για τον Τραμπ και του είπα ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θέλει να παράγουν οι αμερικανικές εταιρείες για να βρίσκουν δουλειά οι Αμερικανοί εργάτες, συμπέρανε ότι είναι αριστερός. Ο Τραμπ όμως είναι ένα σκληρός Ρεπουμπλικάνος που εξαγγέλλει την επιστροφή στο έθνος-κράτος και έρχεται να αλλάξει πολλές από τις ισορροπίες που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (29-1-2017)