Οριστική λύση στο αιώνιο πρόβλημα με τα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες δίνει η κυβέρνηση. Και ενώ το δημόσιο είχε τη φήμη «μπαταχτσή» από την εποχή που χρωστούσε και δεν πλήρωνε 7 δισ. στους ιδιώτες, πλέον πασχίζει να εξοφλήσει 1,7 δισ. που του απομένουν και δεν μπορεί!
Σε μια πρωτοποριακή σε σύλληψη ιδέα όμως, το υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή που αλλάζει τα δεδομένα. Αντί να κρύβεται επειδή χρωστά και κρατά «κάβα» λεφτά για πλεονάσματα ή λόγους ασφαλείας, το δημόσιο βγαίνει πλέον μπροστά και ψάχνει τους ιδιώτες που τους χρωστά (1,673 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο) για να τους πληρώσει!
Και όταν δεν τους βρίσκει, τα παίζει όλα για όλα: βάζει “πάνω στο τραπέζι” τα λεφτά που τους χρωστάει. Τους προκαλεί να έρθουν να τα εισπράξουν γιατί αλλιώς, αν παρέλθουν πέντε χρόνια και δεν σπεύσουν, τα ποσά παραγράφονται υπέρ του κρατικού δημόσιου φορέα που τους τα οφείλει και θα απαιτηθεί να πάνε στα δικαστήρια, αν επιμένουν να τα λάβουν.
Έτσι, μέχρι το τέλος του έτους ή τις αρχές του 2020 θα μπορέσει σταδιακά το δημόσιο να περιορίσει ή και εκμηδενίσει τις οφειλές που έχουν «κολλήσει» στα 1,6-1,7 δισ. ευρώ.
Το οξύμωρο βέβαια, που αποκαλύπτεται πίσω από αυτό το σχέδιο και την αιτιολογική έκθεση που το συνοδεύει, είναι πως ένας ισχυρός λόγος τον οποίον το δημόσιο επικαλείται για να δικαιολογήσει γιατί δεν μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του στους ιδιώτες, είναι ότι και οι ίδιοι οι ιδιώτες (προμηθευτές κλπ) έχουν μπλεξίματα με την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, με συνέπεια να μην μπορούν να λάβουν φορολογική ή ασφαλιστική ενημερότητα όπως απαιτείται, για να μπορέσουν στη συνέχεια να καταθέσουν αίτηση και να εισπράξουν τα χρήματα που τους οφείλονται.
Δηλαδή οι κρατικές υπηρεσίες και οι φορείς χρωστούν σε ιδιώτες, που και αυτοί με τη σειρά τους χρωστούν στο κράτος,αλλά αντί να γίνει κάποιου είδους συμψηφισμός ώστε να μηδενίσουν τα μεταξύ τους χρέη, περιμένει ο ένας τον άλλον ποιος θα πληρώσει πρώτος, για να πάει μετά να πληρώσει με τη σειρά του και αυτός τον άλλον!
Τι αποκαλύπτει η τροπολογία
Με τις διατάξεις της τροπολογίας, φορείς της γενικής κυβέρνησης οι οποίοι χρωστούν λεφτά σε ιδιώτες θα κάνουν δημόσια κατάθεση , υπό μορφή γραμματίου παρακαταθήκης στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Για να εισπράξουν τα λεφτά τους οι ιδιώτες θα πρέπει προσκομίσουν ασφαλιστική ή/και φορολογική ενημερότητα. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου θα έχουν «σβηστεί».
Σύμφωνα με την τροπολογία, «κατά τα τελευταία έτη παρατηρείται το φαινόμενο αύξησης των περιπτώσεων, κατά τις οποίες οι φορείς γενικής κυβέρνησης δεν δύνανται να εξοφλήσουν τις οφειλές τους απέναντι στους ιδιώτες πιστωτές τους, κυρίως επειδή αυτοί δεν προσκομίζουν στις αρμόδιες για την εντολή προς εξόφληση υπηρεσίες, αποδεικτικό φορολογικής ή και ασφαλιστικής ενημερότητας για διάφορους λόγους, με συνέπεια να παρατείνεται η ύπαρξη οικονομικών εκκρεμοτήτων μεταξύ των φορέων γενικής κυβέρνησης και των ιδιωτών με περαιτέρω αρνητικές δημοσιονομικές συνέπειες (αύξηση-σώρρευση ληξιπρόθεσμων οφειλών».
Ποια είναι η λύση;
Το Παρακαταθηκών και Δανείων. Σύμφωνα με την τροπολογία:
1. Η αρμόδια για την έκδοση του σχετικού τίτλου πληρωμής υπηρεσία, γνωστοποιεί την παρακατάθεση του οφειλόμενου ποσού στον δικαιούχο, ο οποίος βαρύνεται με την προβλεπόμενη αμοιβή του Ταμείου και υποχρεούται να προσκομίσει στο Ταμείο το απαιτούμενο αποδεικτικό φορολογικής ή/ και ασφαλιστικής ενημερότητάς του. Δηλαδή, όσο καθυστερεί, θα πληρώνει και «φύλακτρα» στο Παρακαταθηκών και Δανείων.
2. Με τη δημόσια κατάθεση επέρχεται απόσβεση της υφιστάμενης ενοχής του φορέα γενικής κυβέρνησης έναντι του δικαιούχου και δεν παρέχεται δυνατότητα ανάκλησης αυτής. Δηλαδή το δημόσιο θεωρείται πως εξόφλησε την οφειλή ακόμα και αν δεν έχει αγγίξει τα χρήματα ο δικαιούχος.
3. Εφόσον εντός πενταετίας από τη σύσταση της παρακαταθήκης, δεν διενεργηθεί είσπραξη του ποσού, ούτε κατατεθεί στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων αποδεικτικό φορολογικής ή / και ασφαλιστικής ενημερότητας κατά περίπτωση, η χρηματική απαίτηση από την παρακαταθήκη παραγράφεται υπέρ του καταθέτη φορέα και το σχετικό ποσό, μετά την αφαίρεση της αμοιβής του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων , επιστρέφεται σε αυτόν, χωρίς υπαίτια καθυστέρηση. Τυχόν αξιώσεις του δικαιούχου εγείρονται εφεξής κατά του φορέα.
Αυτό που ΔΕΝ λύνεται πάντως, είναι τι συμβαίνει όταν οι καθυστερήσεις του δημοσίου να πληώσει τα χρέη τους σε φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμερους ιδιώτες, τους προκαλούν οικονομική ασφυξία με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να δημιουργούν χρέη προς το δημόσιο, που μετά δεν μπορούν να εξφλήσουν αφού δεν μπορούν να αγγίξουν τα λεφτά που τους χρωστάει το δημόσιομ προκειμένου με τη σειρά τους και αυτοί να εξοφλήσουν τις δικές τους υποχρεώσει σε εφορίες και τα ασφαλιστικά Ταμεία.