Σε εκτενές ρεπορτάζ του από την Αθήνα το Stern γράφει για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στους ανθρώπους στην Ελλάδα – τόσο σε οικονομικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
Το λιμάνι του Πειραιά είναι μία πολυσύχναστη περιοχή, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αν και οι περισσότεροι είναι μονάχα περαστικοί από εκεί, «για τριάντα περίπου ανθρώπους το λιμάνι είναι το σπίτι τους, καθώς ζουν ανάμεσα στα εκδοτήρια εισιτηρίων και τις προβλήτες.
[…] Κανείς δεν ξέρει πόσοι άστεγοι υπάρχουν στους δρόμους της Ελλάδας, πιθανώς χιλιάδες. Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Λυγνό από την μη κερδοσκοπική ανθρωπιστική οργάνωση Emfasis, που στηρίζει περίπου 3.000 αστέγους, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου καταφύγια για τους απελπισμένους αυτούς ανθρώπους – η κυβέρνηση απλώς τους αγνοεί. Κλείνοντας τα μάτια το πρόβλημα εξαφανίζεται».
Όπως επισημαίνει το Stern, «η τεράστια φτώχεια αποτελεί προϊόν της κρίσης του ευρώ. Από το 2010 η ελληνική οικονομία κατέρρευσε, με αποτέλεσμα περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι να χάσουν τις δουλειές τους. […] Η κρίση στέρησε από πολλούς ανθρώπους την αξιοπρέπεια του να είναι αυτάρκεις. Ο Λυγνός λέει πως στην Ελλάδα είναι εύκολο να μείνει κανείς άστεγος: μία απόλυση, ένα σπασμένο πόδι, ένας θάνατος συγγενούς. Τότε πρέπει κανείς να μπορεί να στηριχθεί στις δικές του δυνατότητες, γιατί δεν υπάρχει κανένα κρατικό σύστημα πρόνοιας.
Στη διάρκεια της βόλτας στο λιμάνι ο Λυγνός μιλάει με έναν πολύ αδυνατισμένο άνδρα, τον οποίο γνωρίζει χρόνια και ο οποίος πάσχει από διαβήτη και καρδιακά προβλήματα. Όμως δεν μπορεί να βρει γιατρό να του γράψει τα φάρμακα που χρειάζεται. Και μάλλον θα πεθάνει στο παγκάκι του.
Διαβάστε περισσότερα στην Deutsche Welle