Του Κωστή Πλάντζου
Τέτοιο καιρό ακριβώς πριν ένα χρόνο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παρομοίαζε ΔΝΤ και Γερμανία με δύο ελέφαντες που τσακώνονται, και την Ελλάδα με γαζέλα που προσπαθεί να ελευθερωθεί. Ένα χρόνο αργότερα, τα πράγματα δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολύ, αν και η Αθήνα κρατά χαμηλούς τόνους, για να μη σκιάσει τις συναντήσεις Τσίρπα τις επόμενες ώρες και μέρες στις ΗΠΑ.
Στις διπλές συναντήσεις που θα έχει σήμερα στην Ουάσιγκτον με Κριστίν Λαγκάρντ και Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών έχει διπλό στόχο: να μην αποτελέσουν αιτία για καθυστερήσεις στην αξιολόγηση και για πρόσθετα νέα μέτρα, οι διαφωνίες ΔΝΤ και Ευρωπαίων και τα ελληνικά πλεονάσματα του 2018. Στην πραγματικότητα αναζητά έναν καθαρό «πολιτικό διάδρομο» για την κυβέρνηση ως το Πάσχα, που θα αφήνει περιθώρια πολιτικών κινήσεων της Αθήνας, αφού πρώτα κλείσει η αξιολόγηση και ξεκαθαρίσει το ζήτημα του χρέους και η «καθαρή έξοδος» από το 3ο Μνημόνιο.
Διαιτητής ο Μοσκοβισί
Χαρακτηριστικό της λεπτότητας με την οποία προσπαθεί να χειριστεί η Αθήνα τις δύσκολες καταστάσεις, είναι και η μυστικοπάθεια της Αθήνα για την συνάντηση του Πιέρ Μοσκοβισί με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, την οποία είχε προαναγγείλει προ ημερών από το Λουξεμβούργο ο ίδιος ευρωπαίος Επίτροπος. Το ελληνικών υπουργείο Οικονομικών δεν ανακοίνωσε ποτέ την συνάντηση, η οποία τελικώς έγινε χθες στην Ουάσιγκτον, αλλά διέρρευσε από τους ευρωπαίους και όχι από την Αθήνα.
Η συνάντηση με Μοσκοβισί στόχο είχε να προετοιμάσει όλες τις πλευρές για τις συναντήσεις της Κριστίν Λαγκάρντ με τον κύριο Τσακαλώτο σήμερα και με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα την ερχόμενη Τρίτη, στις 17 του μηνός.
«Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη»
Ο κύριος Τσακαλώτος θα ζητήσει από την επικεφαλής του ΔΝΤ να συμβάλει, εάν όχι να αποφευχθούν τα πρόσθετα νέα μέτρα για το 2018, τουλάχιστον να μην προκαλέσει καθυστερήσεις το Ταμείο στην ολοκλήρωση της 3ης αξιολόγησης –ως τα Χριστούγεννα ή τις αρχές Ιανουαρίου το αργότερο- ξεκαθαρίζοντας το συντομότερο αν και με ποιους όρους θα συμμετάσχει ενεργά στο ελληνικό πρόγραμμα.
Στόχος είναι να ξεκινήσει η συζήτηση για την λύση χρέους και την έξοδο από τα Μνημόνια στις αρχές του 2018, αλλά και να τελειώσει πριν το Μάρτιο γιατί τότε επίκεινται και εκλογές στην Ιταλία και η Ευρώπη θα ασχολείται πια με άλλα θέματα. Στο παζάρι μπαίνει όμως η νέα σελίδα στη συνεργασία ΔΝΤ-Βερολίνου, μετά την αποχώρηση Σόιμπλε από το σκηνικ,αλλά και την πιθανή είσοδο του σκληρού φιλελεύθερου Λίντνερ ως διαδόχου του.
Επισήμως πάντως και εχθές το ΔΝΤ δια του Πόουλ Τόμσεν, όπως και η Κριστίν Λαγκάρντ την Πέμπτη, διεμήνυσε ότι θέλει γρήγορες λύσεις αλλά και πως «δεν ζητάει νέα μέτρα το Ταμείο». Ούτε και οι Ευρωπαίοι δανειστές βέβαια μιλούν για ανάγκη για πρόσθετα μέτρα. Ωστόσο η πίεση για πρόσθετα μέτρα προκύπτει ακριβώς γιατί ούτε το ΔΝΤ ούτε οι Ευρωπαίοι ξεκαθαρίζουν πώς θα καλυφθεί η μεταξύ τους διαφορά (ύψους 1,3% του ΑΕΠ ή 2,3 δις. ευρώ) που τους χωρίζει στις προβλέψεις για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018.
Το πρόβλημα δεν είναι θεωρητικό και πρέπει να λυθεί από τις αρχές του 2018 το αργότερο, και όχι εκ των υστέρων αν δεν πιάσει η Αθήνα τον μνημονιακό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Αν η λύση δεν είναι είτε η υποχώρηση από το ΔΝΤ, είτε η ελάφρυνση χρέους από τους Ευρωπαίους, μοιραία τότε σειρά παίρνουν τα ψηφισμένα για το 2019-2020 μέτρα λιτότητας ή ο προληπτικός «κόφτης» μισθών και συντάξεων.
Αγκάθι παραμένουν τα στρες τεστ των ελληνικών τραπεζών αλλά και η επιτάχυνση των πλειστηριασμών που θα «καθαρίσει» τα πιστωτικά ιδρύματα από τα «κόκκινα δάνεια». Για την ανάγκη αυτή μίλησε και ο –φειδωλός κατά λοιπά χθες- Πόουλ Τόμσεν, καλύπτοντας πίσω από κομψές εκφράσεις περί «εποικοδομητικής» συνεργασίας και συνεννόησης με τους Ευρωπαίους, το ζωηρό ενδιαφέρον του Ταμείου για τα θέματα αυτά.