Μην περιμένετε απόφαση μακροπρόθεσμων μέτρων για το χρέος στο Eurogroup της ερχόμενης Πέμπτης, προαναγγέλλει ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ, με συνέντευξή του στα ΝΕΑ, σημειώνοντας πάντως πως πιθανότατα θα υπάρξει μια μακροχρόνια δέσμευση για επιπρόσθετη βοήθεια στο μέλλον, εάν και εφόσον χρειαστεί.
Όπως σημειώνει «με τα σημερινά δεδομένα, η τελευταία πληρωμή στον EFSF και τον ESM θα γίνει το 2059, σε περισσότερο από 40 χρόνια. Αναγκαστικά ένας τόσο μεγάλος χρονικός ορίζοντας σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε έναν μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας.
Γι’ αυτό είναι πολύτιμο για την Ελλάδα να έχει μια επιπρόσθετη μακροχρόνια δέσμευση από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης ότι θα μπορούσε να υπάρξει πρόσθετη υποστήριξη στο μέλλον εάν χρειαστεί. Επομένως, δεν θα περίμενα αυτή η μακροχρόνια δέσμευση να γίνει περισσότερο συγκεκριμένη τώρα. Επιπλέον εκτιμώ ότι δεν χρειάζεται».
Ο επικεφαλής του ESM αναμένει ωστόσο ότι θα υπάρξει απόφαση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα στο Eurogroup (σ.σ. τα βραχυπρόθεσμα έχουν εφαρμοστεί ενώ η συμφωνία του 2017 περιλαμβάνει πακέτο μεσοπρόθεσμων αλλά και μακροπρόθεσμων μέτρων).
Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, σημειώνει ότι οι πιθανότητες να μη συμμετάσχει χρηματοδοτικά στο πρόγραμμα αυξάνιονται, ωστόσο το ΔΝΤ δεν θα εξαφανιστεί, όπως λέει, από την Ευρώπη θα συνεχίσει να εμπλέκεται με την Ελλάδα.
Σε ό,τι αφορά την επόμενη ημέρα μετά το τέλος των Μνημονίων, τονίζει ότι «δεν θα υπάρξει νέο Μνημόνιο» αλλά δεδομένου ότι τα κεφάλαια που εκταμιεύθηκαν για την Ελλάδα ήταν πολύ περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα και δεδομένης της ελάφρυνσης χρέους που έχει ήδη δοθεί και αυτής που πιθανότατα θα προστεθεί την ερχόμενη εβδομάδα, η επιτήρηση θα είναι πιο σφιχτή. Όπως αναφέρει ο ESM θα ελέγχει κάθε έξι μήνες και έως το 2059 την ελληνική οικονομία ώστε να εξασφαλιστεί η πλήρης αποπληρωμή των δανείων. Παράλληλα, και η Κομισιόν θα ασκεί «ενισχυμέννη εποπτεία» για «κάποια χρόνια» με αξιολογήσεις ανά τρίμηνο.
Ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι τα ψηφισμένα μέτρα θα εφαρμοστούν ωστόσο προσθέτει ότι «εάν – και αυτό είναι πιθανό – υπάρχει δημοσιονομικός χώρος, τότε μπορεί να αποφασιστεί πώς θα αξιοποιηθεί αυτός ο χώρος».
Κληθείς, τέλος,να σχολιάσει τη στάση της Γερμανίας που αρνείται αυτοματοποιημένη λύση για το χρέος απαντά ότι «όταν μια χώρα ζητεί μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και άλλες χώρες χρειάζεται να χορηγήσουν αυτά τα μέτρα, τότε αυτές οι χώρες θα πρέπει να εξετάσουν τι πραγματικά χρειάζεται και ποιες είναι σωστές συνθήκες. Οπότε είναι απολύτως κατανοητό ότι δεν είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία, ότι οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να συνεχιστούν για το καλό της ελληνικής οικονομίας. Εάν σταματήσουν οι μεταρρυθμίσεις, το χρέος μπορεί να γίνει μη βιώσιμο. Είναι μια απόλυτα λογική στάση για όλες τις πιστώτριες χώρες αλλά και για τον ESM. Δεν είναι μόνο γερμανικό ζήτημα. Επιπρόσθετα, οι ψηφοφόροι αυτών των χωρών δεν είναι πολύ πρόθυμοι να χορηγήσουν μεγάλη ελάφρυνση. Γι’ αυτό εξετάζουν τι πραγματικά χρειάζεται. Αυτό πραγματικά υποδεικνύει ότι η αυτοματοποιημένη διαδικασία δεν είναι η σωστή προσέγγιση».
1