Την κατάργηση της δυνατότητας προσωρινής προστασίας, που συνήθως επιτυγχάνεται με την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, επιφέρει το σχέδιο νόμου για την τροποποίηση του πτωχευτικού κώδικα.
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης καταργεί στην πράξη το άρθρο 99, τη δυνατότητα, δηλαδή, των επιχειρήσεων να υποβάλλουν αίτηση στο δικαστήριο για προσωρινά μέτρα προστασίας από τους πιστωτές τους.
Το σκεπτικό είναι όλη η διαδικασία να συμπυκνωθεί σε ένα στάδιο. Έτσι ενώ με τον υφιστάμενο κώδικα μπορεί πρώτα ο οφειλέτης να ανοίξει τη διαδικασία προστασίας, καταθέτοντας αίτηση και στη συνέχεια να επιδιώξει να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών π.χ. περίπτωση Μαρινόπουλου, πλέον η όλη διαδικασία θα προϋποθέτει την κατάθεση της αίτησης, αφού προηγουμένως έχει εξασφαλίσει τη συμφωνία των πιστωτών.
Κάτι που σημαίνει ότι αφαιρείται το «δίχτυ ασφαλείας» ώστε να διεξάγονται με σχετική ασφάλεια οι συζητήσεις μεταξύ επιχείρησης που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμών και των πιστωτών της, με στόχο την εξεύρεση συμφωνίας εξυγίανσης.
Παράλληλα η επίτευξη καταρχήν συμφωνίας εξυγίανσης με το 60% των πιστωτών (σ.σ. και το 40% των ενέγγυων) καθίσταται μονόδρομος. Σημειώνεται ότι σε αυτό υποχρεωτικά πρέπει να περιλαμβάνεται το 40% των εμπράγματων ή με ειδικό προνόμιο απαιτήσεων.
Ο ρόλος των τραπεζών
Την ίδια ώρα όμως και με βάση το σχέδιο νόμου, που βρίσκεται σε διαβούλευση, τόσο η πρωτοβουλία όσο και η απόφαση για την εξυγίανση μιας επιχείρησης, που μπορεί να είναι από την αναδιάρθρωση των οφειλών της ή την κεφαλαιοποίηση των χρεών μέχρι και την πώλησή της σε τρίτους, μπορούν να περάσουν στις τράπεζες.
Εν ολίγοις οι πιστωτές θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν την αίτηση εξυγίανσης της υπερχρεωμένης επιχείρησης και να επικυρώσουν τη συμφωνία, χωρίς τη συναίνεση του οφειλέτη.
Πρόκειται για το μοντέλο που έχει υιοθετηθεί σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, αλλά και η Αγγλία και φέρει και τη σύμφωνη γνώμη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλά και των θεσμών, με τους εκπροσώπους των οποίων θα συζητηθεί τις προσεχείς ημέρες, έτσι ώστε να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.
Η συναίνεση του οφειλέτη είναι ικανή αλλά όχι αναγκαία συνθήκη για την υλοποίηση της συμφωνίας εξυγίανσης.
Επίσης ο νέος πτωχευτικός κώδικας περιλαμβάνει ειδική πρόβλεψη για την περίπτωση μη συνεργάσιμων μετόχων ειδικά όταν η εκπλήρωση ορισμένων όρων της συμφωνίας εξυγίανσης απαιτεί απόφαση της γενικής συνέλευσης.
Οπως χαρακτηριστικά ορίζει «αν ένας ή περισσότεροι μέτοχοι ή εταίροι ΕΠΕ δηλώνουν ότι δεν θα παραστούν στη γενική συνέλευση ή δεν θα υπερψηφίσουν την αντίστοιχη απόφαση, το πτωχευτικό δικαστήριο μπορεί να κρίνει ότι η άρνηση είναι καταχρηστική, δικάζοντας με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και έπειτα από αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή να διορίσει ειδικό εκπρόσωπο, που θα μπορεί να συγκαλέσει γενική συνέλευση και να ασκήσει το δικαίωμα παράστασης και ψήφου αντί των μετόχων ή των εταίρων.