Της Μαίρης Λαμπαδίτη
Στις εσωτερικές αντιθέσεις των θεσμών αποδίδει το υπ. Εργασίας την καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων για τα εργασιακά, καθώς οι δανειστές δεν έχουν απαντήσει στην πρόταση «πακέτο» της νέας υπουργού Έφης Αχτσιόγλου.
Ενδεικτικό είναι ότι το ΔΝΤ ζητάει μετ’ επιτάσεως την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την αύξηση του ποσοστού απολύσεων από 5% σε 10% μηνιαίως ενώ η Κομισιόν τηρεί ήπια στάση. Το Ταμείο επιμένει επίσης στον προσδορισμό του κατώτατου μισθού από το κράτος απορρίπτοντας τον καθορισμό του μισθού μέσω της διαβούλευσης των κοινωνικών εταίρων. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, ως το τέλος του προγράμματος του 2018, ο κατώτατος μισθός θα μείνει «παγωμένος» ως έχει.
«Κόκκινες γραμμές» για την ελληνική πλευρά είναι να μην αλλάξει το ποσοστό των απολύσεων, το lock out και ο τρόπος προκήρυξης των απεργιών.
Η τελική απόφαση για το αν η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει υποχώρηση και σε ποιο βαθμό, θα λυθεί από το Μέγαρο Μαξίμου το οποίο θεωρεί εμβληματικό το πεδίο των εργασιακών για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης που ανοίγει το δρόμο για τη ρύθμιση του χρέους.
Πάντως η κ. Αχτσιόγλου έθεσε σε υψηλή προτεραιότητα την επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την προστασία των κλαδικών συμβάσεων έναντι της επικράτησης των επιχειρησιακών και τον προέλεγχο για τις ομαδικές απολύσεις, ώστε να συνοδεύονται με κοινωνικό πλέγμα προστασίας για τους ανέργους. Για τον υποκατώτατο μισθό, που απευθύνεται στους νέους έως 25 ετών, η ελληνική πλευρά ζήτησε την κατάργησή του καθώς προσκρούει στον κοινωνικό ευρωπαϊκό χάρτη που είναι αντίθετος με τις διακρίσεις σε φύλο και ηλικία.