Κοινό μυστικό στις αγορές ομολόγων αποτελεί ότι πίσω από το πρόσφατο ράλι που ξεκίνησε μετά τις ευρωεκλογές κρύβεται η προσδοκία τους ότι το επόμενο διάστημα η χώρα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Πρόκειται για μια εξέλιξη, που εάν γίνει πράξη θα έχει απτά θετικά αποτελέσματα τόσο στο κόστος δανεισμού της χώρας, όσο κυρίως σε αυτό της εξεύρεσης κεφαλαίων από τις τράπεζες.
Απαραίτητη ωστόσο προϋπόθεση για την ένταξη των ελληνικών ομολόγων, δεδομένης της απόστασης 3 έως 4 βαθμίδων από την επενδυτική βαθμίδα, είναι η προηγούμενη ένταξη της Ελλάδας σε ένα από τα εργαλεία που προσφέρει ο ESM.
Η λύση που θα μπορούσε να βρεθεί και θα απαντούσε στο πρόβλημα είναι η καλή πιστωτική γραμμή PCCL που η αυξημένη εποπτεία ενεργοποιείται μόνο αν υπάρχει εκταμίευση δόσης (έπειτα από αίτημα του κράτους-μέλους) και όχι η κακή αδερφή της η ECCL στην οποία η επιτροπεία ασκείται εξαρχής, ακόμα και αν δεν δοθεί καμία δόση και είχε βρεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τον Δεκέμβριο του 2014.
Και οι δύο συνοδεύονται από κείμενο Μνημονίου, αλλά και από ελέγχους αλλά στην πρώτη περίπτωση της καλής πιστωτικής γραμμής, είναι πανομοιότυποι του σημερινού μεταμνημονιακού καθεστώτος.
Η “καλή” γραμμή είναι η Προληπτικών Προϋποθέσεων Πιστωτική Γραμμή (Precautionary Conditioned Credit Line- PCCL). Αυτή, λοιπόν, απαιτεί μεταξύ άλλων:
– Να υπάρχει ιστορικό πρόσβασης στις αγορές με “λογικούς όρους”.
– Να είναι βιώσιμο το χρέος.
– Να μην υπάρχουν θέματα φερεγγυότητας των τραπεζών.
– Να είναι βιώσιμο το εξωτερικό ισοζύγιο.
– Να έχει διασφαλιστεί η δημοσιονομική προσαρμογή.
Όπως εκτιμούν διεθνείς αναλυτές, η ένταξη των ομολόγων στην PCCL γραμμή εκτός της ένταξης της Ελλάδας στο QE και του οφέλους από πλευράς επιτοκίων που έφερνε στην οικονομία και στο επενδυτικό κλίμα, θα διευκόλυνε και την χρηματοδότηση από το «μαξιλάρι» ρευστότητας του σχεδίου της τράπεζας της Ελλάδας για την επίλυση του προβλήματος των κόκκινων δανείων.