Eίναι παρήγορο το στοιχείο ότι οι πιστωτές βρέθηκαν προ των ευθυνών τους, διαφώνησαν για θέματα ουσίας και κυρίως η ευρωπαϊκή πλευρά στοχοποίησε το ΔΝΤ. Κατά πρώτον, το ΔΝΤ έχει τα δίκια του γιατί τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% μετά το 2018 δεν θα είναι εύκολα. Ωστόσο τα μέτρα που προτείνει είναι υφεσιακά, δοκιμασμένη συνταγή αποτυχίας και θα επιτείνουν τον φαύλο κύκλο. Τα μέτρα αυτά εξάλλου δεν χρειάζεται να εφαρμοστούν διοικητικά, θα είναι αποκύημα αποκλίσεων στο Ασφαλιστικό ή αυτόματος κόφτης στο Δημόσιο. Το πιθανότερο σενάριο είναι -όπως και κατά το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης- το πρόγραμμα να ακολουθήσει την ευρωπαϊκή γραμμή που θα εγκριθεί από τον Σόιμπλε.
Για πρώτη φορά όμως είχαμε διαφοροποίηση απόψεων εντός της Ευρώπης από την πλευρά των Γάλλων και της Κομισιόν, αρχικά προς τον Σόιμπλε, που έρχεται να εξισορροπήσει η Μέρκελ.
Επί της ουσίας, το όποιο κλείσιμο της αξιολόγησης θα περιέχει σκληρές δεσμεύσεις και οι στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μετά το 2018 θα είναι δεσμευτικοί για τις επόμενες κυβερνήσεις. Η διατήρησή τους μπορεί να υποστηριχθεί από μια οικονομία που θα ανακάμπτει, όμως θα αποτελούν πάντα ένα εν δυνάμει κοινωνικό ζήτημα. Μπορεί η όποια κυβέρνηση να διαπραγματευτεί και να πετύχει τότε καλύτερους όρους, όμως οι πιστωτές, και δη η ευρωπαϊκή πλευρά, θα τα θεωρήσουν ως προϋπόθεση για να δώσει τις νέες προσαρμογές στο χρέος. Το ΔΝΤ με αυτά που λέει λογικά θα έχει ακόμη πιο περιορισμένο ρόλο μελλοντικά, όμως στην ουσία η χώρα δεν θα πάψει να ταλαιπωρείται αν η ανάκαμψη δεν έχει δυναμική.
Το συνέδριο της Capital Link, που διεξήχθη όπως κάθε χρόνο στη Νέα Υόρκη, αποτελεί πλέον τον σηματωρό για τις προσδοκίες των ξένων επενδυτών για την Ελλάδα. Τα συμπεράσματα έδειξαν ότι οι ξένοι τηρούν στάση αναμονής (Τζον Κάλαμος), επικρίνουν τους Γερμανούς (Τζον Κατσιματίδης) και έχουν ακόμα μεγάλες ενστάσεις (Μάικλ Ψαρός).
Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει πείσει ακόμα τα διεθνή κεφάλαια να επενδύσουν στη χώρα. Πέραν αυτών των διαπιστώσεων, όμως, υπάρχουν σαφή κενά στο πρόγραμμα τα οποία τα βρίσκουμε μπροστά μας. Η ΔΕΗ κινδυνεύει να καταστεί ο κύριος χαμένος της δεύτερης αξιολόγησης, καθώς η κλιμάκωση της απελευθέρωσης της αγοράς θα της επιφέρει ζημίες που εκ των πραγμάτων θα πρέπει να αντιμετωπιστούν αλλά δεν έχουν προγραμματιστεί τα μέσα. Η διοίκηση της ΔΕΗ, εκτός από την προετοιμασία των αναχρηματοδοτήσεων, έχει φέρει προτάσεις για πωλήσεις χαρτοφυλακίων στη λιανική ώστε να επιταχύνει την ανακατανομή μεριδίων υπέρ των ιδιωτών. Επίσης, κομβικής σημασίας είναι να εισρεύσουν τα κεφάλαια από την πώληση του 24% στην κινεζική State Grid μέχρι τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με τη δέσμευση απέναντι στους πιστωτές. Το κυριότερο όμως είναι στην απορρόφηση των ποσοστών του ΑΔΜΗΕ που κατέχει η ΔΕΗ από το Δημόσιο να μη ρίξουν την Επιχείρηση, που επί χρόνια την είχαν καταστήσει μαύρη τρύπα.