Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις οι Ανεξάρτητοι Ελληνες έδωσαν τροφή σε μια πρώτη μίνι κρίση, επιβεβαιώνοντας όσους έχουν σταθεί επιφυλακτικά απέναντι στη δομή της νέας κυβέρνησης. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η οικονομία ανησυχεί ότι μπορεί να είναι μια από τα ίδια.
Από την άλλη πλευρά, τέτοιες πολυτέλειες δεν υπάρχουν. Και αυτό το ξέρουν οι κορυφαίοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, αν θέλουν να κερδίσουν το πολιτικό στοίχημα επί του πρακτέου, γνωρίζουν ότι πρέπει να κινηθούν σε δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, προς τη σταθεροποίηση της οικονομίας και δεύτερον προς τη διάχυση των ωφελειών στην κοινωνία.
Η κοινωνία ψήφισε την προηγούμενη Κυριακή και έδωσε σαφή μηνύματα. Πρώτον είπε «ναι» στο ευρώ, αφού υπερψήφισε τον Αλέξη Τσίπρα εγκρίνοντας τη συμφωνία. Δεύτερον, ότι δεν την αφορά η ονομαστική πορεία των μεγεθών. Δεν αρκείται -και αυτό είναι φυσικό- να ακούει για ανάπτυξη, την όποια ανάπτυξη υπήρξε και το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, χωρίς να βλέπει αντίκρισμα. Θέλει διασφάλιση, έξοδο από την ανασφάλεια και τον εφιάλτη και απτά αποτελέσματα.
Αυτά δεν είναι μακριά από την ορθόδοξη οικονομική θεωρία. Εξοδος από τον φαύλο κύκλο μέσα στο ευρώ, με εμπέδωση της βεβαιότητας και των προσδοκιών ότι υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, είναι το ζητούμενο. Πρώτα απ’ όλα αυτό σημαίνει ρευστότητα. Αρα, επιστροφή του τραπεζικού συστήματος σε μια κατάσταση όπου οι τράπεζες δεν θα είναι ζόμπι όπως σήμερα. Ομως τα ημίμετρα που ίσχυσαν μέχρι σήμερα είναι φανερό ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να υφίστανται.
Και αναφέρομαι στα κόκκινα δάνεια, για τα οποία ο πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί προεκλογικά ότι θα δώσει λύση.
Οπως οι τράπεζες θα βοηθηθούν εκ νέου με τίμημα ένα σκληρό πρόγραμμα που επιβαρύνει την κοινωνία στο σύνολό της, έτσι θα πρέπει να προσαρμόσουν τις απαιτήσεις τους σε ρυθμίσεις ρεαλιστικές απέναντι στους καλοπροαίρετους δανειολήπτες, που είναι θύματα της 5ετούς δοκιμασίας. Ελεγκτικές εταιρείες και δικηγορικά γραφεία πρέπει να ελεγχθούν, καθώς «επιτίθενται» αμετροεπώς, σαν να μην έχουν πάρει το μάθημά τους από τα capital controls, σε όσους καθυστερούν ή δεν μπορούν να πληρώσουν.
Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να προστατευτούν και οι ίδιες οι τράπεζες από όλους τους πονηρούς επιχειρηματίες που κρύβουν εντέχνως τον πλούτο τους και δεν πληρώνουν τα δάνεια. Τέτοια κόκκινα δάνεια, είτε μέρος αυτών, θα πρέπει να κουρευτούν από τις διοικήσεις των τραπεζών που έχουν δείξει μεγάλη ικανότητα στη διαχείριση της κρίσης και να πουληθούν σε επενδυτικά σχήματα τα οποία θα βάλουν φρέσκα χρήματα στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενα τις ευκαιρίες. Αν κάτι συμβολίζει το παλιό, είναι ένα μέρος της επιχειρηματικής τάξης που στηρίχθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο και στην εσωτερική χρηματοδότηση και αυτή τη στιγμή συνεχίζει να επιβαρύνει την εξυγίανση του χρηματοοικονομικού συστήματος.
Το ποιοι προχωρούν και ποιοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους σε βάρος τραπεζών και φορολογικών αρχών φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Ακόμα και το καλοκαίρι που πέρασε. Αυτά, όμως, είναι λεπτές γραμμές στη διαχείρισή τους και γι’ αυτό περιμένει κανείς να δει ένα αποτελεσματικό υπουργείο Οικονομικών.
Κάτι τέτοιο δεν σημαίνει βέβαια ότι θα πρέπει να βαφτίζουμε τα πάντα κρατικοδίαιτα ιδιωτικά συμφέροντα, όπως έγινε με μέρος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στην ενέργεια και αφού αρνούμαστε το ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο έχουμε δεσμευτεί να κινηθούμε, να αναστέλλουμε επενδύσεις που θα δώσουν δυναμική στην οικονομία. Ας κάτσουν να δουν πώς θα ανασυγκροτήσουν μια ισχυρή ΔΕΗ που θα μπορεί εν τοις πράγμασι να υπερασπιστεί τα κοινωνικά τιμολόγια και θα διατηρήσει τον ηγετικό ρόλο στον ανταγωνισμό και πώς οι ιδιώτες θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τη βιομηχανία μιλά για αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο ΑΕΠ από το 9% στο 15% μέσα στην επόμενη 7ετία. Ποιος δεν το θέλει αυτό; Για να γίνει, όμως, θέλει δουλειά πολλή.