Της Μαίρης Λαμπαδίτη
«Απογυμνωμένο» από σημαντικές διατάξεις κάποιες από τις οποίες θα επιστρέψουν εν καιρώ βελτιωμένες ψηφίστηκε το νομοσχέδιο του υπουργείου εργασίας το οποίο περιλαμβάνει ασφαλιστικές παρεμβάσεις και προστατευτικές ρυθμίσεις για τους απλήρωτους εργαζόμενους.
Δια παντός αποσύρθηκε η τροπολογία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που έδινε το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής σε ποινικές δίκες των εργαζομένων για μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών από τον εργοδότη τους. Αυτή η δυνατότητα σήμερα αποκλείεται. Η κ. Αχτσιόγλου υποστήριξε ότι η τροπολογία απαιτούσε νομοτεχνική επεξεργασία καθώς εμπλέκεται και το υπουργείο δικαιοσύνης.
Επίσης αποσύρθηκε η διάταξη που προέβλεπε πως ουσιώδεις μεταβολές των εργασιακών σχέσεων σε μια επιχείρηση χωρίς να έχει προηγηθεί διαβούλευση μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων είναι άκυρες, καθώς επίσης και απόσπασμα υπουργικής τροπολογίας που καθόριζε την έννοια του δόλου για τους εργοδότες σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων.
Η κυρία Αχτσιόγλου υποστήριξε πως η απόσυρση κρίθηκε αναγκαία, γιατί «υπάρχει απροσδιοριστία στην ουσιώδη μεταβολή, θα πρέπει να φέρουμε άρθρο πιο καλά ορισμένο».
Επιπροσθέτως, με νομοτεχνικές βελτιώσεις ελαστικοποίησε την ποινή προσωρινής διακοπής λειτουργίας καταστημάτων για παραβάσεις εργατικής νομοθεσίας. Δηλαδή απαιτείται η διαπίστωση τριών παραβάσεων σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες διεξαγωγής ελέγχων.
Τι λένε οι εργατολόγοι
Θετικές θεωρεί ο εργατολόγος Δημήτρης Περπατάρης τις διατάξεις του Υπουργείου εργασίας καθώς βάζουν φρένο σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες.
Για παράδειγμα πόσες χιλιάδες «οικειοθελείς» αποχωρήσεις έχουμε ζήσει ερήμην των εργαζομένων που δεν τις γνώριζαν, τις αγνοούσαν ή τις πληροφορήθηκαν μήνες ή και χρόνια μετά έχοντας χάσει τις σχετικές προθεσμίες δικαστικής προστασίας;
Βέβαια πάντα η πράξη του Εργατικού δικαίου θα ξεπερνάει την προστασία του για παράδειγμα έχουμε πλέον εκατοντάδες οικειοθελείς με υπογραφή εργαζομένων που χαρίζουν την αποζημίωσή τους για να προσληφθούν τις περισσότερες φορές με χειρότερους όρους στο νέο εγχείρημα του ίδιου εργοδότη μόνο και μόνο για να βρουν δουλεία δηλαδή ! Επίσης είναι προφανές ότι η καταπολέμηση της μαύρης και αδήλωτης εργασίας όπως και της απλήρωτης υπερωριακής απασχόλησης προφανώς δεν εξαρτάται από το σύστημα δήλωσης και καταγραφής τους αλλά από έναν συνδυασμό κινήτρων και ελεγκτικών κυρώσεων που θα πριμοδοτούν νόμιμους εργοδότες και διεκδικητικούς εργαζόμενους.
Όσον αφορά τη δυνατότητα ατομικών διώξεων και εξίσωση των συνεπειών της μη καταβολής δεδουλευμένων με αυτών της απόλυσης οι νέες ρυθμίσεις προσφέρουν ένα ασφαλέστερο τεκμήριο το οποίο όμως σε κάθε περίπτωση θα κριθεί δικαστικά και πάντως θα ήταν πληρέστερη η ρύθμιση αν προέβλεπε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μετά την παρέλευση του οποίου θα δημιουργούνταν τέτοιο τεκμήριο και το κυριότερο θα ήταν αυτό δεσμευτικό για τις αρμόδιες Υπηρεσίες του ΟΑΕΔ ως προς την καταβολή επιδόματος ανεργίας. Θα επιδεχόταν δε μόνο με δικαστική απόφαση σε ταχύρρυθμη διαδικασία ανατροπή. Θα δινόταν έτσι και μία θετική διέξοδος στην ομηρία χιλιάδων επι χρόνια απλήρωτων εργαζομένων των οποίων οι εργοδότριες επιχειρήσεις ούτε λειτουργούν ούτε έχουν όμως πτωχεύσει.