Τον δρόμο για ταχύτατη διεκπεραίωση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων θα ανοίξει το νέο πτωχευτικό πλαίσιο που προωθεί η κυβέρνηση, το οποίο θα αντικαταστήσει όλους τους υφιστάμενους νόμους και μηχανισμούς (νόμο Κατσέλη, εξωδικαστικό μηχανισμό).
Για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις το νέο πλαίσιο θα παρέχει περισσότερες δυνατότητες από ό,τι σήμερα προκειμένου να παρακάμπτονται υπό προϋποθέσεις οι αντιρρήσεις των ιδιοκτητών και των μετόχων στα σχέδια αναδιάρθρωσης στα οποία θα καταλήγουν οι πιστωτές.
Αυτό είναι βασική πρόβλεψη της σχετικής κοινοτικής οδηγίας η οποία υιοθετήθηκε πέρσι και αποτελεί το πλαίσιο με το οποίο πρέπει να εναρμονιστεί και η ελληνική νομοθεσία.
Με τον τρόπο αυτό, οι μέτοχοι υπερχρεωμένων εταιρειών δεν θα μπορούν να μπλοκάρουν ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης χρέους το οποίο για παράδειγμα μπορεί να συνεπάγεται μείωση των ποσοστών τους, είσοδο νέων βασικών μετόχων και άλλων ενεργειών που θα έχουν ως αποτέλεσμα να τεθούν στην ουσία εκτός εταιρείας.
H οδηγία προβλέπει συγκεκριμένα ότι παρόλο που τα νόμιμα συμφέροντα των μετόχων/εταίρων θα πρέπει να προστατεύονται, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι αυτοί δεν θα μπορούν να αποτρέψουν αδικαιολόγητα την έγκριση σχεδίων αναδιάρθρωσης που θα αποκαθιστούσαν τη βιωσιμότητα της οφειλέτριας επιχείρησης.
Στα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την «αδρανοποίηση» των μετόχων προβλέπεται, για παράδειγμα, η απώλεια του δικαιώματος ψήφου για τους μετόχους πάνω στα σχέδια αναδιάρθρωσης, εφόσον συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις.
Δυνατότητα αποκλεισμού των μετόχων υπάρχει και με το σημερινό σύστημα, κατόπιν δικαστικής απόφασης, αλλά με βάση την ευρωπαϊκή οδηγία και την κατεύθυνση που έχει δοθεί θα θεσμοθετηθούν πολύ πιο ευέλικτες και γρήγορες διαδικασίες.
Είναι επίσης, ενδιαφέρον, ότι η οδηγία προβλέπει ότι στη διαδικασία αναδιαρθρώσεων και πτωχεύσεων θα πρέπει να προστατεύονται και τα δικαιώματα των εργαζομένων, στο βαθμό που αυτοί έχουν απαιτήσεις από την εταιρεία και λογίζονται ως «πιστωτές».
Δεν θα έχουν, όμως, το δικαίωμα να «μπλοκάρουν» ένα σχέδιο δανειακής αναδιάρθρωσης, το οποίο έχει εγκριθεί από τους άλλους πιστωτές, όπως π.χ. στην περίπτωση που το σχέδιο θα προβλέπει εκποίηση περιουσιακών στοιχείων ώστε να δοθούν μεν αποζημιώσεις, αλλά με ταυτόχρονο κλείσιμο της εταιρείας ή περιορισμό δραστηριοτήτων, με αποτέλεσμα να χαθούν θέσεις εργασίας.