Να βάλουν σε τάξη τις τελευταίες αποφάσεις του Eurogroup για τα «χωρίς Μνημόνιο» δάνεια Πανδημίας ύψους μισού τρισεκατομμυρίου ευρώ (240 δισ. από ESM, 200 δισ. από ΕΤΕπ και 100 δισ. από Κομισιόν) θα προσπαθήσουν και πάλι απόψε οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης. Τα κενά και οι ανησυχίες παραμένουν και ούτε σήμερα αναμένεται τελική λύση.
Όλα περιστρέφονται κυρίως γύρω από τα δάνεια του ESM, όπου όμως δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Ιταλία και η Ισπανία οι επισπεύδοντες. Ακόμα και αν μπουν χωρίς Μνημόνιο στη διαδικασία, ο κίνδυνος να στιγματιστούν παραμένει αφού η τελευταία απόφαση του Eurogroup προβλέπει παρακολούθηση και μηχανισμό προειδοποίησης καθυστερήσεων πληρωμών.
Από πίτα που δεν τρως…
Και ενώ το ανώτατο όριο δανείων είναι 2% του ΑΕΠ του 2019 για κάθε χώρες (περί τα 3,9 δισ. για την Ελλάδα) ακόμα δεν έχουν συμφωνήσει αν θα «τραβήξουν χρήμα» μόνο για γιατρούς και νοσοκομεία (αμεσο κόστος πανδημίας) ή και για να κλείσουν άλλες «τρύπες» και ανάγκες (“έμμεσο κόστος” που διαρκώς ακούγεται αλλά κανείς ακόμα δεν απαντά σε τι συνίσταται και τι καλύπτει).
Η Ελλάδα έχει βάλει στόχο να αποφύγει να μπει ξανά σε γραμμή χρηματοδότησης και εποπτεία του ESM. Αν και δεν είναι ΔΝΤ, η Ελλάδα κρατά τις αποστάσεις βλέποντας ότι χώρες – μεγαθήρια (οικονομικά και πληθυσμιακά) διαγκωνίζονται πώς και ποιος θα μπει πρώτος και ποιος δεύτερος.
Για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών όμως, το ζητούμενο είναι άλλο: να ξεκολλήσουν οι συζητήσεις και να τρέξουν οι διαδικασίες για τα άλλα δύο μεγάλα «παζάρια».
1. Το Πρόγραμμα SURE είναι πρώτη προτεραιότητα αυτή τη στιγμή για την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αναμένει περίπου 1,5 εκατομμύριο αλλά όλο αργούν οι αποφάσεις και ούτε ευρώ δεν αναμένεται από την ΕΕ για το θέμα αυτό πριν μπει ο Ιούλιος.
2. Το μεγάλο Ταμείο Ανάκαμψης μετά την Πανδημία, σαν υποκατάστατο του ευρωομολόγου που θα χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη, αλλά που παραμένει μόνο σαν θεωρητικό ζήτημα μαλλον, παρά σαν προοπτική που πρέπει να περάσει στην πρακτική εφαρμογή.