Ένα νέο «ΕΣΠΑ Ανάκαμψης μετά την Πανδημία», με βάση τις αναπτυξιακές ανάγκες κάθε χώρας, φαίνεται πως συμφώνησαν Βερολίνο και Παρίσι. Τα θετικά (για τις χώρες του Νότου και την Ελλάδα) στοιχεία των ανακοινώσεων Μέρκελ-Μακρόν για τις προτάσεις τους για την οικονομική ανάκαμψη είναι:

1. η άμεση οικονομική επιχορήγηση των χωρών που πλήττονται. Αυτό σημαίνει επιδότηση και όχι δάνεια όπως προβλέπεται στην φάση της Υγειονομικής κρίσης που τώρα διανύουμε.

2. η επιδότηση θα δοθεί αναλογικά και με βάση τις ανάγκες κάθε χώρας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην ακολουθηθεί ο κανόνας που ισχύει στα δάνεια της Κομισιόν για το Πρόγραμμα SURE, που μοιράζονται με βάση το ΑΕΠ. Αντιθέτως μπορεί να βαραίνουν η ένταση της Ύφεσης και η Ανεργία, δηλαδή (σχεδόν -10% και 20% αντίστοιχα, με βάση τις επίσημες προβλέψεις της Κομισιόν που κατατάσσουν 1η τη χώρα μας στις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης. Έτσι η Ελλάδα που της αναλογούν 1,5 δισ. από τα 100 δισ. του προγράμματος SURE μπορεί να ελπίζει ενδεχομένως σε 10 ή και παραπάνω δισ. ευρώ και όχι μόνον 7,5 δισ. που αλλιώς θα δικαιούτο αναλογικά.

3. ότι η Κομισιόν θα δανειστεί με τις «πλάτες» των πλουσίων χωρών του Βορρά και, κατά προέκταση, γίνεται ένα βήμα ακόμα για την ανάληψη χρέους από κοινού. Αν και ο όρος «αμοιβαιοποίηση χρέους» παραμένει ταμπού, θα είναι η 2η φορά που η Κομισιόν θα αναλάβει να δανειστεί -μετά τα 100 δισ. για το πρόγραμμα SURE που θα τα αναζητήσει άμεσα από τις αγορές.

Υπάρχουν όμως και απροσδιόριστες «γκρίζες ζώνες» που χρήζουν επεξήγησης:

1. Επί του παρόντος πρόκειται για κοινή πρόταση και διμερή συμφωνία, χωρίς καμία άλλη αξία πέραν ότι έρχεται σαν απάντηση στην πρωτοβουλία «των 9» για την έκδοση ευρωολομόγου. Θα χρειαστούν και άλλα βήματα για να συμφωνήσουν όλοι (πχ Ολλανδοί και Φιλανδοί) πριν αποφασιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

2. Αφορά μόλις 500 δισ. ευρώ (μισό τρισ.) και όχι 1 ή 1,5 ή 2 τρισ. όπως ζητούσαν η Ισπανία ή η ΕΚΤ ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντίστοιχα. Ψαλιδίζονται έτσι πολύ οι προσδοκίες, αν και δεν αποκλείεται νέο παζάρι για υψηλότερα ποσά.

3. Η πρώτη εξαγγελία μιλά για «υγιή οικονομικά» χωρίς να εξηγεί ποιος κρίνει και ποιος εποπτεύει την κατάσταση, τις ανάγκες ή τους χειρισμούς των χωρών.

Όπως και να’χει, αν οι επόμενες εβδομάδες και μήνες κυλίσουν αργά χωρίς πιο ουσιαστικές αποφάσεις, αντί να βοηθήσει, η συμφωνία ίσως οδηγήσει σε μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου και νέα κρίση.