Ισως είναι η πρώτη φορά που η αξιολόγηση δείχνει ένα διαφαινόμενο αδιέξοδο, το οποίο προβάλλει απειλητικό όπως εκείνο του 2015, ενώ θα καταστεί εμφανές πολύ γρήγορα τους πρώτους μήνες του 2017 αν δεν αλλάξει κάτι στα υφιστάμενα δεδομένα.
Η κυβέρνηση ή θα πρέπει να βρει άμεσα μια συμβιβαστική λύση -εξάλλου έχει προχωρήσει σε τόσες και τόσες- ή θα πρέπει να οδηγηθεί σε εκλογές.
Μια ατελέσφορη διαδικασία, την οποία οι πληροφορίες δείχνουν ότι θέλει να ακολουθήσει υπό το πρίσμα μιας διαπραγμάτευσης με διάρκεια, θα έχει επώδυνο αποτέλεσμα.
Θα είναι εθνική κρίση που θα οδηγήσει τελευταία στιγμή σε κυβέρνηση εθνική εθνότητας, θα είναι κάτι άλλο, δεν είναι επί του παρόντος να το εκτιμήσουμε.
Συνθέτοντας όμως το παζλ των σχηματισμών και των τοποθετήσεων των εκατέρωθεν πλευρών καταλήγει κανείς στα εξής συμπεράσματα:
■ Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να τραβήξει τη διαδικασία ποντάροντας στην ενεργοποίηση διεθνών αντανακλαστικών, που όμως θα είναι πολύ περιορισμένα.
■ Τα κέρδη της θα είναι ανύπαρκτα. Αντίθετα θα ζημιωθεί πολιτικά, θα χάσει ένα κρίσιμο διάστημα και θα προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στην οικονομία.
■ Οι πιστωτές (ΔΝΤ και Σόιμπλε), φανερά ενοχλημένοι, σχεδιάζουν ακραία αντίδραση ευκαιρίας δοθείσης, δηλαδή να επαναφέρουν τάχιστα τον εκβιασμό της δραχμής.
Αυτό εύκολα μπορεί να γίνει με τα λήγοντα ομόλογα του Ιουνίου του 2017.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία, όμως, θα ανατραπεί το όποιο θετικό σενάριο υφίσταται με την προοπτική του πακέτου ποσοτικής χαλάρωσης (QE) και ο ΣΥΡΙΖΑ θα επισφραγίσει την εικόνα ενός μικρού αριστερού κόμματος που αρνείται να λειτουργήσει στη σημερινή Ευρωζώνη, δικαιώνοντας όλους τους επικριτές του και αποκτώντας και άλλους εχθρούς.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η κυβέρνηση θα πρέπει να δικαιολογήσει την επίτευξη των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018. Αυτό μπορεί να είναι σκληρό, είναι όμως μια δικλίδα ασφαλείας και για την ίδια την κοινωνία: ότι θα περάσει μεν μια τετραετία ακόμα πιεσμένη, όμως θα εξασφαλίσει για την επόμενη γενιά τις προϋποθέσεις να βγει στο ξέφωτο, ανεξάρτητα από τους όποιους ερασιτεχνισμούς και ανεπάρκειες εμφανίσουν οι εκάστοτε πολιτικοί.
Ηδη η φτωχοποίηση που έχει συντελεστεί θα μπορεί να είναι ο πάτος αν η αξιολόγηση ολοκληρωθεί άμεσα και δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για ένα καλύτερο 2017.
Αρα, αν ο πρωθυπουργός θέλει να ολοκληρώσει τις επιλογές του από το 2015 και μετά θα πρέπει να διδαχθεί από τα λάθη του, να πάρει σκληρές αποφάσεις, να αρχίσει μια σωστή εκκαθάριση των παρασιτικών μηχανισμών του Δημοσίου και να ενθαρρύνει τις επενδύσεις που θα σώσουν το Ασφαλιστικό.
Ετσι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τις βάσεις για να μετατραπεί μακροπρόθεσμα σε ένα σύγχρονο και αξιόπιστο ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα, που μελλοντικά θα μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερες συγκυρίες για να εφαρμόσει κοινωνικές πολιτικές. Αν πάλι δεν θέλει να αναλάβει αυτά τα βάρη, μπορεί να πάρει τα ρίσκα του και να πάει σε εκλογές.
Μια παρατεταμένη διαπραγμάτευση, όμως, θα είναι σαν να παίζει τη χώρα στα ζάρια και τότε οι επιπτώσεις θα είναι βαρύτατες.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (25/12/2016)