Του Κωστή Πλάντζου
Πιέσεις για νέα μέτρα, είτε μπει είτε όχι το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, «μυρίζει» η στάση των ευρωπαίων δανειστών. Σε αντίθεση με την ως τώρα στάση της (από την εποχή Βαρουφάκη ήδη) στην κυβέρνηση σχεδόν πανηγυρίζουν το ενδεχόμενο αποχώρησης του ΔΝΤ, που την χαρακτηρίζουν έως και «καλοδεχούμενη» εξέλιξη, παρότι το Ταμείο πιέζει ακόμα το Βερολίνο για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και του δανειακού βάρους της χώρας. Από την άποψη αυτή πάντως, «καλοδεχούμενη» μπορεί να την θεωρεί ακόμα και το Βερολίνο.
Ωστόσο στην κυβέρνηση βάζουν και έναν όρο: «αρκεί οι πρωτοβουλίες και οι αποφάσεις να παρθούν γρήγορα», λένε. Ωστόσο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν άφησε κανένα περιθώριο για λύση-εξπρές, εάν τελικά το ΔΝΤ αποχωρήσει από την Ελλάδα, καθώς ξεκαθάρισε ότι «θα απαιτηθούν νέες διαπραγματεύσεις», αποτελεσματικότερη επιβολή όσων συμφωνήθηκαν και έγκριση της νέας συμφωνίας από το Γερμανικό Κοινοβούλιο.
Οι νέες διαπραγματεύσεις θα είναι εξ ορισμού χρονοβόρες, καθώς επίκεινται και εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία. Τα Κοινοβούλια στις δύο πρώτες χώρες θα διαλυθούν ενώ ο ίδιος ο επικεφαλής του Eurogroup και υπουργός Οικονομικών της χώρας του, Γερούν Ντάισελμπλουμ, μπορεί από τον Μάρτιο να μην είναι καν υπουργός και το Eurogroup να αναζητεί νέο πρόεδρο!
Αυτά οδηγούν σε νέες καθυστερήσεις, ενώ θα πλησιάζουν εκλογές και στη Γερμανία. Άρα οι όποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν άμεσα, πριν ξεκινήσει το εκλογικό ντόμινο στην Ευρώπη γιατί αν παραμείνει η αβεβαιότητα από Μάρτιο έως Οκτώβριο, δεν προβλέπονται ούτε μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, ούτε έξοδος της χώρας μας στις αγορές –άρα ούτε και απαγκίστρωσει από το Μνημόνιο που τελειώνει τον Μάιο του 2018.
Η ελληνική πλευρά προσβλέπει σε μια άμεση και χωρίς προβλήματα υποκατάσταση του ΔΝΤ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Και έτσι να γίνει, θα πρέπει ο ESM να καταφέρει άμεσα να πείσει επενδυτές και ευρωπαίους αμφισβητίες της χώρας μας –αφού ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών της Μάλτας λέει πλέον ότι η χώρα του δανείζεται ακριβότερα τα όσα δανείζει στην Ελλάδα και άρα θέλει το ΔΝΤ για να ξέρει πού πάνε τα λεφτά που δίδονται στη χώρα μας (ιδίως μετά τις παροχές – «έκπληξη» από τον Αλέξη Τσίπρα).
Έτσι, ούτε η έγκριση του Γερμανικού Κοινοβουλίου είναι δεδομένη, ούτε και η συγκατάθεση των υπολοίπων κοινοβουλίων της ευρωζώνης.
Αλλά και ο Β. Σόιμπλε δεν μιλάει για μια απλή αντικατάσταση του ΔΝΤ από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), του οποίου ο ρόλος θα ενισχυθεί, αλλά για μια νέα συμφωνία, που θα διασφαλίζει ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα. Και «συμφωνηθέντα» ο Σόιμπλε θεωρεί την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 ως το 2028 και όχι για ένα χρόνο που λέει η Αθήνα ή για 5 που λέει η Κομισιόν (που δεν είναι αυτή άλλωστε που «βάζει τα λεφτά»).
Όλα αυτά «μυρίζουν» πρόσθετα μέτρα, καθώς και ο επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ έσπευσε πρόσφατα να προσχωρήσει στην επιχειρηματολογία του ΔΝΤ για την ανάγκη να μειωθούν το αφορολόγητο όριο και η συνταξιοδοτική δαπάνη και να καταργηθούν φοροαπαλλαγές.
Πάντως, χθες ο εκπρόσωπος του Σόιμπλε, Γιουργκ Βάισγκερμπερ και ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της Κομισιόν, Αλεξάντερ Βιντερστάιν υπογράμμισαν ότι το επιθυμητό σενάριο παραμένει να συνεχίσει να συμμετέχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Σε τέτοια περίπτωση, η όλη αναστάτωση θα έχει αποδειχθεί «χασομέρι» που δεν ευνοεί καθόλου την χώρα μας, αφού ο χρόνος μετράει «αντίστροφα» για αυτήν, καθώς και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρυ Ράις προέβλεψε πως η Αθήνα έχει λεφτά για ακόμα πέντε μήνες.