Ολικό “reset” στους φόρους που πληρώνουν επαγγελματίες και αυταπασχολούμενοι από τον Μάιο. Η αγορά ανοίγει σταδιακά με φορο – «μπόνους» που είχε δεκαετίες η χώρα να δει. Ελεύθεροι επαγγελματίες στην πλειοψηφία τους θα δουν εκκαθαριστικά με φόρο μόλις 9%.
Το ρίσκο μη έκδοσης απόδειξης δεν αξίζει έτσι ούτε καν 10%! Αντιθέτως, ακόμα και ομάδες “υψηλού κινδύνου” (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, τεχνικοί, γιατροί, δικηγόροι κλπ) θα έχουν πλέον και λόγους να επιθυμούν …να κόβουν αποδείξεις και να αποδίδουν τον ΦΠΑ, προκειμένου να συντηρήσουν το φορολογικό προνόμιο που τους δόθηκε –αλλά και να καλύπτουν τεκμήρια για να δικαιολογούν αγορές που θα χρειαστεί να κάνουν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Φαντάζει οξύμωρο, αλλά μετά και τις εξαγγελίες Μητσοτάκη, η φοροροδιαφυγή δεν αξίζει όσο παλιά:
- πέρυσι, όποιος ελ επαγγελματίας δήλωνε πως έχει κέρδη 10.000 ευρώ, πλήρωνε 2.200 ευρώ και άλλα 2.200 ευρώ προκαταβολή (συντελεστές 22% και 100%). Δηλαδη 4.400 ευρώ
- φέτος το εκκαθαριστικό για κέρδη 10.000 ευρώ το 2020, θα δείξει 900 ευρώ φόρο αντί 2.200 (-1.300) και 495 ευρώ προκαταβολή αντί 2.200 (-1750) με συντελεστές 9% και 55% αντίστοιχα
- έτσι από φέτος πληρώνει 1.395 ευρώ αντί 4.400 πέρυσι, δηλαδή 3.000 ευρώ λιγότερα
- σχεδόν 9 στα 10 ευρώ που βγάζει μένουν νόμιμα στην τσέπη του χωρίς να φοροδιαφύγει, αφού μάλιστα φορολογείται όχι για όσα βγάζει (τζίρος) αλλά για όσα του απομένουν καθαρά (κέρδη) και αφού πρώτα αφαιρέσει τα έξοδά του
Η κυβέρνηση τον «πριμοδοτεί» έτσι με 3.000 ευρώ φέτος. Ωστόσο φορολογική πολιτική και φοροαπαλλαγές δεν σχεδιάζονται «εν κενώ». Στηρίζονται σε κίνητρα, ή και σε αντικίνητρα, μεταξύ των οποίων και η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ ομάδων φορολογουμένων.
Εν προκειμένω για να συνεχιστούν οι φορελαφρύνσεις και με περαιτέρω μειώσεις (πχ στο τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης, ασφαλιστικές κρατήσεις κλπ) συμφέρει τον επαγγελματία να κόβει αποδείξεις ώστε καταλήγει στα κρατικά ταμεία ο ΦΠΑ που τον πληρώνει ο πελάτης -ενώ τον γλιτώνει ο “εισπράκτορας” επαγγελματίας.
Η προδιάθεση για «μισή» ή καθόλου απόδειξη δεν ξεριζώνεται. Και αν δεν “γίναμε Δανία” για να θέλουν οι πολίτες να πληρώνουν φόρους για τις παροχές που έχουν από το Κράτος, μετά από 10 χρόνια Μνημόνια όλοι γνωρίζουν ότι απώλειες κρατικών εσόδων δεν συγχωρούνται. Αν δεν αναπληρωθούν με έσοδα από μεγαλύτερη Ανάπτυξη ή άλλες πηγές, ελλοχεύει κίνδυνος για επιστροφή σε ελλείμματα, έκτακτα εισπρακτικά μέτρα και αντιστροφή των φοροελαφρύνσεων.
Η επανεκκίνηση της Οικονομίας σημαίνει και σταδιακή επαναφορά δημοσιονομικών στόχων και δεσμεύσεων. Και αν τα 900 εκατ. ευρώ που κοστίζουν οι φοροελαφρύνσεις που ανακοίνωσε για φέτος η κυβέρνηση «συγχωρούνται» λόγω πανδημίας, το 2022 το κόστος θα είναι διπλάσιο (1,8 δισ. ευρώ). Κάτι που σημαίνει ότι πριν επιστρέψει η κανονικότητα, όλοι οφείλουν να σκεφτούν και να επιλέξουν αν θα είναι η συνέχεια που φοβούνται, ή που θέλουν να ζήσουν.
Διαβάστε ακόμη
Η επόμενη μέρα της αναβάθμισης: Ανάπτυξη 3,8% και στο βάθος… νέο ομόλογο
Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ: Κάνει το Ιόνιο… Καραϊβική