Παρά τα χαστούκια από τους πιστωτές που ήταν αλλεπάλληλα, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός φέρονται αποφασισμένοι να διεκδικήσουν αλλαγές στο χρέος μέχρι το τέλος του έτους.
Οι προοπτικές για την οικονομία δέχτηκαν βολές την τελευταία εβδομάδα – είτε προήλθαν από τη μισή δόση, είτε από την επικίνδυνη ανακαίνηση του Grexit, είτε με τις αναφορές του Μπενουά Κερέ για μετάθεση της εξόδου στις αγορές το 2018.
Ειδικά οι δηλώσεις του τελευταίου καθίστανται ιδιαίτερα ανησυχητικές καθόσον συνδυάζονται με το χρέος, αλλά και με τη συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πακέτο νομισματικής χαλάρωσης.
Πέραν όλων των πολιτικών σχεδιασμών και ανταγωνισμών, το ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες είναι τι θα γίνει στη χώρα.
Και επί της ουσίας, φως δύσκολα μπορεί να φανεί. Η σημερινή κυβέρνηση, πέραν της έντονης πίεσης που δέχεται από το αντιπολιτευτικό μπλοκ, τώρα στοχοποιήθηκε και από τους πιστωτές, οι οποίοι τεχνηέντως τις περνούν το ένα μήνυμα πίσω από το άλλο. Οι πληροφορίες λένε ότι όσο κι αν πιέζεται ο πρωθυπουργός, είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει το πρόγραμμα, να τελειώσει με τις αξιολογήσεις και να κερδίσει τον χρόνο που θα του δώσει τη δυνατότητα να ισορροπήσει πολιτικά.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί εν μέρει να είναι πολιτική πράξη ρουτίνας, όμως είναι σημαντικό για το μήνυμα που θα περάσει εν όψει των εξελίξεων που έρχονται. Φαίνεται από όλες τις πλευρές ότι η φιλοσοφία Τσίπρα προσανατολίζεται προς μια μορφοποιημένη σοσιαλδημοκρατία για να μπορέσει να επικυρώσει την προσαρμογή ενός αρχικά αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος στο πλαίσιο της Ευρωζώνης.
Ομως κεντρικοί παράγοντες της Ευρωζώνης όπως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και οι Ολλανδοί, θέλουν να αποβάλουν τη σημερινή Ελλάδα από το ευρώ, διότι πέραν της δυστοκίας στην προσαρμογή έχει δώσει την αφορμή να ωριμάσει η ιδέα ότι τα δάνειά της προς τους Ευρωπαίους εταίρους δεν θα αποπληρωθούν.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ιδιαίτερα προβληματισμένος εμφανίζεται και ο διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο οποίος από τις εισηγήσεις του υιοθετεί την άποψη ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας δεν θα ξεπεράσει το 1,5% το 2017.
Με αυτά τα δεδομένα είναι σαφές ότι η υπόθεση της οικονομικής πολιτικής δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα με αυτοματοποιημένες κινήσεις αν δεν υπάρξουν αλλαγές σε πρόσωπα και κατευθύνσεις.
Ο ανασχηματισμός είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, καθώς η φθορά των προσδοκιών μέσα σε 10 μήνες έχει πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Ενα μεγάλο μέρος έχει να κάνει με το Ασφαλιστικό, για το οποίο το ίδιο το Μαξίμου καταλογίζει ευθύνες στον Γιώργο Κατρούγκαλο. Πέραν των παλινωδιών αναφορικά με το ΕΚΑΣ και τις συντάξεις, όποιος θέλει να δει με σοβαρότητα τους κινδύνους του Ασφαλιστικού, ειδικά για το 2017, θα πρέπει να καταλάβει ότι τα Ταμεία θα κινδυνεύσουν καθώς οι φοροδότες θα επιβαρυνθούν με 900 ευρώ τον μήνα από 900 ευρώ το δίμηνο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι σε κορυφαίο επίπεδο αναμένουν ότι θα λειτουργήσει το σύστημα, αν όμως γίνει αυτό, μπορεί να είναι πια πολύ αργά.
Δεν είναι βέβαια αντικειμενικό να μηδενίσει κανείς το συνολικό έργο, καθώς υπάρχουν υπουργεία που έχουν αποδώσει. Ομως η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στο πρόβλημα των κόκκινων δανείων, που επιχειρεί μεν να το αντιμετωπίσει, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι εύκολη.
Για τον λόγο αυτό τα σενάρια για τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι ανοιχτά – με πιθανό τρόπο την κρατικοποίηση, τη χρήση αναβαλλόμενης φορολογίας και όχι το κούρεμα των καταθέσεων.
Μια τέτοια εξέλιξη, όμως, οδηγεί μαθηματικά σε τέταρτο μνημόνιο, που κανείς δεν μπορεί πια να αποκλείσει.