To ελληνικό επιχειρείν επιβιώνει μέσα από μια ομολογουμένως δυσβάσταχτη και αλλοπρόσαλλη πορεία της ελληνικής οικονομίας με πρωτοφανείς συνθήκες. Μαθαίνει δε να αποδεσμεύεται σταδιακά από τις διαδοχές των πολιτικών κύκλων που έχουν κοστίσει ακριβά, αλλοιώνουν τις συνθήκες ανταγωνισμού και φορτώνουν τις παραγωγικές μονάδες με κόστος δυσανάλογο των ανταγωνιστών τους.
Στην κατεύθυνση αυτή, ο όμιλος Μυτιληναίου ολοκλήρωσε ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 600 εκατ. την τελευταία δεκαετία καθιστώντας την Αλουμίνιον της Ελλάδος μια διεθνώς ανταγωνιστική βιομηχανία, αφού παρέλαβε μια μονάδα που κατ’ ουσίαν εγκατέλειψε η Pecine. Για να καταλάβουμε όμως με ποιους έχει να παλέψει η Αλουμίνιον, αρκεί να ανατρέξουμε στον διεθνή Τύπο για να δούμε με πόση ευκολία το Αλουμίνιο του Μπαχρέιν σηκώνει το τελευταίο εξάμηνο 2 δισ. δολάρια! Υπό αυτές τις συνθήκες όμως και άλλες ελληνικές επιχειρήσεις κατορθώνουν να επιβιώσουν και να προσελκύσουν διεθνή κεφάλαια, όπως φαίνεται από την πορεία εισηγμένων μετοχών και πάλι.
Το αφήγημα που θέλει να ακούσει η αγορά στην παρούσα φάση είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η ένταξη στο πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης. Τα πράγματα όμως δεν θα είναι τόσο απλά όσο φαίνονται σε αυτή τη διαδρομή, καθώς τα εργασιακά θα έχουν το τίμημά τους, ενώ και το Κυπριακό ξεκίνησε άσχημα. Ειδικά το δεύτερο, πέραν των εθνικών ζητημάτων, ενέχει τις προϋποθέσεις που θα διαμορφώσουν τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, όπου, αν η τούρκικη πλευρά πάρει το 55% της ακτογραμμής, αρχίζει να επεκτείνει τα συμφέροντά της και στο δικό μας εθνικό πεδίο. Αν μάλιστα μερικά από αυτά μεταφέρθηκαν στον πρωθυπουργό κατά την έλευση Ομπάμα, τότε πολλά δικαιολογούνται για τη στάση του εκείνες τις ημέρες.
Το τι θα κάνει ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι καθοριστικό, όμως οι όροι δεν θα αλλάξουν πολύ εύκολα την ώρα που ο Ερντογάν ξεσπαθώνει. Ο Τραμπ εμφανίζεται ικανός μέχρι τώρα στη στροφή στον ρεαλισμό, κερδίζει την εμπιστοσύνη των αγορών και παίζει το σενάριο αναβάθμισης των αμερικανικών assets. Μοναδικό θετικό στοιχείο σε όλα αυτά είναι μια de facto υποτίμηση του ευρώ, που ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων.
Από εκεί και πέρα σημαντικό ρόλο θα έχουν οι εξελίξεις στην Ευρώπη με τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις της 4ης Δεκεμβρίου. Η υπόθεση του Δ’ Μνημονίου είναι επίσης ένα ζήτημα που έθιξε ο πρωθυπουργός την εβδομάδα που πέρασε. Κατά την άποψή μου, το πολιτικό σπέκουλο που θα γίνει με το θέμα αυτό θα είναι μεγάλο.
Ποιος όμως στ’ αλήθεια πιστεύει ότι η Ελλάδα στην κατάσταση που είναι θα μπορέσει από το 2017-2018 να καλύπτει μόνη της τις χρηματοδοτικές ανάγκες;