Η υπόθεση της Deutsche Bank είναι ένα ζήτημα που θα έχει πολλή ουρά καθώς η αμφισβήτηση από κορυφαίους καθηγητές αναλυτές και επενδυτές, για την ποιότητα σημαντικού τμήματος των κεφαλαίων επάρκειας που διαθέτει, ύψους 28,8 δισ. έχει αναδειχθεί στο ζήτημα της ημέρας για τις αγορές. Είτε σε όσους δεν εμπιστεύονται την μετοχή είτε σε όσους κερδοσκοπούν. Και σήμερα θα είναι μια άλλη μέρα μετά την χθεσινή αργία.
Θα χρειασθεί η Deutsche κεφάλαια και πόσα θα είναι αυτά? Το πρόβλημά της έχει να κάνει περισσότερο με τις ανάγκες καθημερινής ρευστότητας για τις οποίες οι αγορές χρήματος δεν θα είναι πάντα διαθέσιμες αν συνεχιστεί η εικόνα των τελευταίων ημερών. Πιθανώς δε και ούτε αυτοί που την σόρταραν να γνωρίζουν ποια είναι τα πραγματικά δεδομένα για έναν χρηματοοικονομικό οργανισμό που αποτελεί το μαθηματικό παιχνίδι,όπου για κάθε 1 ευρώ παίζονται ή επενδύονται 1000.
Οταν λοιπόν στα κεφάλαια που περιλαμβάνονται στην κεφαλαιακή επάρκεια υπάρχουν μέσα ομόλογα εξωτικών οικονομιών, θέσεις σε μετοχές και interest rate swaps και αυτά τα καταγράφουν οι Finanancial Times ,τότε όποιος πολιτικός και αν ξορκίσει το πληγωμένο θηρίο, δεν θα αποτρέψει τα όρνεα και τις ύαινες να ετοιμάσουν πάρτι.
Ομως η διασύνδεση της τράπεζας με όλο το υπόλοιπο σύστημα είναι τέτοια που τελικά θα σωθεί εκ των πραγμάτων.Εχει όμως σημασία πώς.Γιατί αν χρησιμοποιηθεί κρατική ενίσχυση είναι μεγάλο το κόστος για την γερμανική ηγεσία και προσωπικά για τον Σόιμπλε.Δεν είναι άλλωστε οι Γερμανοί αυτοί που επινόησαν την πρακτική του κουρέματος των καταθέσεων,την οποία και ο Ντράγκι επί της ουσίας απέτρεψε για τις ιταλικές τράπεζες.
Η εξέλιξη λοιπόν που αφορά τον γερμανικό κολοσσό έχει μεγάλη σημασία κατά πρώτον για το αν θα χρειασθούν κεφάλαια.
Δεύτερον για το πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες. Διότι ανοίγει μείζον ζήτημα για την αξιοπιστία της γερμανικής πολιτικής στον τραπεζικό τομέα, ενώ συγχρόνως δίνει τροφή σε όσους αμφισβητούν την γενικότερη αποτελεσματικότητα του γερμανικού δόγματος στην οικονομίας. Τέλος μπαίνει κι ένα ακόμα ερώτημα: Τα funds επιτίθενται ή ο αμερικανο-γερμανικός ανταγωνισμός κλιμακώνεται στον αδύναμο κρίκο που λέγεται Deutsche;