«Το μεγαλύτερο ποσό όλων είναι η τεράστια πτώση που σημειώθηκε στο ΑΕΠ, η τεράστια πτώση στο εθνικό εισόδημα. Και αν έχετε μια τόσο απότομη πτώση στο εθνικό εισόδημα, δε διορθώνεται την επόμενη χρονιά». Αυτό τόνισε ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group Τόμας Βίζερ, σχολιάζοντας την περίφημη δήλωσή του ότι ο Βαρουφάκης κόστισε στην Ελλάδα 200 δισ. ευρώ.

Μιλώντας στην εκπομπή «Ιστορίες» στον ΣΚΑΪ, ο Βίζερ αποκάλυψε ότι μετά το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος η άμεση αντίδραση των υπουργών Οικονομικών των άλλων κρατών-μελών ήταν “αν αυτό είναι που θέλει η ελληνική κυβέρνηση ας της το δώσουμε”.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Βίζερ:

Το 2012 είπατε ότι νιώσατε ότι βρισκόμασταν κοντά στο Grexit και μετά ξανά το 2015. Μπορείτε να περιγράψετε τη στιγμή που νιώσατε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από το ευρώ;

Το 2012 υπήρχε η αίσθηση ότι η Ελλάδα ήταν πολύ κοντά στο να βγει από το ευρώ. Το 2012 ήμουν σίγουρος ότι αυτό δεν θα γινόταν για μία σειρά από λόγους και για το οικονομικό περιβάλλον, όπου οι αρνητικές συνέπειες για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια Οικονομία θα ήταν πολύ σημαντικές. Η Ελλάδα τότε ήταν ισχυρά δεσμευμένη στο να παραμείνει στην ευρωζώνη. Το 2015 υπήρχε ένα ξεκάθαρο μήνυμα που έστελνε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν ήθελε να παραμείνει στην ευρωζώνη όπως ήταν.

Κοιτώντας πίσω πολλές από τις δραστηριότητες των ελληνικών αρχών το 2015 μπορούν να μεταφραστούν ως μία ενεργή προσπάθεια εξόδου από τη νομισματική ένωση. Γι’ αυτό όταν είχαμε αυτές τις έντονες συζητήσεις, τέλος Ιουνίου στις Βρυξέλλες, δεν είχα πειστεί ότι η Ελλάδα θα έβγαινε από την ευρωζώνη, ωστόσο έβλεπα μία σημαντική πιθανότητα.

Αυτό συνέβη όταν ανακοινώθηκε το Δημοψήφισμα; Ήταν η στιγμή που αυτό συνέβαινε;

Τις ώρες και μέρες πριν το δημοψήφισμα ένιωθα ότι τα πράγματα κατευθύνονται προς μία αντισυμβατική κατεύθυνση. Μετά ήρθε το δημοψήφισμα που το έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρο και δημιούργησε μία αντίδραση από τα άλλα κράτη-μέλη που δεν ήταν οργανωμένη, ήταν μία αντίδραση των συναισθημάτων που είχαν δημιουργηθεί ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών των άλλων κρατών-μελών. Εκεί η ελληνική πολιτική είχε παίξει τον μεγαλύτερο ρόλο. Συνοψίζεται με το “αν αυτό είναι που θέλει η ελληνική κυβέρνηση ας της το δώσουμε”.

Είπατε ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης τους πρώτους 6-7 μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο κ. Βαρουφάκης ήταν υπουργός οικονομικών στοίχισε 200 δισ. Μπορείτε να εξηγήσετε πώς καταλήγετε σε αυτό το νούμερο;

Δεν μπορεί να υπάρξει ένα συγκεκριμένο νούμερο, αλλά αφήστε με να εξηγήσω πως υπάρχει το άμεσο κόστος που συνδέεται με την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, το κόστος του προγράμματος κλπ που θα αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου, το οποίο ήταν πολύ σημαντικό. Πολλά δισεκατομμύρια, διψήφια δισεκατομμύρια, αλλά το μεγαλύτερο ποσό όλων είναι η τεράστια πτώση που σημειώθηκε στο ΑΕΠ, η τεράστια πτώση στο εθνικό εισόδημα. Και αν έχετε μια τόσο απότομη πτώση στο εθνικό εισόδημα, δε διορθώνεται την επόμενη χρονιά. Αν π.χ. έχει κάποιος 20% μικρότερο εισόδημα μία χρονιά και την επομένη επιστρέψει στα κανονικά επίπεδα, θα έχει χάσει 20% που δεν θα πάρει ποτέ πίσω. Αν το εισόδημα του αρχίσει να αυξάνεται μετά τον πρώτο χρόνο από 20% στο 19%, τον επόμενο στο 18% από αυτό που θα ήταν και μετά στο 17% από αυτό που θα ήταν, αν κανείς τα προσθέσει αυτά σε βάθος χρόνου, τότε σίγουρα η ζημιά είναι πολύ μεγαλύτερη. Μερικοί θα κατέληγαν με υψηλότερο νούμερο, άλλοι με χαμηλότερο αλλά αν κάποιος υπολογίσει
αυτές τις απώλειες ως κόστος για την Ελλάδα, όχι ως μέρος του χρέους, τότε είναι φυσικά τεράστιες.