Της Μαίρης Λαμπαδίτη
Με ικανοποίηση παρέλαβε η Ντέλια Βελκουλέσκου, 12 πίνακες με οικονομικά στοιχεία από τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ κ. Βασίλη Κορκίδη, ζητώντας εναλλακτικά σενάρια σχετικά με το αίτημα της ΕΣΕΕ και της ΓΣΕΒΕΕ για θέσπιση ακατάσχετου λογαριασμού και πάγωμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Η εκπρόσωπος του ΔΝΤ εξήγησε ότι θέλει τα σενάρια να αποδεικνύουν ότι το δημόσιο δε θα ζημιωθεί στην περίπτωση που οι οφειλέτες φανούν ασυνεπείς στην καταβολή των φόρων και των εισφορών τους. Πρόσθεσε μάλιστα ότι θα ήθελε να συγκρίνει τα στοιχεία των παραγωγικών τάξεων με αυτά που της προωθεί η κυβέρνηση.
Στο ερώτημα τι πήγε λάθος με το ελληνικό πρόγραμμα η ΕΣΕΕ επεσήμανε ότι τα μέτρα αυστηρής λιτότητας της τελευταίας 6ετίας είχαν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στους περισσότερους τομείς της ελληνικής οικονομίας αλλά και στη συγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας. Χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν (περισσότερες από 250.000 σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΝΕΜΥ-ΕΣΕΕ), η ανεργία υπερτριπλασιάστηκε, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε σωρευτικά από το 2008 κατά 27,3%, το χρέος εκτοξεύτηκε (328,3 δισ. ευρώ), το τραπεζικό σύστημα έφτασε στα όρια της κατάρρευσης. Το πρόγραμμα δεν έλαβε υπόψη ούτε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας ούτε τις ιδιομορφίες του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης και της ελληνικής κοινωνικής δομής εν γένει.
Η εκπρόσωπος του ΔΝΤ έδειξε να κατανοεί την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις ενώ νωρίτερα στη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ παραδέχτηκε « το πρόγραμμα ήταν ταξικά ετεροβαρές» καθώς οι επιπτώσεις των μνημονίων επιβάρυναν δυσανάλογα τους Έλληνες.
Ωστόσο απλώς χαμογέλασε όταν οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων σχολίασαν «Το ζητούμενο, είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Πόσο ακόμα θα την πληρώνουμε εμείς»
Οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ επισήμαναν ότι τα μακροοικονομικά μεγέθη βελτιώνονται σε αντίθεση με την πραγματική οικονομία που εμφανίζει στασιμότητα και έλλειψη δυναμικής . Ζήτησαν το ταμείο να επικεντρωθεί στην υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων , στην ενίσχυση των επενδύσεων και στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων.
ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ επέμειναν στα πάγια αιτήματά τους, για τον ακατάσχετο λογαριασμό (ειδικός επιχειρηματικός λογαριασμός) και το πάγωμα των οφειλών καταθέτοντας βελτιωμένες προτάσεις . Τόνισαν ότι αυτές οι δύο ρυθμίσεις οικονομετρικά δίνουν πολύ περισσότερα εισπρακτικά ισοδύναμα, εάν εφαρμοστούν ακόμα και με περιοριστικές ρήτρες το συντομότερο. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να γίνουν αποδεκτά από τους δανειστές τώρα, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης της 2ης αξιολόγησης.
«Μετά από τρία μνημόνια και χιλιάδες προαπαιτούμενα σε βάρος των μικρομεσαίων- κατέληξε ο κ. Κορκίδης – επιβάλλεται να γίνει αποδεκτή η εφαρμογή των εξειδικευμένων και ζωτικής σημασίας προτάσεών μας, ως τα δύο μοναδικά προαπαιτούμενα του εγχώριου επιχειρείν προς τους δανειστές από το 2010 μέχρι σήμερα. Για το λόγο αυτό, μέχρι και τις 29 Σεπτεμβρίου, θα επιμείνουμε, θα πιέζουμε και θα ελπίζουμε …»
Τα βασικότερα στοιχεία που περιλαμβάνονται στους 12 πίνακες της ΕΣΕΕ δείχνουν ότι μέσα σε 6 χρόνια ( 2008-2015):
– Δαπάνες κατανάλωσης μειώθηκαν κατά 24,1 %
– Χάθηκαν 934.000 θέσεις εργασίας από τις οποίες οι 194.000 προέρχονται από τον κλάδο του εμπορίου
– Από τις 858.682 επιχειρήσεις ανοιχτές παραμένουν οι 613.968.
– Ο κλάδος του αυτοκινήτου υπέστη τη μεγαλύτερη συρρίκνωση κύκλου εργασιών (-64,5%)
– Η κ. Βελκουλέσκου που δεν αποκλείεται να μένει στην Αθήνα μέχρι τέλος Σεπτέμβρη , κάλεσε με δική της πρωτοβουλία τους κοινωνικούς εταίρους , προκειμένου να αντλήσει στοιχεία για την σύνταξη της επόμενης έκθεσης του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ, το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχθηκε σωρεία λαθών στην ελληνική περίπτωση (IMF’s Independent Evaluation Office, July 2016). Τα σημαντικότερα εξ αυτών:
• Τα ποσά που δάνεισε το ΔΝΤ στην Ελλάδα (αλλά και στις υπόλοιπες χώρες που αντιμετώπισαν δημοσιονομικά προβλήματα, δηλαδή Ιταλία και Ιρλανδία) ήταν εξαιρετικά υψηλά με βάση το ιστορικό του Ταμείου.
• Αντίθετα, η ίδια η έκθεση καταλήγει πως οι «ευαίσθητες» αποφάσεις για το ελληνικό πρόγραμμα καλύπτονται από ένα πέπλο έλλειψης διαφάνειας.
• Η πίστη στις δυνατότητες του κοινού νομίσματος χαλάρωσε την ετοιμότητα του Ταμείου να αντιμετωπίσει μία κρίση χρέους ενώ τα σημάδια για την Ελλάδα ήταν περισσότερο από εμφανή.
• Το ΔΝΤ συμμετείχε στη διάσωση της Ελλάδας το 2010 ενώ δεν είχε καμία διαβεβαίωση ότι το χρέος ήταν βιώσιμο και αγνόησε σχετικές προειδοποιήσεις.
• Οι προβλέψεις του Ταμείου για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας έπεσαν κατά πολύ έξω (λάθος στους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές) ενώ η Ελλάδα δέχθηκε αυστηρά μέτρα λιτότητας χωρίς την αντιστάθμιση της αναδιάρθρωσης του χρέους και της υποτίμησης του νομίσματος (ελέω ευρώ).
• Οι αποπληθωριστικές πιέσεις προς ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τη βελτίωση του λόγου.
• Η άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας και των μεγεθών (πχ. υπερ-αισιόδοξοι στόχοι όπως αποκρατικοποιήσεις 50 δισ. ευρώ) παρά τις αντιρρήσεις και προειδοποιήσεις πολλών εγχώριων φορέων οδήγησε σε ουσιαστική αποτυχία του προγράμματος, με εξαίρεση φυσικά της Νομισματικής Ένωσης εις βάρος των Ελλήνων πολιτών και φορολογούμενων.
• Δεν λήφθηκαν υπ’ όψη οι ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας (γεωγραφικός κατακερματισμός, έντονη γραφειοκρατία, πλήθος εξαιρέσεων κλπ.) αλλά εφαρμόστηκαν λύσεις τύπου «one size fits all», αντιγραμμένες από άλλες χώρες με διαφορετικά όμως γνωρίσματα.