Είπαμε να σοβαρευτούμε αλλά πρέπει να σοβαρευτούν και οι πιστωτές. Δεν μπορεί την μια μέρα ολόκληρος Γιούνκερ να λέει, πρώτα από όλα εκτέλεση του προγράμματος και την άλλη μέρα η κυρία Βελκουλέσκου να μας λέει, ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και την ίδια ώρα που το ΔΝΤ αμφισβητεί τα πρωτογενή πλεονάσματα, να λέει ο Τζιμαρόλι του ESM ότι δεν μπορεί να γίνουν αλλαγές στους στόχους του 3,5% μετά το 2018!
Αυτό κι αν δείχνει την ύπαρξη Βαβέλ και την δυστοκία θεμελίωσης προσδοκιών και στόχων ώστε να κινηθεί μια οικονομία,πόσο μάλλον στην κατάσταση που είναι η ελληνική. Είναι λοιπόν προφανές ότι η ελληνική πλευρά έχει διπλό φορτίο με πρώτο στόχο την ανάκτηση της αξιοπιστίας. Είναι ξεκάθαρο από αυτά που ειπώθηκαν στην γενική συνέλευση του ΣΕΒ από εκείνους που πληρώνουν τους πολλούς φόρους και τις εισφορές στο δημόσιο αλλά και απασχολούν με καλύτερες συνθήκες μεγάλο τμήμα των εργαζομένων,ότι το παρόν προγραμμα έχει πολύ σημαντικά αντικίνητρα.
Κινδυνεύει δε να υπονομευθεί παρά την μέχρι τώρα δικαίωση Αλεξιάδη,από την εξάντληση της φοροδοτικής δυνατότητας.Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται εξάλλου ότι οι επιβαρύνσεις προς τους ελεύθερους επαγγελματίες είναι δυσβάσταχτες. Αυτά λοιπόν είναι νάρκες αλλά θα πρέπει να μην τις πατήσουμε, για να επιβεβαιώσουμε αυτό που είπε ο Γιούνκερ, ότι δηλαδή η αλληλεγγύη πάει μαζί με την υπευθυνότητα. Μόνον τότε και πολύ σωστά θα πάρουμε αυτά που πρέπει και για το χρέος και για το πλεόνασμα και θα πειστούν οι Ευρωπαίοι εταίροι ότι το σημερινό κυβερνείο ξεπλένει οριστικά την αναξιοπιστία Βαρουφάκη.
Η πολιτική του ΔΝΤ διαθέτει στοιχεία που ενέχουν κίνδυνο στην ομαλή προσαρμογή της οικονομίας γιατί η διαρκής αμφισβήτηση του προγράμματος δίνει τροφές στους λαικιστές και πολιτικάντηδες του ΣυΡΙΖΑ να παρεκκλίνουν από την πορεία.Θα περίμενε κανείς με μεγάλη προσοχή να δει την γραμμή Σόιμπλε μετά την ολοκλήρωση του βρετανικού δημοψηφίσματος. Ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έχει ήδη πεί «Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα έχουμε πάρει το μήνυμα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι».
Επί του πρακτέου εμείς εδώ ό,τι και να γίνει πρέπει να διορθώσουμε πράγματα. Στο ΣΕΒ αποτύπωσαν και τα 40 δισ της παραοικονομίας και τα 10 δισ της φοροδιαφυγής και το οτι ένα μικρό μέρος της ιδιωτικής οικονομίας πληρώνει μισθούς και συντάξεις του δημοσίου. Δεν ξέρω τι έχουν να πουν οι κυβερνώντες γι αυτό και αν το δόγμα Σταθάκη, ανάπτυξη με υψηλούς φόρους είναι η απαντησή τους. Εκτος κι αν μπορούν να αλλάξουν αμαρτίες του παρελθόντος για τις οποίες κανείς δεν έχει καμία αντίρρηση. Δηλαδή κρατικοδίαιτους και υπερδανεισμένους επιχειρηματίες και υπάρχουν τέτοιοι με φίλα προσκείμενα media στην κυβέρνηση, που πρέπει να τους ξεκαθαρίσουν.
Δεν ξέρω πώς εξέλαβε ο πρωθυπουργός την ρήση Γιούνκερ, ότι η κυβέρνησή του δεν είναι η τελευταία κυβέρνηση, θα έλεγα όμως ότι αν θέλει να υποστηρίξει επί του πρακτέου την κοινη βιομηχανική πολιτική και αυτήν της υψηλής προστιθέμενης αξίας και των υψηλών μισθών, όπως στην Σκανδιναβία πρέπει να ακούσει τους συνεπείς της ιδιωτικής οικονομίας και όχι μόνο τους μαθηματικούς του κόμματος που λένε, «το ένα τρίτο είναι ‘άνεργο, το άλλο φτωχό και άρα να πληρώσει το υπόλοιπο 30%».
Η υπόθεση του εργασιακού δεν θα είναι εύκολη. Ο ΣΕΒ ξεκαθάρισε την θέση του με ένα όχι στις ομαδικές απολύσεις και στα λοκ άουτ. Ο,τι μπορέσει να πάρει η κυβερνητική πλευρά που θα έχει να κάνει με το εργασιακό θα έχει ως προυπόθεση μια οικονομία που απελευθερώνεται, προσελκύει και σέβεται τις ιδιωτικές επενδύσεις και αρχίζει να ξαναβρίσκει ρευστότητα. Οσον αφορά την επαναφορά του waiver αυτή είναι απλά ένα πρώτο βήμα.