Του Μηνά Τσαμόπουλου
Η νέα γενιά της Ελλάδας ανέλαβε την ευθύνη να περάσει τους δύσκολους «κάβους» σε μία ανταριασμένη, λόγω της οικονομικής κρίσης, θάλασσα. Βγάζει μπροστά το ελπιδοφόρο πρόσωπο αυτής της χώρας αποδεικνύοντας ότι «στα δύσκολα οι δυνατοί προχωρούν» όπως συνηθίζουν να λένε οι αγγλοσάξονες. Με οξύνοια, υψηλού επιπέδου μόρφωση και αντοχές.
Η Θεανώ Κ. Περδικάρη, σπούδασε Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Μετά από τρία χρόνια στα ναυπηγεία Βenetti, στο Λιβόρνο της Ιταλίας όπου ειδικεύονται στα mega yachts και την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών σπουδών της στον σχεδιασμό γιωτ – Yacht Design στο Μιλάνο, επέστρεψε στην Ελλάδα το 2008 για να συνεχίσει στην οικογενειακή επιχείρηση, στην εταιρεία C.T.E Perdikaris Engineering, Architectural & Technical Services, ένα από τα πιο γνωστά ναυπηγικά γραφεία με έδρα τον Πειραιά.
Ιδρυτής και πάντα παρών στις εξελίξεις εδώ και 41 χρόνια, από το 1978, ο Κωνσταντίνος Περδικάρης, Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός.
Το γραφείο μετρά αμέτρητα projects και συνεχίζει με νέες ιδέες και στη δεύτερη 10ετία του 21ουαιώνα.
Ήδη από το 2010 το γραφείο έχει διευρύνει τις υπηρεσίες που παρέχει πέρα από τον ναυπηγικό σχεδιασμό και στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό πλοίων, με τη μικρότερη κόρη της οικογένειας την Ελένα Περδικάρη που είναι αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων- Interior Designer.
«Το επάγγελμα του ναυπηγού έχει γίνει πιο γνωστό τα τελευταία χρόνια» επισημαίνει στο www.newmoney.gr η Θεανώ Περδικάρη, την οποία συναντήσαμε, ένα κυριακάτικο πρωινό, στο γραφείο της, στον Πειραιά. Η ναυτιλία δεν έχει ωράρια:
«Όταν ήμουν μικρή, πολλοί δεν ήξεραν καν τι σημαίνει ναυπηγός. Όταν πέρασα στο Πολυτεχνείο δεν ήταν τόσο ευρέως διαδεδομένο επάγγελμα παρ’ ότι η ναυπηγική τέχνη ασκείται από την αρχαιότητα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει περισσότερη πληροφόρηση και το επιλέγουν όλο και περισσότεροι νέοι. Έχει παίξει ρόλο ίσως και η οικονομική κρίση που στρέφει τους νέους και τις νέες σε επαγγέλματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα.»
Αποφάσισε να ασχοληθεί με το επάγγελμα αυτό σε ηλικία επτά ετών, όταν παρακολούθησε την καθέλκυση ενός νεότευκτου επιβατηγού πλοίου σχεδιασμού του πατέρα της: «Από εκείνη την ημέρα ήξερα ότι θα γίνω ναυπηγός, ότι θα ασχοληθώ με τα πλοία, τη θάλασσα και τους ανθρώπους της.»
Μιλώντας για το αντικείμενο της εργασίας της επισημαίνει: «Ο ναυπηγός μηχανικός έχει πολύπλευρο πεδίο δράσης. Καταρχήν μελετά και σχεδιάζει ένα πλοίο και παρακολουθεί την κατασκευή του. Επιπλέον, με τις γνώσεις και την εμπειρία του ενεργεί και ως σύμβουλος σε αγοραπωλησία πλοίου, στην χρηματοδότησή του καταρτίζοντας οικονομοτεχνικές μελέτες, στην αξιολόγηση ενδεχόμενης ναύλωσής του, στην επιλογή ναυτιλιακού εξοπλισμού, διενεργεί επιθεωρήσεις, εκπονεί πραγματογνωμοσύνες, γενικότερα συμβάλλει με διάφορους τρόπους σε όλα τα στάδια ζωής και λειτουργίας του πλοίου.
Για το ναυπηγικό γραφείο της οικογένειας Περδικάρη τόνισε: «Το ναυπηγικό-μελετητικό-συμβουλευτικό γραφείο μας σε αυτά τα 41 χρόνια λειτουργίας του έχει ολοκληρώσει πολυάριθμες μετασκευές και πάνω από 30 νέες κατασκευές πλοίων όλων των τύπων, από μικρά τουριστικά σκάφη έως φορτηγά πλοία, κυρίως όμως οχηματαγωγών και επιβατηγών.
Ξεκινήσαμε από νέες κατασκευές και μετασκευές πλοίων οχηματαγωγών ανοικτού τύπου και στη συνέχεια, καθώς οι κανονισμοί και οι απαιτήσεις άλλαξαν με τον καιρό, ασχοληθήκαμε με νέες κατασκευές επιβατηγών-οχηματαγωγών κλειστού τύπου, με μετασκευές μεγάλων πλοίων διεθνών πλόων με προδιαγραφές κρουαζιερόπλοιων αλλά και με επαγγελματικά τουριστικά επιβατηγά και σκάφη αναψυχής-γιώτ».
Η Θεανώ Περδικάρη εκπροσωπώντας τη νέα γενιά τάσσεται υπέρ της επιχειρηματικής εξωστρέφειας σε συνδυασμό με συνεργασίες:
«Θέλουμε ως γραφείο την εξωστρέφεια. Προσπαθούμε να έχουμε συνεργασίες. Παρόλο που έχουμε διεθνή πελατεία διαπιστώνουμε ότι τα μικρά σε σχέση με τα μεγάλα εταιρικά σχήματα του εξωτερικού βρίσκονται σχετικά σε μειονεκτική θέση. Άλλωστε η τάση παγκοσμίως είναι η συνένωση μικρών εταιρειών κάτω από μια κοινή. Αυτό σύντομα θα αρχίσει να συμβαίνει και στην Ελλάδα. Επομένως, θα ήταν καλό να συνάπτονται συνεργασίες για πολύ μεγάλα διεθνή έργα (projects) ώστε να έχουμε σαν ‘Ελληνες μεγαλύτερη δυναμική και να μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα πολύ μεγαλύτερα γραφεία του εξωτερικού, όπως για παράδειγμα ιταλικά, ολλανδικά ή άλλα βορειοευρωπαϊκά γραφεία, καθώς διαθέτουμε την απαραίτητη τεχνογνωσία αλλά όχι το αντίστοιχο μέγεθος» και προσέθεσε για τον ανταγωνισμό στην Ελλάδα:
«Υπάρχει ανταγωνισμός. Τα μεγαλύτερα και παλαιότερα γραφεία, όπως το δικό μας είναι λίγα. Όμως υπάρχουν πλέον στον χώρο και αρκετοί μεμονωμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες».
Όπως επισημαίνει η Θεανώ Περδικάρη, η Ελλάδα στη ναυπηγοεπισκευή έχει προοπτικές:
«Ένας από τους λόγους που επέλεξα να κάνω το μεταπτυχιακό μου σε γιώτ ντιζάιν είναι γιατί θεωρώ ότι τα γιωτ είναι ένας τομέας στον οποίο η Ελλάδα μπορεί να διαπρέψει. Στην χώρα μας υπάρχουν προοπτικές να ασχοληθεί κανείς με τον σχεδιασμό και κατασκευή γιώτ όπως κάνει η Ιταλία. Η Ευρώπη δεν μπορεί να ανταγωνιστεί από πλευράς κόστους τα ναυπηγεία της Τουρκίας και της Άπω Ανατολής, μπορεί όμως στην ποιότητα» και συνεχίζει:
«Στα ναυπηγεία της Ευρώπης ναυπηγούνται κυρίως κρουαζιερόπλοια, επιβατηγά οχηματαγωγά και γιωτ. Η Ευρώπη έχει το μεγαλύτερο μερίδιο αυτής της αγοράς. Θα μπορούσε και η Ελλάδα να έχει μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής σε αυτό τον κλάδο, καθώς υπάρχει η απαιτούμενη επιστημονική αλλά και η τεχνική κατάρτιση.»
Όπως υποστηρίζει «στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη εμπειρία και εξειδίκευση πέραν των νέων κατασκευών και σε δύσκολες και περίπλοκες μετασκευές και τροποποιήσεις πλοίων, όπως επιμηκύνσεις, διαπλατύνσεις, αλλά και αλλαγές τύπου, π.χ. από τορπιλάκατο σε σκάφος αναψυχής. Είναι κάτι που δεν συνηθίζεται τόσο πολύ στο εξωτερικό σε αντίθεση με την Ελλάδα. Για αυτό μας εμπιστεύονται και θέλουν να έρχονται για ναυπηγήσεις εδώ.
Για παράδειγμα αρκετοί Άραβες προτιμούν να έρθουν στην Ελλάδα σε σχέση με κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης για να ναυπηγήσουν ή να μετασκευάσουν ένα γιωτ.»
Υπάρχουν ήδη ορισμένοι Έλληνες εφοπλιστές που έχουν ξεκινήσει τη ναυπήγηση mega yacht στην Ελλάδα, κυρίως στα ναυπηγεία του Περάματος, παρολ’αυτά υπάρχουν δυνατότητες για μεγάλη ανάπτυξη στον τομέα αυτό, κάτι που θα έδινε μεγάλη ώθηση στη ναυπηγική βιομηχανία και γενικότερα την ανάπτυξη και ευημερία του τόπου. Χώροι κατάλληλοι υπάρχουν αλλά χρειάζονται επενδύσεις από ιδιωτική πρωτοβουλία. Η εφαρμογή τέτοιων επενδυτικών σχεδίων προσκρούει σήμερα συχνά σε διάφορα εμπόδια κυρίως οικονομικής φύσεως, όπως χρηματοδοτήσεων, εγγυήσεων, κ.ά. που γίνονται τροχοπέδη για ξένους πελάτες.
Η Ελλάδα έχει έμπειρο εργατικό δυναμικό αποτελούμενο από πολλούς καλούς τεχνίτες αλλά θα πρέπει με την υποστήριξη του κράτους να ανοίξουν και πάλι σχολές τεχνικής κατάρτισης για όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τη ναυπήγηση πλοίου, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να μην χαθεί όλη αυτή η γνώση και εμπειρία του εργατοτεχνικού προσωπικού.»
Για το γραφείο, πρόσφατο κορυφαίο επίτευγμα, όπως το χαρακτηρίζει η Θεανώ Περδικάρη, ήταν η ναυπήγηση στην Ελλάδα ενός επιβατηγού οχηματαγωγού πλοίου, μήκους 104 μέτρων, που κατασκευάστηκε βάσει ευρωπαϊκών κανονισμών. Ναυπηγήθηκε για λογαριασμό της εταιρείας «Bluferries» που ανήκει στον Όμιλο των ιταλικών Σιδηροδρόμων και πλέει ήδη στα ιταλικά νερά.
Όσο αφορά τον ρόλο της γυναίκας στη ναυτιλιακή βιομηχανία η Θεανώ Περδικάρη είναι ξεκάθαρη:
«Οι απαιτήσεις που υπάρχουν από τις γυναίκες στη ναυτιλία είναι εν γένει μεγαλύτερες σε σύγκριση με άλλους επαγγελματικούς τομείς. Ο χώρος είναι ανδροκρατούμενος παρ’ όλα αυτά η τάση του διαχωρισμού μεταξύ ανδρών-γυναικών ολοένα και μειώνεται και αυτό αλλάζει πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπάρχει αξιοκρατία μέσα στη ναυτιλία και όποιος αφοσιώνεται με αγάπη και σθένος σε αυτό που κάνει πηγαίνει μπροστά. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν γυναίκες επικεφαλής σε ορισμένους από τους μεγαλύτερους ναυτιλιακούς ομίλους διεθνώς. Στο γραφείο μας έχουμε αναλογία ανδρών-γυναικών 50-50 και στόχος μας είναι να παραμείνει αυτή η ισορροπία».