Το σκηνικό είναι έτοιμο. Με γνώμονα τους κανονισμούς, τους στόχους του ΙΜΟ για την απαλλαγή από τον άνθρακα, την πίεση από τους ιδιοκτήτες φορτίων-ναυλωτές, τη χρηματοδότηση και τις κοινωνικές τάσεις, το ιστορικό ταξίδι της ναυτιλίας προς την πλήρη απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι στόχοι του ΙΜΟ είναι σαφείς: πλήρης απεξάρτηση από τον άνθρακα έως ή περίπου το 2050, μείωση των εκπομπών κατά 20% έως το 2030 και 70% μείωση έως το 2040.
Το ερώτημα τώρα είναι, πώς θα φτάσουμε εκεί. Η νέα έκθεση του νορβηγικού νηογνώμονα DNV ανιχνεύει το σκηνικό.
Αναφέρεται στην έκθεση για τις Ναυτιλιακές Προβλέψεις έως το 2050:
– Το 93% του παγκόσμιου στόλου εξακολουθεί να λειτουργεί με συμβατικά ορυκτά καύσιμα.
– Η μετάβαση αυτή δεν θα είναι ταχεία και η πρόκληση πρέπει να αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό. Προσομοιώσεις στη ναυτιλιακή πρόβλεψη για 2050 ενισχύουν τον τρόπο με τον οποίο τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης είναι απαραίτητα για την κερδοφόρα λειτουργία στις δεκαετίες 2030 και 2040 έως ότου το κόστος και η προσφορά καυσίμων με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα γίνουν πιο εφικτά.
– Η επένδυση στην εξοικονόμηση ενέργειας τεχνολογίες και η μείωση της κατανάλωσης καυσίμων δημιουργεί σημαντική εξοικονόμηση για τους πλοιοκτήτες και θα πρέπει να αποτελεί κεντρικό μέρος κάθε μελλοντικής επιχειρηματικής στρατηγικής.
– Τα λειτουργικά και τεχνικά μέτρα ενεργειακής απόδοσης μπορούν να μειώσουν την κατανάλωση καυσίμων κατά 4% έως 16% έως το 2030.
Μετρημένο σε ολική χωρητικότητα, το 7,4% των πλοίων που βρίσκονται στο νερό μπορούν να λειτουργούν πλέον με εναλλακτικά καύσιμα. Στο βιβλίο παραγγελιών, το 49,5% της χωρητικότητας μπορεί να λειτουργήσει με εναλλακτικά καύσιμα. Αυτό συγκρίνεται με τα περσινά νούμερα του 6,5% και 51,3%, αντίστοιχα.
Μετρούμενο σε αριθμό πλοίων, τα ποσοστά είναι χαμηλότερα, 2% σε λειτουργία και 27,1% για το βιβλίο παραγγελιών, υποδεικνύοντας ότι τα μεγαλύτερα πλοία επιλέγουν λύσεις διπλού καυσίμου.
Αυτό δείχνει ότι η μετάβαση στην τεχνολογία καυσίμων συνεχίζεται, με έναν αυξανόμενο αριθμό πλοίων ικανών να λειτουργούν με εναλλακτικά καύσιμα, όπου τα μεγάλα πλοία με δυνατότητα μεθανόλης θα εισέλθουν στο στόλο προς το 2030.
Επανεξετάζοντας τις επιλογές τεχνολογίας καυσίμων για τα πλοία σε λειτουργία και υπό παραγγελία, διαπιστώνουμε ότι:
– Στον παγκόσμιο στόλο, το 92,6% της χωρητικότητας σε λειτουργία μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο μαζούτ, ενώ το ήμισυ της χωρητικότητας στο βιβλίο παραγγελιών δεν έχει εναλλακτικές λύσεις. δυνατότητα χρήσης καυσίμων
«Πολλοί στον κλάδο περιμένουν ακόμη να δουν τι θα συμβεί αλλά τώρα είναι η ώρα για τους ηγέτες της ναυτιλιακής βιομηχανίας να κάνουν ένα βήμα, σηκώσουν κεφάλι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθούν τώρα έξυπνες αποφάσεις οι οποίες μπορούν επιταχύνουν τη θαλάσσια πράσινη μετάβαση» αναφέρει ο Knut Ørbeck-Nilssen CEO Maritime του DNV:
«Η πλήρης απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές θα απαιτήσει μετάβαση μεγάλης κλίμακας σε καύσιμα ουδέτερου άνθρακα και ο κλάδος συνεχίζει να αγκαλιάζει ποικίλες τεχνολογίες καυσίμων, όπως το LNG, το LPG, μεθανόλη και αμμωνία. Η παραγωγή πράσινων καυσίμων είναι επίσης σε εξέλιξη, αλλά η προμήθεια μεγάλης κλίμακας παραμένει άλυτο θέμα και η σημερινή πραγματικότητα είναι ότι το 93% του παγκόσμιου στόλου εξακολουθεί να λειτουργεί με συμβατικά ορυκτά καύσιμα».
Σε αυτή την τελευταία έκδοση των Ναυτιλιακών Προβλέψεων έως το 2050, o DNV διερευνά πώς η εικόνα αυτή μπορεί να ανατραπεί μέσω μονοπατιών που περιλαμβάνουν λειτουργικές και τεχνολογικές λύσεις.
«Εμείς εξετάζουμε πώς οι πλοιοκτήτες και άλλοι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διασφαλίζουν ότι οι στόλοι πληρούν τους στόχους και τους κανονισμούς για τις εκπομπές, παραμένοντας παράλληλα ανταγωνιστικοί» επισημαίνει ο Knut Ørbeck-Nilssen:
«Με μια σειρά αβεβαιοτήτων, δεχόμαστε ότι η μετάβαση αυτή δεν θα είναι ταχεία και η πρόκληση πρέπει να αντιμετωπιστεί με ρεαλισμό. Προσομοιώσεις στη ναυτιλιακή πρόβλεψη για 2050 ενισχύουν τον τρόπο με τον οποίο τα μέτρα ενεργειακής απόδοσης είναι απαραίτητα για την κερδοφόρα λειτουργία στις δεκαετίες 2030 και 2040 έως ότου το κόστος και η προσφορά καυσίμων με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα γίνουν πιο εφικτά».
Η επένδυση στην εξοικονόμηση ενέργειας θα πρέπει να αποτελεί κεντρικό μέρος κάθε μελλοντικής επιχειρηματικής στρατηγικής.
Ορισμένα μπορούν να επιτευχθούν αρκετά εύκολα μέσω της ενθάρρυνσης της επιχειρησιακής αποδοτικότητας που μπορεί να ελαχιστοποιήσει την κατανάλωση καυσίμων και τις εκπομπές.
Η επίτευξη περισσότερων προϋποθέτει μια σειρά τεχνολογικών λύσεων:
1) άνθρακα επί του σκάφους δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα,
2) κυψέλες καυσίμου,
3) πρόωση με τη βοήθεια του ανέμου και
4) τα συστήματα ανάκτησης θερμότητας αποβλήτων είναι μεταξύ των τεχνολογιών που έχουν ήδη αποδειχθεί ότι προσφέρουν σημαντικές εκπομπές μειώσεις.
Η ζήτηση για καύσιμα ουδέτερα ως προς τον άνθρακα το 2030 εκτιμάται σε 7 έως 48 εκατομμύρια τόνους ισοδύναμου πετρελαίου, με τη ζήτηση για CO2 αποθήκευσης μεταξύ 4 και 76 εκατομμυρίων τόνων ετησίως.
Από τις εκτιμήσεις αυτές προκύπτουν δύο σημαντικά συμπεράσματα:
– Πρώτον, η μεγαλύτερη προβλεψιμότητα και οικονομική προσιτότητα της ενεργειακής απόδοσης μέτρων θα πρέπει να αποτελέσει κορυφαία προτεραιότητα για τους πλοιοκτήτες.
– Δεύτερον, η ναυτιλία θα πρέπει να συνεργαστεί με τα ουδέτερα καύσιμα και τις εκπομπές διοξειδίου και της δέσμευσης άνθρακα για να διασφαλιστεί η προμήθεια καυσίμων ουδέτερου από τον άνθρακα και με τους βασικούς λιμένες για την ανάπτυξη της δέσμευσης και χωρητικότητα και την υποδομή αποθήκευσης που χρειάζεται.
Διερευνά το DNV σενάρια για την επίτευξη της απαλλαγής από τον άνθρακα (βιοκαύσιμα και δέσμευση άνθρακα επί του πλοίου, μεθανόλη, αμμωνία και υδρογόνο), διερευνώντας επίσης τις συνθήκες υπό τις οποίες η απορρόφηση τύπων καυσίμων ή τεχνολογιών θα επιταχυνθεί έως το 2050.
Σε όλα τα σενάρια, η δέσμευση άνθρακα επί του οχήματος αναδεικνύεται σε σημαντική τεχνολογία μετά το 2030, μειώνοντας τη ζήτηση για καύσιμα ουδέτερου άνθρακα.
Ωστόσο, κανένα καύσιμο ή τεχνολογία δεν κυριαρχεί σε κανένα σενάριο, τονίζοντας την πολυπλοκότητα των επιλογών που θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει ο κλάδος.
Η απαλλαγή της ναυτιλίας από τις ανθρακούχες εκπομπές θα έχει κόστος.
Το Maritime Forecast to 2050 εκτιμά ότι για να επιτευχθούν οι τελικές και ενδιάμεσες φιλοδοξίες του ΙΜΟ για τη μείωση των εκπομπών καλά-καλά, το κόστος ανά τονομίλι θα μπορούσε να αυξηθεί σημαντικά σε σύγκριση με τη συνήθη λειτουργία.
Οι αυξημένες τιμές των ναύλων θα πρέπει να μετακυλιστούν μέσω της αλυσίδας αξίας, με τους καταναλωτές να αναλαμβάνουν πιθανότατα το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού. Εν κατακλείδι, οι αντίξοοι άνεμοι είναι ισχυροί και ένα σύννεφο αβεβαιότητας εξακολουθεί να καλύπτει το πώς θα μοιάζει ένας πλήρως απαλλαγμένος από τις ανθρακούχες εκπομπές παγκόσμιος στόλος το 2050.
Παρόλα αυτά, με την υπερήφανη παράδοση της ναυτιλιακής εφευρετικότητας, της γενναιότητας και της καινοτομίας, καθώς και με πνεύμα συνεργασίας, τόσο εντός όσο και εκτός του κλάδου, μπορούμε να κατευθυνθούμε προς τους στόχους μας με αυτοπεποίθηση.
Διαβάστε ακόμη
«Μαξιλάρι» 40 δισ. στα κρατικά ταμεία – Προς πρόωρη αποπληρωμή χρεών 8 δισ. ευρώ
Προς ρεκόρ στον τουρισμό – Άγγιξαν τα 21 εκατ. οι διεθνείς αφίξεις στο 7μηνο του 2024 (pic)
Α. Σιάμισιης: «Κληρώνει» σε ένα εξάμηνο η τύχη των ερευνητικών γεωτρήσεων σε Ιόνιο – Κρήτη
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ