Πρόσω ολοταχώς για την παγκόσμια ναυτιλιακή έκθεση Ποσειδώνια 2022, η οποία θα πραγματοποιηθεί από τις 6 έως τις 10 Ιουνίου. Η έκθεση διοργανώνεται για 27η φορά, συμπληρώνοντας 54 χρόνια ζωής και μετά την ακύρωση, το 2020, λόγω της πανδημίας, η αδημονία είναι μεγάλη.
Είναι παράδοση πλέον η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων, πληθυσμός που αντιστοιχεί, για παράδειγμα, σε μία και μόνο μεγαλούπολη των ΗΠΑ, να αποδεικνύει μέσω της Εκθεσης των Ποσειδωνίων, ότι παραμένει η Μέκκα της Ναυτιλίας.
Από κάθε γωνιά του πλανήτη συρρέουν στην Αθήνα εφοπλιστές, πολιτικοί, πρόεδροι ναυπηγείων, νηογνώμονες, εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και καινοτομίας, καθώς και κάθε είδους επιχείρηση που ασχολείται με τα ναυτιλιακά, προκειμένου να κάνουν business.
Μπορεί επισήμως τα Ποσειδώνια να διαρκούν πέντε ημέρες, όμως οι συναντήσεις και οι επιχειρηματικές ζυμώσεις αρχίζουν δύο εβδομάδες νωρίτερα.
Οι επισκέπτες της έκθεσης, εκτός από τις επιχειρηματικές τους υποχρεώσεις, έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις ελληνικές φυσικές ομορφιές, αλλά και να γνωρίσουν από κοντά τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Τα Ποσειδώνια 2022 είναι μεγαλύτερα κατά 7% σε σύγκριση με το 2018 και φιλοξενούν 24 εθνικά περίπτερα. Συνολικά φιλοξενούν πάνω από 1.900 εταιρείες από 87 χώρες.
Η μεγαλύτερη συμμετοχή συνεχίζει να είναι αυτή των παραδοσιακών ναυπηγικών εθνών της Ιαπωνίας και της Κορέας, αλλά φέτος παρατηρείται αύξηση της ευρωπαϊκής συμμετοχής, με τα εθνικά περίπτερα της Δανίας, της Νορβηγίας και της Πολωνίας να μεγαλώνουν σημαντικά.
Ιδιαίτερη βαρύτητα προσδίδει στα φετινά Ποσειδώνια η παρουσία 10 αντιπροέδρων και υπουργών ναυτιλιακών εθνών, καθώς και της Επιτρόπου Μεταφορών, με αντίστοιχες εθνικές αποστολές, γεγονός που αναδεικνύει και την πολιτική σημασία των Ποσειδωνίων.
Γεωμετρική είναι η αύξηση της παρουσίας των startups που προσφέρουν ψηφιακές λύσεις για όλες τις πτυχές της ναυτιλιακής βιομηχανίας. Θα φθάσουν σε αριθμό τις 30.
Επίσης, το πρόγραμμα συνεδρίων και σεμιναρίων έχει μεγαλώσει και φέτος περιλαμβάνει πάνω από 68 εκδηλώσεις που διοργανώνονται από φορείς 16 χωρών. Παρουσιάσεις νέων προϊόντων και τεχνολογιών, συζητήσεις για τα τρέχοντα ζητήματα παγκόσμιου εμπορίου και οικονομίας, νέοι περιβαλλοντικοί κανονισμοί και άλλα σημαντικά θέματα είναι στην ατζέντα. Επικεφαλής του εγχειρήματος είναι ο Θεόδωρος Βώκος, διευθύνων σύμβουλος της Εκθεσης Ποσειδωνίων. Τον συναντήσαμε στα γραφεία της διοργάνωσης στο λιμάνι του Πειραιά, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Πιο συμβολική θέση για την έδρα των Ποσειδωνίων δεν θα μπορούσε να υπάρξει ομολογουμένως.
– Πώς πήγε από συμμετοχές η έκθεση φέτος, αν λάβουμε υπόψη ότι το 2020 ακυρώθηκε λόγω πανδημίας;
Το 2022 είναι ανέλπιστα καλό. Μετά την ακύρωση της έκθεσης των Ποσειδωνίων του 2020 λόγω της πανδημίας υπήρξε περίοδος μεγάλης αβεβαιότητας για τις εκθέσεις. Τα Ποσειδώνια 2022 είναι η πρώτη μεγάλη ναυτιλιακή έκθεση που γίνεται χωρίς περιορισμούς. Και με σύσσωμο τον πλανήτη παρόντα. Ακόμα και οι χώρες της Απω Ανατολής, που πέρασαν δυσκολίες και στις οποίες υπάρχουν ακόμα περιορισμοί, έχουν επιβεβαιώσει τη συμμετοχή τους, όπως η Σιγκαπούρη, η Κορέα, η Κίνα και η Ιαπωνία. Η οικονομία δεν σταμάτησε ποτέ γιατί δεν σταμάτησε η ναυτιλία μέσα στην πανδημία και γι’ αυτό πιστεύω ότι τα Ποσειδώνια θα στεφθούν με επιτυχία. Υπάρχει θετική διάθεση και ορμή προς τα εμπρός. Έχουμε ήδη περάσει τον πήχη του 2018.
– Ποια είναι τα νέα εκθέματα που ήρθαν να προστεθούν μετά από τέσσερα χρόνια;
Η ναυτιλία αυτή την εποχή ωθείται από δύο δυνάμεις. Η μία είναι η τεχνολογία και η άλλη είναι οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις. Κατά συνέπεια, όλα τα προϊόντα που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα Ποσειδώνια προέρχονται από αυτές τις δύο πτυχές. Νέα τεχνολογικά προϊόντα, αλλά και νέα προϊόντα που θα επιτρέψουν στις ναυτιλιακές εταιρείες να επιτύχουν τους περιβαλλοντικούς στόχους. Και αυτό αφορά όλες τις πτυχές του πλοίου. Και στον τρόπο κατανάλωσης καυσίμων την αναζήτηση εναλλακτικών καυσίμων, αλλά και αναζήτηση νέων τρόπων πρόωσης. Εδώ μιλάμε πλέον ότι κάποια δεξαμενόπλοια κοιτάνε να βάλουν πανιά. Τα ναυπηγεία και οι παραδοσιακοί προμηθευτές είναι όλοι παρόντες. Γιατί μετά από δύο χρόνια lockdown πρέπει να δουν τους πελάτες τους.
– Επηρέασε δηλαδή τη βιομηχανία η έλλειψη προσωπικής επαφής.
Η απουσία των Ποσειδωνίων και των άλλων ναυτιλιακών εκθέσεων δημιούργησε ένα κενό. Ο,τι και να πεις μέσω οθόνης σε ένα digital forum, δεν μπορείς να δείξεις το προϊόν. Οπότε μιλάμε ότι για τέσσερα χρόνια, μεγάλο μέρος της αγοράς δεν είδε το προϊόν. Θέλουν να κατεβαίνουν στις εκθέσεις για να βλέπουν τα προϊόντα και να συζητούν.
– Πέραν της έκθεσης, τα Ποσειδώνια συμβάλλουν και στην τόνωση της οικονομίας.
Θα σας πω μία ιστορία. Πριν από δέκα χρόνια, στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης, είχα βρεθεί στην Πλάκα πριν από τα Ποσειδώνια. Καθόμαστε σε μία ταβέρνα και ρωτάω τον ιδιοκτήτη: «Πώς πάει;». «Κοιτάξτε να δείτε», μου λέει, «μέχρι στιγμής χάλια, αλλά ευτυχώς φέτος έχουμε Ποσειδώνια, οπότε θα δουλέψουμε». Τα Ποσειδώνια, δηλαδή, έχουν μια διάχυση στην ελληνική οικονομία.
Ερχονται πάνω από 10.000 άνθρωποι, οι οποίοι είναι ταξιδιώτες υψηλού εισοδήματος. Εχουν εταιρικά έξοδα, οπότε θα μείνουν σε καλά ξενοδοχεία, θα φάνε σε καλά εστιατόρια, θα δουλέψουν τα catering και οι χώροι εκδηλώσεων, γίνονται εκδηλώσεις που φτάνουν τα 2.000 άτομα. Πολλοί από τους εκθέτες θα γίνουν και τουρίστες στη λογική «αφού ήρθα στην Ελλάδα, να πάω να δω και τα νησιά».
– Πάντα συναρπάζει το πώς γεννιέται μια ιδέα, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα επιτυχημένο διεθνώς προϊόν. Πώς έπεσε ο πρώτος ο σπόρος γι’ αυτή την έκθεση;
Ο παππούς μου, ο Θεόδωρος Βώκος, ήταν ναυτιλιακός συντάκτης. Ο θείος μου, ο μικρότερος γιος του παππού μου, ο Θεμιστοκλής Βώκος, ταξίδευε για τον παππού, είχαν και μία εφημερίδα τη «Ναυτεργατική-Ναυτιλιακή» και βλέπανε τι γινόταν στο εξωτερικό. Και σας μιλάω τώρα για τη δεκαετία του ’60, όταν η ελληνική ναυτιλία ήταν ακόμα εσωστρεφής, δεν ακουγόταν προς τα έξω και σε κάποιες περιπτώσεις είχε και κακό όνομα.
Θεώρησαν, λοιπόν, ότι αυτό ήταν μεγάλο λάθος γιατί η σημασία που είχε η ναυτιλία για τη διεθνή και την ελληνική οικονομία έπρεπε να αναδειχθεί.
Και ξεκίνησε ο παππούς μου μαζί με τον φίλο του, τον Βρετανό Ντικ Σταμπς, ειδικό στις δημόσιες σχέσεις, πολύ δειλά μία προσπάθεια να πείσει τους τότε εφοπλιστές να φανούν προς τα έξω και να καλέσουν τον κόσμο της ναυτιλιακής βιομηχανίας στην Ελλάδα.
– Το πρώτο βήμα πότε έγινε;
Πήρε κάποια χρόνια η προσπάθεια. Ξεκίνησαν όλα το 1965 με ένα συνέδριο στο «Χίλτον». Ηταν το πρώτο ναυτιλιακό συνέδριο. Και μετά άρχισε η προσπάθεια να γίνει η έκθεση. Η προσπάθεια καρποφόρησε μετά από τέσσερα χρόνια και έγινε η πρώτη έκθεση το 1969 στο Ζάππειο. Η δεύτερη έγινε το 1970 και ενώ ήταν να πραγματοποιείται κάθε χρόνο, επειδή είχε αρχίσει και η ναυτιλιακή έκθεση της Νορβηγίας, έγινε μια άτυπη συμφωνία, να γίνονται οι εκθέσεις εναλλάξ.
– Οι Ελληνες εφοπλιστές πώς υποδέχτηκαν την έκθεση;
Κατ’ αρχάς, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να πειστούν. Αλλά μόλις συμφώνησαν, αγκάλιασαν την έκθεση, και γι’ αυτό είχε ραγδαία άνοδο από την πρώτη χρονιά. Αξίζει να αναφέρω ότι κάποιοι εκθέτες είναι από τότε μαζί μας, με πρώτα και καλύτερα τα Ναυπηγεία της Ιαπωνίας.
– Πείτε μας κάποιες ιστορίες από τα χρόνια της έκθεσης…
Ιστορίες έχουμε να πούμε πολλές. Η εκθεσιακή βιομηχανία στην Ελλάδα τότε δεν υπήρχε. Γίνονταν κάποιες εκθέσεις στο Ζάππειο, που όμως δεν ήξερε από ναυτιλία. Οπότε την πρώτη χρονιά αποφάσισαν να βάλουν ως έκθεμα μία μηχανή καραβιού μέσα στο Ζάππειο. Ενα βράδυ τούς ξυπνάει ο φύλακας και τους λέει: «Τρεχάτε, κατέρρευσε το πάτωμα με τη μηχανή!».
Να σας πω και μία ιστορία για το πώς κόντεψε να κλείσει η έκθεση τη δεκαετία του ’80, επειδή είχαμε ένα νοτιοαφρικανικό περίπτερο επί Απαρτχάιντ. Αφού είχαμε μιλήσει με όλους τους αρμόδιους φορείς, μας είπαν: «Μπορείτε να το δεχθείτε». Εγινε καταγγελία, όμως, και δύο ημέρες πριν από τα εγκαίνια μας είπαν ότι πρέπει να διώξουμε το περίπτερο. Ημασταν στο σημείο ή τους διώχνουμε ή κλείνουμε την έκθεση. Τελευταία στιγμή λύθηκε το θέμα. Είχαμε όμως μεγάλο άγχος, γιατί δύο ημέρες πριν την έναρξη δεν ήξερες αν θα ανοίξει η έκθεση. Οταν η έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Ελληνικό είχαμε θέματα με τις τέντες. Ηταν ένας εγκαταλελειμμένος χώρος που τον χρησιμοποιούσαν οι «εκθεσάδες». Είχαν τοποθετηθεί οι τέντες και κάναμε εκθέσεις. Δύο ημέρες πριν από τα Ποσειδώνια μάς έδωσαν εντολή να τις ξηλώσουμε, γιατί δεν ενέκρινε ο τότε κρατικός φορέας να υπάρχουν τέντες στον διάδρομο. Τρέχαμε στα δικαστήρια την ημέρα έναρξης της έκθεσης, για να πάρουμε απόφαση να μείνουν οι τέντες. Αυτό συνέβη τη δεκαετία το 2010.
Πάντως, το πιο αστείο που έχω ακούσει όταν ήμασταν στο Ελληνικό ήταν από έναν εκθέτη που μου σχολίασε: «Ολα καλά, αλλά στο πάρκινγκ βλέπουμε φίδια»! Επίσης, τα τελευταία χρόνια στα Ποσειδώνια προσπαθούμε να προβάλλουμε τα ελληνικά προϊόντα. Το εταιρικό δώρο είναι συνήθως καλής ποιότητας ελαιόλαδο ή μέλι. Το 2016 είχαμε κάνει από ένα πολύ ωραίο ελαιόλαδο σε ωραίο κουτί. Εξι μήνες μετά πάω στην Κίνα. Ρωτάω τους συνεργάτες μου: «Θέλετε να σας φέρω κάτι από την Ελλάδα;». Ναι, μου απαντούν, εκείνο το ωραίο λάδι που μας έδωσες στην έκθεση. Φέρε μας όσα μπορείς. «Και σας άρεσε;» ρωτάω. «Τι συνταγές κάνετε;». Δεν το τρώμε, αλειφόμαστε! Δηλαδή, το χρησιμοποιούσαν σαν κρέμα!
– Ποια είναι η εξέλιξη της παγκόσμιας ναυτιλίας μέσα από την πορεία της έκθεσης;
Οπως λέω πάντα, μία έκθεση αντικατοπτρίζει την παγκόσμια οικονομία. Εχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς άλλαξε η διεθνής ναυπηγική βιομηχανία από τότε. Τη δεκαετία του ’70, είχαμε πολλά αγγλικά ναυπηγεία. Τώρα δεν υπάρχει κανένα. Μετά, πρώτη δύναμη ήταν τα ιαπωνικά ναυπηγεία. Μετά χάσανε την πρωτοκαθεδρία πρώτα από τους Κορεάτες και μετά από τους Κινέζους.
Κάθε φορά βλέπεις πώς αλλάζει η οικονομία μιας χώρας. Το μέγεθος των περιπτέρων δείχνει πόσο βάρος δίνει ένα κράτος στη ναυτιλία.
– Και ποιο είναι το συμπέρασμα;
Οτι τελικώς αυτό που ωθεί τις εξελίξεις είναι η τεχνολογία, όπως και αν την πούμε. Τότε μιλούσαν για το πόσο μεγάλο μπορεί να γίνει το καράβι, τώρα νομίζω ότι το μέγεθος δεν είναι ο στόχος. Τώρα όλοι προσπαθούν να πετύχουν τους περιβαλλοντικούς στόχους. Οταν φύγαμε από το μέγεθος του πλοίου, ο επόμενος στόχος ήταν πώς θα κυβερνηθεί το πλοίο, τα διάφορα δορυφορικά συστήματα, το τέλεξ το οποίο σήμερα δεν υπάρχει. Τώρα το πλήρωμα έχει Ιντερνετ και μπορεί να επικοινωνεί μέσω κάμερας με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Η ναυπηγική βιομηχανία έχει πάει στην Ασία. Οι υπηρεσίες, τα high end προϊόντα και ο εξοπλισμός έχουν μείνει σε μεγάλο βαθμό στην Ευρώπη.
– Τα Ποσειδώνια από το Ζάππειο κατέβηκαν στον Πειραιά στη θρυλική «Παγόδα» του ΟΛΠ, τη φυσική τους έδρα, όπου έμειναν έως το 2006 για να μεταφερθούν στο Ελληνικό και το 2012 στη Metropolitan Expo. Σας λείπει ο Πειραιάς;
Παραδοσιακά τα Ποσειδώνια γίνονταν στον Πειραιά, όταν υπήρχαν και πολλές ναυτιλιακές εκεί. Οι εκθέσεις όμως αλλάζουν. Παλαιότερα τα Ποσειδώνια είχαν πιο πολύ χαρακτήρα, περισσότερη διασκέδαση. Τώρα είναι πιο πολύ business. Οι εκθέτες ήθελαν περισσότερες υπηρεσίες που η «Παγόδα» δεν μπορούσε να προσφέρει, με πρώτο και βασικότερα το ελάχιστο, τον κλιματισμό. Ηθελαν περισσότερους χώρους για συνέδρια, για να παρουσιάζουν τα προϊόντα τους. Οταν πας σε ένα μεγάλο και σωστό εκθεσιακό κέντρο έχεις πολλαπλά οφέλη, αλλά χάνεις μέρος της μαγείας.
– Με τι διάθεση έρχονται οι επισκέπτες στην Αθήνα;
Εχει αλλάξει και ο κόσμος που έρχεται. Παλιά τη δεκαετία του ’80 και του ’90 έρχονταν με διάθεση περιπέτειας, να ζήσουν τον μύθο τους στην Ελλάδα. Τώρα μας έρχονται μηνύματα-σεντόνια με 25 ερωτήσεις και ρωτάνε πόσα μέτρα από το περίπτερό μας είναι η τουαλέτα, πόσο κοντά είναι το ασθενοφόρο, ποιο το μέσο κόστος ενός γεύματος στο εκθεσιακό κέντρο κ.λπ.
– Η πιο περίεργη ερώτηση που σας έχουν κάνει;
Η πιο ωραία ερώτηση που έχουμε πάρει ήταν την περίοδο που είχε εκραγεί το ηφαίστειο στην Ισλανδία και είχαν σταματήσει οι αεροπορικές πτήσεις. Εκθέτης μάς ρώτησε: «Κατά πόσο θεωρείτε πιθανό να εκραγεί και πάλι το ηφαίστειο λίγο πριν τα Ποσειδώνια;».
Οπως επίσης στην κρίση υπήρχαν εκθέτες που θεωρούσαν δεδομένο ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και μας έλεγαν «δεν σε πληρώνουμε τώρα, αλλά σε έναν μήνα, σε δραχμές». Το ζήσαμε και αυτό.
– Πώς οραματίζεστε την έκθεση τα επόμενα χρόνια;
Τα Ποσειδώνια έχουν μία μοναδικότητα. Είναι το τοτέμ των ναυτιλιακών εκθέσεων. Το βασικό είναι ότι βλέπουμε αγάπη προς την έκθεση. Βοηθάει η Ελλάδα, βοηθάει ο Ιούνιος, βοηθάει το καλοκαίρι, αλλά και η έκθεση έχει έναν μυθικό χαρακτήρα πλέον. Ως έκθεση θέλουμε να αντικατοπτρίζουμε την αγορά. Οπως εξελίσσεται η αγορά, έτσι θα προσαρμοζόμαστε. Θα θέλαμε να μεγαλώσουμε κι άλλο. Υπάρχει έλλειψη εκθεσιακού χώρου, δηλαδή νομίζω ότι φέτος γεμίσαμε το εκθεσιακό κέντρο μέχρι και την τελευταία γωνίτσα, οπότε πραγματικά πιέζουμε να χτιστεί κι άλλη αίθουσα. Κάθε αύξηση βοηθάει την οικονομία.
– Ποια ήταν η επαγγελματική σας ρότα που σας έφερε μέχρι τα Ποσειδώνια;
Για κάποιο περίεργο λόγο βρέθηκα στις εκθέσεις πριν έρθω στα Ποσειδώνια. Οταν γύρισα από την Αγγλία, όπου σπούδασα, πήγα σε μία εταιρεία πληροφορικής στον τομέα του μάρκετινγκ. Για κάποιο λόγο μού έδωσαν το εκθεσιακό κομμάτι. Μετά βρέθηκα στο υπουργείο Ανάπτυξης, σε ωραία περίοδο, όταν είχαμε την προεδρία της Ε.Ε. Είχα αναλάβει για τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας, ειδικότερα, να τρέξω όλες τις εκδηλώσεις που είχε να διοργανώσει στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής προεδρίας. Υπουργικές συναντήσεις, συνόδους, συσκέψεις στις Βρυξέλλες και στην Ελλάδα, οπότε ήμουν πάλι στο οργανωτικό κομμάτι. Μετά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Και ήρθα στα Ποσειδώνια. Είναι ο μόνος κλάδος όπου έχεις την αίσθηση της δημιουργίας μέχρι την υλοποίησή της. Μόλις τελειώσει η έκθεση και κλείσουν τα φώτα, έχεις μια αίσθηση εγκατάλειψης. Αλλά αμέσως αρχίζεις τις προετοιμασίες για την επόμενη.
Διαβάστε ακόμη:
«Πράσινο φως» από ΗΠΑ: Eni και Repsol θα εφοδιάσουν την Ευρώπη με πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα
Sun of a Beach: Το ελληνικό brand που γοητεύει τους Γερμανούς (pic)