Τη Μεγάλη Παρασκευή έφυγε  από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο Παύλος Ιωαννίδης μία ξεχωριστή προσωπικότητα, στενός συνεργάτης και φίλος του αείμνηστου Αριστοτέλη Ωνάση. Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση και ισόβιο μέλος του ΔΣ. Έγραψε ιστορία στην Ολυμπιακή αλλά και στη ναυτιλία.

Γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 22 Φεβρουαρίου 1924 και μεγάλωσε στην Αθήνα.

Περιέγραψε όλη την πορεία της ζωής του στο βιβλίο «Κι αν δεν είσαι θα γίνεις. . .» Αυτή η φράση καθόρισε την πορεία του, την εμπειρία του και τη δράση του, που με τη σειρά τους επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους τομείς τους οποίους υπηρέτησε. Η διαδρομή του Παύλου Ιωαννίδη ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς είναι συνυφασμένη με σημαντικά γεγονότα της νεότερης ιστορίας του τόπου μας.

Τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου, η αποτροπή της ανατίναξης από τους Γερμανούς του φράγματος του Μαραθώνα, η γνωριμία και η σχέση του με τον Αριστοτέλη Ωνάση, η φιλία του με τον Αλέξανδρο και τη Χριστίνα, η γέννηση, η γιγάντωση και η καταγγελία της σύμβασης της Ολυμπιακής Αεροπορίας, η ιστορία του ιδρύματος Ωνάση και οι δικαστικές διαμάχες με τον Thierry Roussel για τη διαχείριση της περιουσίας της ανήλικης Αθηνάς, η δημιουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, αποτελούν κάποιους μόνο από τους σταθμούς της ζωής του, μιας ζωής δημιουργίας και υπεύθυνης προσφοράς με πνεύμα καλής πίστης και συνεργασίας.

Ήταν δίπλα στον Αριστοτέλη Ωνάση, μαζί με τον Στέλιο Παπαδημητρίου και τον Απόστολο Ζαμπέλα, 19 χρόνια, από το 1956 ώς το 1975, όταν ο Ελληνας μεγιστάνας άφησε την τελευταία του πνοή στο αμερικανικό νοσοκομείο στο Νεϊγύ.

Ο Παύλος Ιωαννίδης ήταν ο ένας από τους «3 Greeks», που έζησαν από μέσα την ιλιγγιώδη άνοδο του Ωνάση. Και ήταν δίπλα του, όταν έχασε τον μοναχογιό του, τον Αλέξανδρο – Σωκράτη. Οι Greeks ήταν τρεις εκτελεστές της διαθήκης του, της Χριστίνας και αυτοί που έφεραν σε πέρας το όραμά του, να χαρίσει με την ιδιόγραφη Διαθήκη του Ωνάση αθανασία στον αδικοχαμένο γιο του, μέσα από το ίδρυμα, που φέρει το όνομά του και που με το πολιτιστικό και επιχειρησιακό του σκέλος προσφέρει σημαντικότατο έργο: στην Υγεία με το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό, εκπαιδευτικό, με υποτροφίες που αριθμούν πλέον χιλιάδες σε νέους επιστήμονες και καλλιτέχνες, επιμορφωτικό, με διαλέξεις και ελληνικές έδρες στα πανεπιστήμια εξωτερικού και τα διεθνή βραβεία που κάνουν το όνομα της Ελλάδας να ακούγεται, δίνοντας φώτα πολιτισμού στον υπόλοιπο κόσμο.

Συνόδευσε ως την τελευταία του κατοικία τον Αριστοτέλη Ωνάση, στην Παναγίτσα στον Σκορπιό, όπως πριν τον Αλέξανδρο και μετά τη Χριστίνα.

Από μικρό παιδί είχε αγάπη για τη θάλασσα, τον έψαχνε ο πατέρας του να τον γράψει στο γυμνάσιο κι εκείνος κρυβόταν, χωμένος σε μια βάρκα, στη Βούλα. Κι όταν στον δρόμο της διαφυγής, μέσω Τσεσμέ Τουρκίας για Κάιρο διανυκτέρευσε μαζί με τον Bob Morton και τον Mac Intyrg σε ένα σπίτι στη Νέα Ερυθραία, μια κυρούλα είδε μέσα στον ροβυθένιο καφέ του πως «εσύ, παιδί μου, είσαι αεροπόρος, θα πας ψηλά».

«Μα εγώ θέλω να μπω στο Πολεμικό Ναυτικό, να είμαι στη θάλασσα». Κι εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της και του είπε, «Κι αν δεν είσαι, θα γίνεις…», φράση που αποδείχθηκε προφητική κι έδωσε και τον τίτλο του βιβλίου.

«Η μοίρα μου ήταν να γίνω αεροπόρος. Εκπαιδεύτηκα για την Πολεμική Αεροπορία στην Αγγλία, και, στη συνέχεια, αφιερώθηκα στην πολιτική αεροπορία, που συνέβαλε σημαντικά στη μεταπολεμική οικονομική ανάπτυξη της πατρίδας μας. Η παρέμβαση του Αριστοτέλη Ωνάση στον συγκεκριμένο κλάδο άλλαξε εντελώς τη δυναμική» διηγείτο.

Μαχητής από μικρός, σε ηλικία 19 ετών το 1943 έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, στην ομάδα του “Νικηφόρου” και στη συνέχεια στην “Force 133”, μία βρετανική μονάδα που δρούσε στα βουνά της Ελλάδας, και αποτελούσε σκέλος της British “Special Operation Executive” (SOE), βρεταννικής Ειδικής Μονάδας Επιχειρήσεων.

Τιμήθηκε “επ’ ανδραγαθία” από τον Βασιλέα της Αγγλίας Γεώργιο VI με το μετάλλιο “King’s Medal for Courage” (Κ.Μ.C.) της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και του απενεμήθη Δίπλωμα Τιμής από τον Βρετανό Στρατάρχη Lord Alexander. Τις διακρίσεις αυτές επέστρεψε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και ως στερούμενες πλέον οιασδήποτε αξίας, στον Άγγλο Πρέσβη στην Αθήνα Charles Peake, στις 10 Μαΐου 1956, την ίδια μέρα που απαγχονίστηκαν στη Λευκωσία οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Καραολής και Δημητρίου.

Εκπαιδεύτηκε ως πιλότος καταδιωκτικών από την Αγγλική R.A.F. και στη συνέχεια εντάχθηκε στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία, όπου υπηρέτησε μέχρι το 1947.

Όταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης ανέλαβε τις εθνικές αερομεταφορές το 1957 προσελήφθη στην ελληνική αεροπορική εταιρεία Τ.Α.Ε., που μετονομάστηκε σε “Ολυμπιακή Αεροπορία. Διετέλεσε, διαδοχικά, Αρχιεκπαιδευτής, Αρχιχειριστής, Διευθυντής Πτητικής Εκμεταλλεύσεως και τελικά, Γενικός Διευθυντής μέχρι τον Δεκέμβριο του 1974, όταν η Ολυμπιακή παραδόθηκε στο ελληνικό δημόσιο.

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης τον όρισε, με τη διαθήκη του, ισόβιο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης που ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 1975. Συνέχισε να πετάει με την Ολυμπιακή, μέχρι τη συνταξιοδότησή του, τον Φεβρουάριο του 1984. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του κατέγραψε στο ενεργητικό του περισσότερες από 22.500 ώρες πτήσεως.

Ανεκλήθη στην Πολεμική Αεροπορία με το βαθμό του Επισμηναγού και πετούσε επί 12 χρόνια την βασιλική οικογένεια, ως Κυβερνήτης, με αεροπλάνα της Ολυμπιακής και του σμήνους υψηλών προσώπων της Πολεμικής Αεροπορίας.

Από την αρχή της σταδιοδρομίας του ασχολήθηκε συστηματικά με τη βελτίωση του πλέον κρίσιμου τομέα της αεροπορίας, την “ασφάλεια των πτήσεων”.

Έχοντας βαθιά γνώση της αεροπορικής φιλοσοφίας και μακροχρόνια εμπειρία στην εκπαίδευση, εφάρμοσε επιτυχώς το “Airline Concept” στο στόλο του Ιδρύματος Ωνάση το 1982, κατόπιν τετραετούς προετοιμασίας. Ο Όμιλος Ωνάση υπήρξε, παγκοσμίως, πρωτοπόρος στην προσπάθεια της περαιτέρω βελτίωσης της ασφάλειας του πλοίου, του πληρώματος, του φορτίου και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος.

Στο διάστημα 1975-1984 ασχολήθηκε συγχρόνως και με τις εμπορικές δραστηριότητες του Ιδρύματος Ωνάση. Τελικά ανέλαβε τα καθήκοντα Εκτελεστικού Διευθυντή (CEO) των ναυτιλιακών και εμπορικών επιχειρήσεών του. Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. αμφοτέρων των Ιδρυμάτων – Εμπορικού και Κοινωφελούς – μέχρι το 2005.

Διετέλεσε Πρόεδρος όλων των εταιρειών της Χριστίνας Ωνάση, υπήρξε ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης της και διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Διαχείρισης της περιουσίας της ανήλικης κόρης της Αθηνάς.

Αξιώματα-Διακρίσεις

• Μέλος του Δ.Σ. της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) 21 χρόνια (1979-2000). Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. 6 χρόνια και πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαιδεύσεως 14 χρόνια. Του απενεμήθη ο τίτλος του Επίτιμου Μέλους.

• Μέλος του Δ.Σ. της HELMEPA (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος), Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαίδευσης 9 χρόνια και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. για ένα χρόνο. Του απενεμήθη το Αργυρό Μετάλλιο το 2002.

• Ισόβιο μέλος του Αμερικανικού Νηογνώμονα (“ABS”) από το 1990. Μέλος του Δ.Σ. για 10 χρόνια, Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής του ABS για 10 χρόνια. Του απενεμήθη ο τίτλος του Επίτιμου Συμβούλου το 2004.

• Μέλος του Βρεταννικού Ναυτιλιακού Ασφαλιστικού φορέα “UK P&I Club” για 8 χρόνια.

• Επίτιμο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού από το 1995 για την πολύτιμη προσφορά του στη ναυτιλία.

• “Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών”/ 2002.

• “Σταυρός του Αγίου Μάρκου” από τον Πάπα-Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Αφρικής Θεόδωρο ΙΙ/ 2006.

• “Lifetime Achievement Award[5]” από τον Βρεταννικό Ναυτιλιακό Οργανισμό “Seatrade International”, σε αναγνώριση του εξαιρετικού του έργου για την εφαρμογή του “Airline Concept” στον στόλο Ωνάση το 1982, καθώς και για τη στήριξη του έργου του Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Η τελετή έλαβε χώρα τον Απρίλιο 2011 στο Guildhall του Λονδίνου. Το βραβείο του επεδόθη από τη Πριγκίπισσα Άννα της Αγγλίας.

• “Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής” της Ελληνικής Δημοκρατίας, “για την εθνική και κοινωνική του προσφορά”, το 2012.

• Το 2013 τιμήθηκε από την Αεροπορική Ακαδημία της Ελλάδος για την εθνική και κοινωνική του προσφορά, καθώς και για την προσφορά του στην Πολιτική Αεροπορία, την οποία υπηρέτησε επί 37 χρόνια ως ιπτάμενος.

• Στις 24 Νοεμβρίου 2017 τιμήθηκε από την “Lloyds List/Propeller Club” με το βραβείο “Life Time Achievement Award”[6], με το ακόλουθο σκεπτικό: “καταδρομέας, πιλότος, διαχειριστής πλοίων, συγγραφέας και δια βίου μέλος του Ιδρύματος Ωνάση. Εκπαίδευσε μια ολόκληρη γενιά πιλότων πριν γίνει CEO των ναυτιλιακών και εμπορικών επιχειρήσεων του Ιδρύματος Ωνάση. Η κύρια, διαρκής συμβολή του στη ναυτιλία, ήταν η εφαρμογή μεθόδων εκπαίδευσης και κουλτούρας της αεροπορίας στη ναυτιλία για πρώτη φορά – όχι μόνο στον Ολυμπιακό στόλο, αλλά και μέσω της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και της HELMEPA, τις οποίες υπηρέτησε ως μέλος των Δ.Σ. τους”.

Διαβάστε ακόμη:

Το σχέδιο για να εξοφλήσουν δήμοι και κρατικοί φορείς τα χρέη στους ιδιώτες

ΕΕ: Έτοιμη η Ελλάδα να δοκιμάσει το πράσινο ψηφιακό πιστοποιητικό