Ο Νίκος Γ. Μαυρίκος είναι ένας δραστήριος Έλληνας επιχειρηματίας που επιδίδεται στο εξαγωγικό εμπόριο και τις τροφοδοσίες πλοίων. Εκπροσωπεί την τρίτη γενιά της οικογενειακής επιχειρηματικής ιστορίας η οποία άρχισε να γράφεται στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου από τον παππού του.
Τον συναντήσαμε στο ιδιόκτητο τετραώροφο κτίριο της Εισαγωγαί Μαυρίκος Α.Ε. στα Καμίνια, συνολικού εμβαδού 2.000 τ.μ., όπου στεγάζονται από το 1993 τα γραφεία, οι αποθήκες και οι ψυκτικές εγκαταστάσεις. Ο κ. Μαυρίκος, εκτός από έμπειρος επιχειρηματίας, κατέχει και σημαντικές θεσμικές θέσεις.
Είναι πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εφοδιαστών Πλοίων και Εξαγωγέων, υπεύθυνος ΓΕΜΗ & Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά (ΕΒΕΠ), αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ναυτικών Πρακτόρων, γραμματέας του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ενωσης Επαγγελματιών Θαλάσσιου Τουρισμού (The Hellenic Committee for Professional Yachting – HCPY) και ιδρυτικό μέλος του Hellenic Shipyard Association.
H συζήτησή μας δεν περιστράφηκε μόνο γύρω από την εταιρεία, αλλά και από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το εξαγωγικό εμπόριο στην Ελλάδα. Οπως χαρακτηριστικά μας ανέφερε, «το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα δεν είναι μόνο οι αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας. Η επιχειρηματικότητα συνήθως βάλλεται από τους υπηρεσιακούς παράγοντες διότι δημιουργούν τα εμπόδια στην καθημερινότητα». Ας πιάσουμε όμως τον μίτο της επιχειρηματικής ιστορίας της οικογένειας Μαυρίκου για να φτάσουμε μέχρι το σήμερα.
Από το Πορτ Σάιντ
Ο κ. Μαυρίκος, όπως και μία από τις αδελφές του η οποία ασχολείται με τον εξαγωγικό τομέα της εταιρείας, γεννήθηκε στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, ένα σημαντικό λιμάνι αλλά και ένας σημαντικός σταθμός ανεφοδιασμού για τα πλοία που διέρχονται από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ο πατριάρχης της οικογένειας, ο παππούς Νικόλαος Μαυρίκος, δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στο Πορτ Σάιντ με τροφοδοσίες πλοίων ενώ είχε ιδιόκτητο ξενοδοχείο και μπαρ.
Ο ένας του γιος, ο Ιωάννης, ασχολήθηκε τότε με την ξενοδοχειακή μονάδα ενώ ο μικρότερος, ο Γιώργος, με τις τροφοδοσίες πλοίων.
Το 1967 όμως ήρθαν τα πάνω κάτω για την οικογένεια Μαυρίκου και τα έχασαν όλα. Μέσα στο κλίμα σύγχυσης που προκάλεσαν η επανάσταση Νάσερ και οι εθνικοποιήσεις, οι Ελληνες της Αιγύπτου εγκατέλειψαν ομαδικά τη χώρα, άλλοι με προορισμό την Ελλάδα, οι περισσότεροι όμως με προορισμό την Αυστραλία και την Αμερική.
«Οταν ήρθε ο πατέρας μου στην Ελλάδα, το 1967, δεν ήξερε τη γλώσσα και στην αρχή δυσκολευόταν να κυκλοφορήσει και να συνεννοηθεί», άρχισε τη διήγησή του ο κ. Μαυρίκος. «Συνεργάστηκε με έναν Χιώτη εφοδιαστή, τον Μιχάλη Παγώνη. Μετά από πέντε χρόνια η συνεργασία αυτή τερματίστηκε διότι ο πατέρας μου ήθελε να συμπεριλάβει στις τροφοδοσίες και τα ποτά, κάτι όμως που δεν ήθελε ο συνέταιρός του. Τελικά δικαιώθηκε ο πατέρας μου για την επιλογή του, όπως φάνηκε στην πορεία του χρόνου».
Ο Γιώργος Ν. Μαυρίκος το 1971 άνοιξε το δικό του, ιδιόκτητο γραφείο, στην οδό Σαχτούρη 8 στον Πειραιά, με ίδιο αντικείμενο: τις τροφοδοσίες πλοίων. Σε μικρό χρονικό διάστημα αγόρασε όλο τον όροφο καθώς οι δουλειές όλο και μεγάλωναν.
Πελάτες του, μεταξύ άλλων, ήταν μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας όπως του Χανδρή, η Ηπειρωτική του Ποταμιάνου, η Sun Lines, η Royal Cruises, αλλά και πολλές αεροπορικές, όπως KLM, SAS, TWA, JAL, Quantas.
Το 1993 κατασκεύασε κτίριο με αποθήκες και γραφεία το οποίο υπήρξε και η πρώτη ιδιωτική αποθήκη με αναστολή των δασμών φορολογικών επιβαρύνσεων.
Η εταιρεία, εκτός από τροφοδοσίες πλοίων κυρίως με καπνικά είδη και αλκοολούχα ποτά, έχει αναπτύξει και έντονη εξαγωγική δραστηριότητα πάνω από 30 χρόνια για την οποία έχει βραβευτεί 4 φορές στα Export Awards.
Σήμερα εξάγει premium ελληνικά προϊόντα σε 26 χώρες, από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική έως τη Μέση Ανατολή, την Ασία και την Απω Ανατολή. Το 2022 μπήκε στο πελατολόγιο της και το Μεξικό. Οταν ο κ. Μαυρίκος αναφέρθηκε στο Μεξικό, μου δημιουργήθηκε η απορία ποια ελληνικά προϊόντα έχουν ζήτηση στη χώρα των σομπρέρο.
Διαβάστε λοιπόν: μπίρες, κρασιά, μπακλαβάδες, κανταΐφι, μαρμελάδες, παξιμάδια και μπρίκια!
«Οντως πουλάμε μπρίκια όχι κατά παράφραση του “δεν κολλάμε μπρίκια”», μου είπε γελώντας ο κ. Μαυρίκος: «Στο εξωτερικό δεν έχουν μπρίκια και υπάρχει μεγάλη ζήτηση, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο».
Απλές διαδικασίες εξαγωγής
Ο ίδιος ανέφερε για την εταιρεία: «Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1975 ως Α.Ε. και μέχρι σήμερα παραμένει σε αυτή τη μορφή. Από το 1993 και μετά έχει επενδύσει, πέρα από τις εγκαταστάσεις της, σε υπερσύγχρονες custom μηχανογραφικές υποδομές ERP & CRM και εκμεταλλευόμενη όλες τις διατάξεις του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα που διευκολύνουν το διεθνές εμπόριο σε συνδυασμό με την οργάνωσή της και τη φήμη της έχει καταφέρει να πετύχει οικονομίες κλίμακος και να διεισδύσει στις ξένες αγορές. Προς τον σκοπό αυτό έχει λάβει διάφορες αδειοδοτήσεις και πιστοποιήσεις».
Πρόκειται για: άδεια απλουστευμένων διαδικασιών εξαγωγής και για προϊόντα ΕΦΚ, πιστοποιητικό τελωνειακής επάρκειας, άδεια εγκεκριμένου αποθηκευτή, άδεια φορολογικής αποθήκης, άδεια πιστοποιημένου αποστολέα, πιστοποιήσεις ISO 9001:2015 και ΙSO 22000 HACCP από Lloyd’s, ISO 45001:2018 Certificate of Occupational Health & Safety Management System, ISO/IEC 27001:2013 ISMS (Information Security Management System), βράβευση Responsible Management Excellence από European Business Ethics Network Greek Chapter, καθώς και πιστοποιητικό Εγκεκριμένου Οικονομικού Φορέα (AEO) όσον αφορά τη συναλλακτική φερεγγυότητα, την αξιοπιστία, την τήρηση κατάλληλων προτύπων ασφάλειας και προστασίας, το ιστορικό συμμόρφωσης και την τελωνειακή επάρκεια. Όπως μας εξήγησε, πρόκειται για ένα πιστοποιητικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης με το οποίο ενισχύεται η συνεργασία των τελωνείων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο με τις πιστοποιημένες επιχειρήσεις, οι οποίες απολαμβάνουν συγκεκριμένα οφέλη όπως απλουστεύσεις και ταχύτητα συναλλαγών, μείωση των εγγυήσεων κ.λπ. Αναγνωρίζεται σε όλη την Ευρώπη, στην Αμερική, στην Ιαπωνία, στην Κίνα, στην Ελβετία και τη Μολδαβία.
«Είναι η πρώτη εφοδιαστική επιχείρηση και από τις πρώτες δέκα ελληνικές εταιρείες που έλαβε τέτοια πιστοποίηση», υπερηφανεύτηκε.
Τον ρωτήσαμε γιατί κάποιος να αγοράσει από τη Μαυρίκος, που δεν είναι παραγωγική επιχείρηση, και να μην πάει να αγοράσει το προϊόν που θέλει από το εργοστάσιο, με τον ίδιο να μας απαντά τα εξής: «Ένα ελληνικό εργοστάσιο θέλει να πουλήσει ολόκληρο κοντέινερ, δηλαδή περίπου 1.000 χαρτοκιβώτια. Η δομή του ελληνικού εξαγωγικού εμπορίου όμως είναι η “μικροποσότητα” γιατί οι Ελληνες ξεκίνησαν την εξαγωγή κατά κύριο λόγο μετά το 2010. Επίσης, τα ελληνικά προϊόντα είναι μεν ποιοτικά, αλλά ακριβά και δεν έχουν διεισδύσει ακόμα στις αγορές του εξωτερικού ώστε να επιθυμεί κάποιος να αγοράσει ένα ολόκληρο κοντέινερ ενός προϊόντος. Το σύνηθες λοιπόν είναι να θέλει να αγοράσει μικρότερες ποσότητες από πολλά και διαφορετικά προϊόντα, π.χ. 30 διαφορετικούς κωδικούς προϊόντων.
Ακόμα κι αν ο παράγωγος ή το εργοστάσιο αποφασίσει να πουλήσει σε μικρότερη ποσότητα προκειμένου να διεισδύσουν τα προϊόντα του σε συγκεκριμένη χώρα, ο πελάτης πρέπει να συνεργαστεί με 30 εργοστάσια/παραγωγούς και θα πρέπει να δώσει 30 προκαταβολές. Αυτό σημαίνει ότι θα επιβαρυνθεί και με 30 έξοδα τραπέζης, θα πρέπει να τους συντονίσει όλους για την κοινή φόρτωση, ενώ θα πρέπει να υποβληθούν και 30 διασαφήσεις εξαγωγής ανά εργοστάσιο/παραγωγό. Ενώ με την εταιρεία μας όλα αυτά αποφεύγονται. Ενα έμβασμα, μία διασάφηση, κανένας συντονισμός εκ μέρους του πελάτη.
Και μόλις πληρώσει ο πελάτης και σε διάστημα μόλις δύο ημερών έχουμε φορτώσει τα προϊόντα του στο κοντέινερ και μάλιστα με ασφαλή τρόπο ώστε να μην παρατηρηθούν αβαρίες στη χώρα παραλαβής».
Οπως επεσήμανε ο κ. Μαυρίκος: «Το σημαντικότερο είναι ότι η εταιρεία μας λειτουργεί ως δίχτυ προστασίας για τον πελάτη αλλά και ως σύμβουλός του. Σε περίπτωση απευθείας εξαγωγής από το εργοστάσιο, εάν γίνει ένα λάθος στα πιστοποιητικά που απαιτούνται στην τρίτη χώρα ή στην ποσότητα ή στο προϊόν της παραγγελίας, ο αγοραστής θα το διαπιστώσει όταν φτάσει στη χώρα του και όταν ανοίξει το κοντέινερ.
Συνήθως τέτοια προβλήματα δεν επιλύονται εύκολα λόγω του ναύλου και των τελωνειακών-φορολογικών διαδικασιών που απαιτούνται στην τρίτη χώρα εξαγωγής αλλά και στη χώρα μας. Εμείς όμως τον διασφαλίζουμε από τέτοιες περιπέτειες γιατί έχουμε ως εταιρεία την ευθύνη να σταλεί το σωστό προϊόν στον αγοραστή. Επίσης, αν γίνει οποιαδήποτε ασυνεννοησία ή αθέτηση μεταξύ του εδώ παραγωγού/εργοστασίου με τον πελάτη στο εξωτερικό, η υπόθεση θα λυθεί στα ελληνικά δικαστήρια και τον αγοραστή θα εκπροσωπήσει η εταιρεία μας. Οπότε υπάρχει αίσθημα ασφάλειας ότι θα βρεθεί η λύση».
Οσον αναφορά τον τομέα των συμβουλευτικών υπηρεσιών που παρέχει η εταιρεία του, ο κ. Μαυρίκος εξήγησε: «Εμφανίζονται πολλοί από το εξωτερικό και μας λένε ότι θέλουν να αγοράσουν και κάποιο άλλο προϊόν για να επεκτείνουν την γκάμα τους. Εξετάζουμε τη χρήση του προϊόντος που θέλει, αν το κράτος του αγοραστή επιτρέπει την εισαγωγή της συγκεκριμένης συσκευασίας, εάν τα πιστοποιητικά επαρκούν και καταλήγουμε σε προτάσεις τις οποίες του ανακοινώνουμε και τον αφήνουμε να επιλέξει. Ετσι, αντί να μπαίνει στα έξοδα να έρχεται στην Ελλάδα και να χάνει χρόνο σε αναζητήσεις και έρευνα αγοράς, ουσιαστικά του προσφέρουμε έτοιμη τη λύση. Πρόκειται για μια υπηρεσία την οποία παρέχουμε δωρεάν.
Αρα ο ξένος αγοραστής έχει κάθε συμφέρον να συνεργαστεί με μια εταιρεία πιστοποιημένη, φερέγγυα, με καλή φήμη στο εξωτερικό όπως η δική μας επειδή είμαστε και εισαγωγική επιχείρηση και η επωνυμία μας είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο».
Στη συνέχεια προέβη σε μια πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή του ελληνικού εξαγωγικού εμπορίου: «Η παραγωγική δομή της Ελλάδας δεν μπορεί να καλύψει τις ξένες αγορές, δηλαδή μια ζήτηση από μεγάλες χώρες. Ακόμα και μεγάλα ονόματα δεν έχουν την υποδομή ή τα κεφάλαια να υποστηρίξουν την ποσότητα και τον χρόνο όπου θέλει ο πελάτης να τα παραλάβει». Στο σημείο αυτό υπερτόνισε το γεγονός ότι «τα τελευταία χρόνια, ως Ελλάδα, έχουμε ξεπεράσει τα προβλήματα με το ελληνικό brand name. Οι ξένες αγορές έχουν αρχίσει και μας εμπιστεύονται. Εξάγουμε ελληνικά τρόφιμα, ποτά, κρασιά, μπίρες, έχουμε και βότκα, και τζιν, και βερμούτ ελληνικό. Επίσης, εξάγουμε πολύ λικέρ μαστίχα. Εχουν ζήτηση μεγάλη».
Κατόπιν, τον ρώτησα για τις τροφοδοσίες των πλοίων: «Η οικογένειά μου ξεκίνησε από τις τροφοδοσίες πλοίων. Το Metaxa, το ελληνικό οινοπνευματώδες ποτό, διαδόθηκε διεθνώς και μέσα από τα καράβια που τα τροφοδοτούσαμε. Το έμαθαν οι ναυτικοί των εμπορικών πλοίων και το διέδωσαν παντού. Ετσι το προϊόν έγινε γνωστό και η ζήτηση αυξήθηκε. Οπως και τα τσιγάρα ΑΣΣΟΣ. Τα κάπνιζαν ναυτικοί και διαδόθηκε».
Τα κρουαζιερόπλοια
Στην τροφοδοσία των κρουαζιερόπλοιων όμως υπάρχει γκρίζα ζώνη. Πάνω σε αυτό μας είπε σχετικά: «Η κρουαζιέρα έχει ανέβει, αλλά οι εφοδιασμοί όσον αφορά την τροφοδοσία υποστηρίζονται από τη Celestyal Cruises. Για όλα τα άλλα κρουαζιερόπλοια υπάρχει γκρίζα ζώνη στη νομοθεσία για τον εφοδιασμό τους με απαλλαγή από ΦΠΑ. Οι εγκύκλιοι προβλέπουν για να πουλάς στα πλοία χωρίς ΦΠΑ πρέπει να τιμολογείς μόνο τον πλοιοκτήτη ή τον διαχειριστή του πλοίου κατά παρέκκλιση απ’ όσα ισχύουν σε άλλα κράτη της Ε.Ε. Ομως την παραγγελία δεν μας τη δίνουν οι πλοιοκτήτες, αλλά οι ενδιάμεσοι, αυτοί που νοικιάζουν και εκμεταλλεύονται τους χώρους πάνω στα πλοία. Γι’ αυτό και παρατηρείται το φαινόμενο τα πλοία να εφοδιάζονται στα ελληνικά λιμάνια από εφοδιαστικές εταιρείες άλλων κρατών της Ε.Ε. Ουσιαστικά απαγορεύουμε στον Ελληνα εφοδιαστή να πουλήσει και αντίθετα επιτρέπουμε στους εφοδιαστές άλλων κρατών-μελών.
Αρα εκτρέπουμε τις πωλήσεις που έχουμε μπροστά στα πόδια μας στα άλλα κράτη-μέλη και σε εμάς μας απομένουν τα σκουπίδια από τις συσκευασίες. Εχουμε ζητήσει να ξεκαθαρίσει το τοπίο εδώ και χρόνια, όμως οι αντιλήψεις είναι άλλες». Οπως μας ενημέρωσε, οι εφοδιαστικές επιχειρήσεις πλοίων είναι περίπου 110, εκ των οποίων οι μεγάλες είναι 25.
Οι δυσκολίες στην Ελλάδα
Για το πόσο εύκολο είναι μια εταιρεία να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, ο επιχειρηματίας δεν είχε την πρόθεση να χαϊδέψει τα αυτιά κανενός: «Το να δραστηριοποιείται κάποιος στην Ελλάδα είναι αρκετά δύσκολο και επιχειρηματικά ριψοκίνδυνο. Υπάρχουν κωλύματα. Υπάρχουν καθυστερήσεις στην εφαρμογή της νομοθεσίας. Το βλέπω όταν πάω δύο φορές τον χρόνο στις Βρυξέλλες ως πρόεδρος. Οι κοινοτικές οδηγίες λένε ότι τα κράτη-μέλη πρέπει να τις υιοθετήσουν, π.χ., μέσα σε δύο-τρία χρόνια. Εμείς εδώ στην Ελλάδα νομοθετούμε στο παρά πέντε του χρόνου λήξης της προθεσμίας. Μετά ο νόμος λέει ότι με απόφαση του υπουργού θα ενεργοποιηθεί η τάδε διάταξη. Περίμενε μετά να την πάρει η υπηρεσία, να την επεξεργαστεί και να τη στείλει στον υπουργό… Η Ελλάδα έχει αυτό το πρόβλημα: δεν υιοθετεί απευθείας τις κοινοτικές οδηγίες. Χρονοτριβεί και δημιουργεί προβλήματα σε όλο το εμπόριο».
Ο κ. Μαυρίκος τόνισε ότι ο προσανατολισμός της εταιρείας είναι οι εξαγωγές εστιάζοντας στο ποτό και τα τσιγάρα στην τροφοδοσία των πλοίων. «Αυτός ο κλάδος μάς ενδιαφέρει. Θέλουμε να δυναμώσουμε όσο δεν πάει άλλο». Η εταιρεία του απασχολεί 20 άτομα.
Κλείνοντας τη συζήτηση, υπογράμμισε ότι «η εταιρεία λειτουργεί με ίδια κεφάλαια, χωρίς οφειλές προς το Δημόσιο και χωρίς επισφάλειες λόγω πιστής τήρησης των κανόνων της πιστωτικής πολιτικής μας». Μάλιστα, στο πλαίσιο προσέγγισης της εταιρείας για βιώσιμη ανάπτυξη, εφαρμόζονται οι κανόνες ESG από το 2013, δρα σε όλες τις δραστηριότητές της με δεοντολογία, εφαρμόζει πρότυπα ακεραιότητας, αξιοκρατίας και χρηστής διακυβέρνησης σε κάθε πτυχή της λειτουργίας της, σύμφωνα με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές προκειμένου να διασφαλίσει τη διαφάνεια των εσωτερικών μηχανισμών της.
Διαβάστε ακόμη
Ρεύμα: Σαββατοκύριακο με τιμές προ κρίσης λόγω ΑΠΕ
Lil Tay: Μετά τον υποτιθέμενο θάνατο, απάτη με κρυπτονόμισμα (pics)
ΒΙΑΝΕΞ: Στόχος να γίνει η μεγαλύτερη εταιρεία υγείας στα Βαλκάνια (pic)
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ