Του Μηνά Τσαμόπουλου
Άρχισε να κυλάει αντίστροφα ο χρόνος για την είσοδο επιχειρηματικού ομίλου στα ναυπηγεία της Ελευσίνας σε πρώτη φάση και πολύ αργότερα στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Σύμφωνα με πληροφορίες το χρονοδιάγραμμα προβλέπει ότι έως τα τέλη του Νοεμβρίου θα έχει επιλεγεί ο προτιμητέος επενδυτής και αμέσως μετά θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Η ολοκλήρωση του πρότζεκτ αναμένεται να πραγματοποιηθεί μέσα σε διάστημα ενός χρόνου όπως συνέβη και με τα ναυπηγεία της Σύρου.
Πάντοτε σύμφωνα με τις ίδιες πηγές οι ενδιαφερόμενοι για την Ελευσίνα είναι η αμερικανικών συμφερόντων ONEX με επικεφαλής τον Πάνο Ξενοκώστα και το ιταλικών συμφερόντων ναυπηγείο Cantieri. Το ιταλικό ενδιαφέρον είναι γνωστό από παλιά και μάλιστα οι Ιταλοί είχαν καταθέσει και μία αρχική πρόταση η οποία όμως δεν θεωρείται ικανοποιητική οπότε αναμένεται να επανέλθουν.
Από την άλλη πλευρά, ο Πάνος Ξενοκώστας έχει ήδη εκδηλώσει για λογαριασμό της ONEX ενδιαφέρον για τις δύο ναυπηγικές μονάδες κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Είναι προφανές ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να αποκτήσουν δυνατά ερείσματα στη ναυπηγική βιομηχανία της Ελλάδας. Πήραν τα ναυπηγεία Σύρου και είναι έτοιμοι για τα επόμενα βήματα ώστε να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος της κινεζικής Cosco στη θάλασσα του Αιγαίου που έχει μεγάλη γεωστρατηγική σημασία.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, την περασμένη Δευτέρα μιλώντας στην εκδήλωση για τα βραβεία AMVER που διοργανώνει το Propeller Club και η αμερικανική πρεσβεία τόνισε ότι οι ΗΠΑ «γιορτάζουν την μεγάλη επένδυση της ONEX στα ναυπηγεία της Σύρου καθώς και την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τα ναυπηγεία της Ελευσίνας και του Σκαραμαγκά».
Ο Πάνος Ξενοκώστας, τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ερώτηση του «business stories» για το εάν έχει μελετήσει την πληροφορία που υπάρχει ότι για να μπορέσει να προχωρήσει μια συμφωνία για την διάσωση της Ελευσίνας το συνολικό πακέτο που θα πρέπει να δώσει ο επενδυτής θα ανέλθει στα 120-130 εκατομμύρια ευρώ, είχε δηλώσει:
«Στα μεγέθη που αναφέρετε θεωρούμε πως μπορεί να προκύψει τελική συμφωνία διάσωσης. Είναι εντός του πλαισίου μας. Θέτω ξεκάθαρα πως για εμάς το μόνο δεδομένο σε αυτό το πακέτο διάσωσης είναι πως οι εργαζόμενοι θα πάρουν τα δεδουλευμένα τους μέχρι τελευταίο ευρώ. Αυτά δεν κουρεύονται. Όλα τα αλλά τα βλέπουμε. Ως γιος ο ίδιος εργαζόμενου θέτω ως βάση διαπραγμάτευσης πως ο ιδρώτας του εργαζόμενου είναι το μόνο που δεν κουρεύεται.»
Την περασμένη εβδομάδα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Στέργιος Πιτσιόρλας, ενημέρωσε τους εργαζόμενους των ναυπηγείων. Αφού επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενδιαφέροντος για την Ελευσίνα από την ONEX και την Cantieri, τους είπε ότι δεν υπάρχει στην εικόνα ο Όμιλος Τσάκου όπως είχε κυκλοφορήσει ενώ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να εμφανιστεί και ένας τρίτος ενδιαφερόμενος, Έλληνας επιχειρηματίας, χωρίς όμως να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες.
Σύμφωνα με πηγές του «business stories» σε αναζήτηση συμμαχιών για την είσοδο στην Ελευσίνα είναι και ο γαλλικός όμιλος Naval στο πλαίσιο των συζητήσεων με την ελληνική κυβέρνηση για το πρότζεκτ ναυπήγησης πέντε Φρεγατών.
Όσο αφορά τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά θα πάει υπόθεση πιο πίσω χρονικά. Και αυτό γιατί ο διαχωρισμός τους σε δύο τμήματα, στο στρατιωτικό και στο εμπορικό έχει «απομονώσει» χωροταξικά, όπως επισημάνθηκε στο «business stories», τη μεγάλη πέτρινη δεξαμενή, τη λεγόμενη «δεξαμενή 5» για την οποία υπήρχε ενδιαφέρον.
Επίσης υπάρχουν μεγάλες οικονομικές εκκρεμότητες.
Τα Ναυπηγεία έχουν τεθεί υπό ειδική διαχείριση από την κυβέρνηση για οφειλές προς το Δημόσιο ύψους μισού δισεκατομμυρίου ευρώ. Ο ειδικός διαχειριστής έχει 12 μήνες να χωρίσει το ναυπηγείο σε δύο τμήματα, το εμπορικό και το στρατιωτικό προκειμένου να εφαρμοσθεί η καταδικαστική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που καταδίκασε τα ΕΝΑΕ λόγω χορήγησης παράνομων κρατικών ενισχύσεων και αναγκάζει το ελληνικό δημόσιο σε ανάκτηση 525 εκατομμυρίων τα οποία με τις προσαυξήσεις φθάνουν τα 567 εκατομμύρια.
Υπάρχουν όμως αντιδράσεις και από τον μέχρι πρότινος μεγαλομέτοχο, την Privinvest, συμφερόντων του Ισκαντάρ Σάφα και της εταιρείας Αμπού Ντάμπι Μαρ.