Του Μηνά Τσαμόπουλου

Η ναυτιλιακή κοινότητα να έχει αναστατωθεί από τα νέα μέτρα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού του ΟΗΕ-ΙΜΟ για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τα πλοία που θα ισχύσουν από την 1-1-2020. Ο λόγος είναι η επικείμενη αύξηση του λειτουργικού κόστους του πλοίου είτε από τη χρησιμοποίηση οικολογικών καυσίμων είτε από την τοποθέτηση συστημάτων καθαρισμού καυσαερίων-scrubbers. Όμως κάποιοι Έλληνες πλοιοκτήτες έχουν βρει την άκρη.

Τόσο οι χρηματοδότες όσο και οι ναυλωτές πληρώνουν μεγαλύτερα ναύλα προκειμένου να καλύψουν το κόστος εγκατάστασης στα πλοία των συστημάτων καθαρισμού που κοστίζουν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια δολάρια το καθένα.

Και το κάνουν αυτό όχι γιατί αγάπησαν τους Έλληνες πλοιοκτήτες αλλά γιατί υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις ικανότητες των Ελλήνων στη διαχείριση πλοίων. Μεταξύ αυτών είναι ο Γιάννης Αγγελικούσης, ο Πέτρος Παππάς και ο Γιώργος Οικονόμου.

Σύμφωνα με τον Γεώργιο Κιαδήμο, Specialist, Piraeus Technical Support Office, Lloyd’s Register Marine & Offshore τρόποι αντιμετώπισης-συμμόρφωσης με τον κανονισμό: Μετά από αυτή την ημερομηνία, οι εφοπλιστές και οι διαχειρίστριες εταιρίες θα κληθούν να επιλέξουν τον πλέον οικονομικό τρόπο λειτουργίας των πλοίων τους. Οι επιλογές που υπάρχουν είναι τρεις:

1. Το πλοίο να συνεχίσει να καταναλώνει Καύσιμο με περιεκτικότητα σε Θείο 0,5% ή υβριδικό καύσιμο 0,5%S, με μεγάλη αβεβαιότητα ως προς τη διαθεσιμότητα του προϊόντος και το ύψος της τιμής διάθεσης.

2. Εγκατάσταση συστήματος καθαρισμού καυσαερίων (Scrubbers) με συνέχιση της χρήσης Βαρέως Καυσίμου HFO 3,5 %S, ελπίζοντας στη διαθεσιμότητά του και στην πολύ χαμηλή συγκριτικά τιμή του. Σημείο προβληματισμού θα αποτελέσουν οι σημαντικές επενδύσεις που θα πρέπει να γίνουν, της τάξης των δύο έως τριών εκατομμυρίων δολαρίων ανά πλοίο, για την εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος καθαρισμού, κάτι όμως που απαιτεί το πλοίο να είναι νεότερο σε ηλικία από δέκα έτη για να είναι οικονομικά βιώσιμες.

3. Επένδυση σε μια άλλη μορφή καυσίμου, όπως το φυσικό αέριο, «ποντάροντας» στις μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις συγκριτικά με τα ορυκτά καύσιμα. Μια τέτοια επιλογή όμως, θα συνεπαγόταν σημαντικό αρχικό κόστος επένδυσης (της τάξης των πέντε εκατομμυρίων δολαρίων ανά πλοίο) υπό την προϋπόθεση πάντα ότι η ηλικία του πλοίου δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη καθώς και ότι θα υπάρχει ένα οργανωμένο δίκτυο διανομής φυσικού αερίου.

Για το LNG επισημαίνει:

«Η χρήση LNG μπορεί να μειώσει δραστικά τις εκπομπές αερίων ρύπων, όπως οξείδιο του αζώτου (NOx), οξείδιο του θείου (SOx), αιωρούμενα σωματίδια (PM) καθώς και αέρια του θερμοκηπίου και ως εκ τούτου να συμβάλλει σημαντικά στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος ότι οι επικείμενοι ναυτιλιακοί περιβαλλοντικοί κανονισμοί θα προκαλέσουν μεγάλες επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες όχι μόνο για λόγους κανονιστικής συμμόρφωσης (compliance) αλλά και για λόγους επικράτησης έναντι του ανταγωνισμού.»