Πέντε εφοπλιστές που έγραψαν τη δική τους ιστορία και συνέβαλαν με τον τρόπο τους στη δημιουργία του θαύματος της ελληνικής ναυτιλίας εισήχθησαν στο «Greek Shipping Hall of Fame». Πρόκειται για τους τρεις από τους συνολικά τέσσερις ιδρυτές της Eletson, οι Απόστολος Χατζηελευθεριάδης (1932-2001), Γιάννης Καρασταμάτης (1925-2012), Ερρίκος Κέρτσικοφ (1928-2003) και τα αδέλφια Νικόλαος (1886-1981) και Μηνάς (1892-1977) Ρεθύμνης.
Πρωτοπόροι, άνοιξαν νέους δρόμους, χάραξαν καινούριες ρότες σε αχαρτογράφητα νερά και απέδειξαν ότι η ευφυΐα των Ελλήνων στη θάλασσα είναι αστείρευτη και μόνο να την αντιγράψει μπορεί κανείς, όχι να την ξεπεράσει. Όπως έλεγε πριν από χρόνια ξένος εφοπλιστής στη διάρκεια ενός συνεδρίου «κοιτάμε τι κάνουν οι Ελληνες στη ναυτιλία και ακολουθούμε»!!!
Η 16η τελετή για την ανακοίνωση των ονομάτων των εισακτέων στο Πάνθεον της Ελληνικής Ναυτιλίας πραγματοποιήθηκε στο Αίθριο και Φουαγέ των Μουσών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, όπου το «παρών» έδωσαν σημαίνοντα μέλη της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας. Ξεχωριστό το χρώμα από τη δραματοποιημένη παρουσίαση του ποιήματος του Κωνσταντίνου Καβάφη «Ιθάκη» από τον Μανώλη Ιωνά, με την Αννα Δεληγιάννη στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Οι ιδρυτές της Eletson
Η Eletson Corporation εξελίχθηκε σε μία από τις παγκοσμίως θαυμαστές εταιρείες δεξαμενόπλοιων υπό την ηγεσία τεσσάρων καπεταναίων. Των Απόστολου Χατζηελευθεριάδη και των γαμπρών του Γιάννη Καρασταμάτη και Ερρίκου Κέρτσικοφ, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε και ο μικρότερος αδελφός του Απόστολου, ο μόνος εν ζωή από τους ιδρυτές της εταιρείας, ο Γρηγόρης Χατζηελευθεριάδης, γεννημένος το 1938.
Η ιστορία έχει ως εξής. Μαζεύτηκαν και οι τέσσερις έχοντας ένα συνολικό κεφάλαιο από 50.000 δολάρια για να αγοράσουν το πρώτο τους πλοίο που ήταν ένα φορτηγό ηλικίας 30 ετών. Για πολλά χρόνια μετά την ίδρυση της Eletson το 1966, συνέχισαν να χρηματοδοτούν την εταιρεία ασκώντας το επάγγελμά τους και καπετανεύοντας πλοία για λογαριασμό άλλων εφοπλιστών.
Τη δεκαετία του ’80 η εταιρεία παρήγγειλε το πρώτο της νεότευκτο δεξαμενόπλοιο, ένα product tanker. Προς το τέλος της ίδιας δεκαετίας, η Eletson έστρεψε το παγκόσμιο ενδιαφέρον επάνω της όταν έβαλε την πρώτη παραγγελία, στην ιστορία της ναυτιλίας, για τη ναυπήγηση διπλού τοιχώματος δεξαμενόπλοιων, τρία χρόνια πριν από την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η βύθιση του «Exxon Valdez».
Μεταξύ του 1989 και του 1996 ναυπήγησε άλλα 24 product tankers. Εως το 1996 είχε διαμορφώσει έναν στόλο με δεξαμενόπλοια διπλού τοιχώματος.
Το 1993 η Eletson εξέδωσε το πρώτο ομόλογο ευρωπαϊκής εταιρείας στο αμερικανικό χρηματιστήριο. Τα πρόσφατα χρόνια η διοίκηση της εταιρείας πέρασε στη δεύτερη γενιά που συνέχισε να την αναπτύσσει και να την εξελίσσει, ενώ από το 2009 εισήλθε και στον τομέα των πλοίων μεταφοράς υγραερίου, στα LPG.
«Το ότι ήταν όλοι ναυτικοί τούς ένωνε. Είχαν περάσει από τα ίδια σχολεία, την ίδια εκπαίδευση, ήξεραν το πλοίο, ήξεραν το φορτίο, ήξεραν τη θάλασσα, αγαπούσαν πολύ αυτό που έκαναν» ανέφερε η Λασκαρίνα Καρασταμάτη, κόρη του Γιάννη:
«Τα κοινά στοιχεία τους ήταν ότι είχαν μεγαλώσει φτωχικά. Ο ένας καταλάβαινε τον άλλον. Καταλάβαιναν τι θα πει δυσκολία, σκληρή δουλειά, τι θα πει σεβασμός στον άλλον. Είχαν έναν στόχο. Σιγά-σιγά να πάρουν δικά τους πλοία. Βρέθηκε το “Maria T”. Είχαν συγκεντρώσει 50.000 δολάρια. Επρεπε από κάπου να αρχίσουν».
Ο Βασίλης Κέρτσικοφ με τη σειρά του επεσήμανε: «Αρχικά δεν υπήρχε σαφής στόχος. Τελικά κατευθύνθηκαν σε πολλές επενδύσεις στη ναυτιλία και κάποια στιγμή εστίασαν σε δεξαμενόπλοια μεταφοράς πετρελαϊκών προϊόντων, σε product carriers. Ετσι η Eletson μεγάλωσε με την πάροδο του χρόνου.
Μετά αποφάσισαν ότι ήταν καλή η χρονική συγκυρία να αφήσουν πίσω τα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου και να επικεντρωθούν αποκλειστικά στα δεξαμενόπλοια.
Ορόσημο ήταν η απόφαση να επενδύσουμε σε δεξαμενόπλοια διπλού τοιχώματος, που πραγματικά μας καταξίωσε. Ξεκίνησαν αυτό το ναυπηγικό πρόγραμμα τρία χρόνια πριν το “Exxon Valdez” όχι γιατί μπορούσαν να διαβλέψουν ότι θα γίνονταν σοβαρά ατυχήματα και θα άλλαζε η νομοθεσία, αλλά γιατί μπορούσαν να αντιληφθούν εγκαίρως τις επιχειρησιακές απαιτήσεις. Είχαν πολύ καλές τεχνικές γνώσεις για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα πλοίο με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα».
Ο Βασίλης Χατζηλευθεριάδης είπε: «Μία από τις ιδέες να φέρουν τα πλοία μας ελληνικά ονόματα ήταν να διαφημίσουμε κατά κάποιο τρόπο την Ελλάδα στον υπόλοιπο κόσμο έχοντας μια “Ιθάκη” ή μία “Πάρος” να καταπλέουν στο λιμάνι της Νέας Υόρκης ή του Χιούστον, σε λιμάνια της Ινδίας και τη Κίνας ή οπουδήποτε αλλού. Ηταν πολύ πιστοί στην ελληνική σημαία και στον Ελληνα ναυτικό. Αλλωστε ήταν και οι ίδιοι Ελληνες ναυτικοί» και προσέθεσε:
«Το μυστικό η εταιρεία να μείνει ενωμένη ήταν το γεγονός ότι όλοι πίστευαν στον πυρήνα της, ότι υπάρχει περισσότερη δύναμη στους πολλούς παρά στη μονάδα».
Νικόλαος και Μηνάς Ρεθύμνης
Τα δύο αδέλφια προέρχονταν από οικογένεια που είχε βγάλει σειρά καπεταναίων από το 1800 και μετά. Ο Νικόλαος και ο Μηνάς μαζί με τον Μανώλη Κουλουκουντή ίδρυσαν τη ναυτιλιακή εταιρεία R&K.
«Εζησαν σε μια εποχή που η ναυτιλία δεν ήταν τόσο λαμπρή», είπε η Ειρήνη Νοτιά που είναι συγγενής.
«Η R&K στην κορύφωσή της είχε 90 πλοία», σχολίασε ο Βασίλης Μαυρολέων, συγγενικό πρόσωπο της οικογένειας:«Πολλά από τα πλοία ήταν ιδιόκτητα, υπήρχαν όμως και πλοία στον στόλο τους που ανήκαν σε άλλους Έλληνες εφοπλιστές οι οποίοι πήγαιναν στο Λονδίνο επειδή η R&K είχε ιδρύσει εκεί ένα πολύ σημαντικό γραφείο για να έχουν οι Ελληνες κάποιο μέρος να απευθυνθούν και να μπορούν να λειτουργούν τα πλοία τους. Ανάμεσά τους πολλά από τα μεγάλα ονόματα, όπως Λαιμός, Ωνάσης. Σχεδόν όλοι πέρασαν από αυτό το γραφείο του Λονδίνου. Ηταν κάτι σαν το κολέγιο της ναυτιλίας. Και τα αδέλφια Ρεθύμνη ήταν πίσω από όλα. Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν μιλούσαν αγγλικά όταν αποφάσισαν να κάνουν τη μεγάλη κίνηση και να πάνε στο Λονδίνο. Δεν τους θυμούνται έντονα όπως τους Κουλουκουντήδες, αλλά αυτή ήταν η επιλογή τους, να κρατάνε χαμηλό προφίλ. Ομως έχουν μία σημαντικότατη θέση στην ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας, ιδιαίτερα με τη δημιουργία της βάσης στη ναυτιλία. Μαζί με τον Περατικό και τον Γιανναγά σχημάτισαν την Kassos Steamship, που ήταν παρακλάδι της R&K».
«Τα επιτεύγματά τους, πολλά. Ήταν οι πρώτοι Έλληνες που παρήγγειλαν μηχανοκίνητο πλοίο και το ονόμασαν “Kassos”, από το νησί τους. Τη 10ετία του ’50 ο Μηνάς αγόρασε τα ναυπηγεία του Νεωρίου. Ναυπήγησαν πολλά πλοία στη Μεγάλη Βρετανία και στο τελευταίο σκάφος που ναυπήγησαν έδωσαν το όνομα της μητέρας τους “Marigo T”, που δείχνει πόσο νοιάζονταν για την οικογένειά τους και πόσο τιμούσαν τους γονείς τους. Έφυγαν από την Κάσο και πήγαν στη Σύρο», διηγείται η Ειρήνη Νοτιά:
«Μετά ο Μηνάς πήγε στο Λονδίνο και ο Νικόλας στην Αμερική. Ήταν αληθινοί φιλάνθρωποι. Η φιλανθρωπία ήταν στη φιλοσοφία ζωής που είχαν. “Να δώσω”, “να προσφέρω”. Πούλησαν πλοία και συγκέντρωσαν 20 εκατομμύρια δολάρια και τα έβαλαν σε ένα fund που μέχρι σήμερα βοηθά ανθρώπους ειδικά με προβλήματα υγείας».
Διαβάστε ακόμη
Φοροαπαλλαγές σε όσους καταγγέλλουν φοροφυγάδες
Πώς θα επιστρέψουν στο Δημόσιο οι μετοχές των ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ
Politico: Η γερμανική βιομηχανία δεν μένει πια εδώ
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ