Οταν έχεις απέναντί σου τον κ. Γιώργο Φουστάνο, τον κορυφαίο χρονογράφο-ιστορικό της ελληνικής αλλά και της διεθνούς ναυτιλίας, όσο προετοιμασμένος και να είσαι γι’ αυτά που θα σου πει και θα ακούσεις, πάντοτε σε εντυπωσιάζει με τις άγνωστες πτυχές του ελληνικού ναυτιλιακού μύθου τις οποίες αποκαλύπτει αλλά και το πόσο πολλά οφείλουν στην Ελλάδα μεγάλες οικονομίες όπως, μεταξύ άλλων, η Ιαπωνία, η Γερμανία και η Κορέα, οι οποίες επωφελήθηκαν και επωφελούνται από την ναυπηγική δραστηριότητα των Ελλήνων.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Γιώργος Φουστάνος ήταν το τιμώμενο πρόσωπο στην εκδήλωση που διοργάνωσε η διοίκηση του Propeller Club Port of Piraeus στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του «Made in South Korea – Fifty Years of Greek Shipbuilding Activity in the Land of the Morning Calm», όπου ο συγγραφέας δημοσιοποιεί για πρώτη φορά σημαντικές παραμέτρους της δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ Ελλήνων πλοιοκτητών και ναυπηγείων της Νότιας Κορέας εδώ και μισό αιώνα. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο πρεσβευτής της Δημοκρατίας της Νότιας Κορέας στην Ελλάδα Τζουνγκ Ιλ Λι.
Ο κ. Φουστάνος μαγνήτισε το κοινό με τις πρώτες κιόλας αναφορές του:
«Από τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, οι Ελληνες εφοπλιστές παραλαμβάνουν, κατά μέσον όρο, ένα πλοίο κάθε πέντε ημέρες από ναυπηγεία της Νοτίου Κορέας. Αυτό σημαίνει ότι κατά το διάστημα αυτό έχουν κατασκευαστεί περισσότερα από 1.600 ελληνόκτητα πλοία στις κορεατικές γιάρδες. Εάν υπολογίσουμε ότι καθένα από αυτά κόστισε, κατά μέσον όρο, 40 εκατ. δολάρια -και ασφαλώς όλοι γνωρίζουμε ότι το νούμερο είναι μάλλον υψηλότερο- η συνολική επένδυση των Ελλήνων εφοπλιστών στη Χώρα της Πρωινής Γαλήνης σε κάτι περισσότερο από δύο δεκαετίες ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό, τουλάχιστον, 64 δισ. δολαρίων», ανάφερε και συνέχισε:
«Το ενδιαφέρον, δε, είναι ότι η συνέχεια, κατά την άποψη πολλών, όχι μόνο δεν θα υπολείπεται αυτής της επίδοσης, αλλά θα τείνει να προσλάβει αυξητικές τάσεις. Κι αυτό επειδή οι παγκόσμιες μεταφορικές ανάγκες αλλά και η πίεση που ασκείται από παράγοντες εκτός ναυτιλίας για την κατασκευή όλο και πλέον προηγμένων τεχνολογικά πλοίων είναι συνεχής. Οι Νοτιοκορεάτες ναυπηγοί έχουν αποδείξει ότι δικαίως διατηρούν τα σκήπτρα σε αυτόν τον τομέα και επομένως, σε συνδυασμό με τους ισχυρούς δεσμούς που έχουν σφυρηλατήσει με πολλούς Ελληνες εφοπλιστές, μπορούν βάσιμα να πιστεύουν ότι θα εξακολουθήσουν να αποτελούν την κορυφαία τους επιλογή όποτε οι τελευταίοι επιθυμούν να προβούν σε παραγγελία».
Οπως επεσήμανε ο συγγραφέας, «οι δεσμοί των Ελλήνων με τη Νότια Κορέα δεν ξεκίνησαν από τον ναυτιλιακό χώρο. Στις 9 Δεκεμβρίου του 1950, ένα ελληνικό Τάγμα Πεζικού αποβιβάστηκε στο λιμάνι του Μπουσάν στη Νότια Κορέα και εντάχθηκε στο Εβδομο Σύνταγμα Ιππικού της Αμερικανικής Μεραρχίας. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην έκκληση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για παροχή στρατιωτικής βοήθειας προκειμένου να διασφαλιστεί η ανεξαρτησία της Νότιας Κορέας μετά την εισβολή των στρατευμάτων της Βόρειας Κορέας τον Ιούνιο του 1950. Αξίζει σε αυτό το σημείο να θυμηθούμε ότι η Ελλάδα, που ήταν ένα από τα 21 κράτη-μέλη του ΟΗΕ που ανταποκρίθηκαν τότε, δεν είχε καν συνέλθει από τις πληγές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και, ακόμα χειρότερα, του αδελφοκτόνου Εμφυλίου».
Εν τω μεταξύ οι Ελληνες εφοπλιστές που είχαν βιώσει τον αποδεκατισμό του στόλου τους στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν πραγματοποιήσει ένα απίστευτο επίτευγμα. Εχοντας μετακινήσει την επιχειρηματική τους έδρα κυρίως στη Νέα Υόρκη, κατόρθωσαν να αναπληρώσουν μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια τον χαμένο τους στόλο αποκτώντας περί τα 300 πλοία τύπου Liberty, υπό διάφορες σημαίες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Για να αντιληφθεί, δε, κανείς το μέγεθος του επιτεύγματος, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό έγινε χωρίς την παραμικρή οικονομική αρωγή της πατρίδας μας.
Στο διάστημα που ακολούθησε, οι Ελληνες εφοπλιστές πραγματοποίησαν σημαντικά κέρδη, τα περισσότερα από τα οποία έσπευσαν να επενδύσουν στην αγορά και άλλων πλοίων. Παράλληλα, στράφηκαν αποφασιστικά και στα ναυπηγεία τοποθετώντας παραγγελίες για τη ναυπήγηση μεγάλου αριθμού δεξαμενόπλοιων, με ιδιαίτερη έμφαση στην Ιαπωνία, για την οικονομική ανάπτυξη της οποίας είχαν επιδείξει έντονο ενδιαφέρον οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, φοβούμενες το ενδεχόμενο να περιέλθει στη σφαίρα επιρροής της Κίνας ή της Σοβιετικής Ενωσης. Οι πρωτοβουλίες που ανέλαβαν τότε οι Εληνες εφοπλιστές υπήρξαν καθοριστικές για την ταχύρρυθμη ανάπτυξη της ιαπωνικής ναυπηγικής βιομηχανίας, η οποία τελικά αναδείχτηκε σε πρώτη παγκόσμια δύναμη στον τομέα αυτό το 1956, όταν περισσότερα από τα μισά πλοία που ναυπηγήθηκαν εκείνη τη χρονιά στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου αφορούσαν παραγγελίες Ελλήνων.
Ολο αυτό το διάστημα, η Νότια Κορέα είχε ασήμαντη δραστηριότητα στον χώρο των ναυπηγήσεων με κύριο εκφραστή την Korea Shipbuilding and Engineering Corporation που είχε ιδρυθεί το 1937 και κατασκεύαζε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στις εγκαταστάσεις της στο Μπουσάν, πλοία μικρής χωρητικότητας, κυρίως για λογαριασμό κορεατικών συμφερόντων.
«Η εκρηκτική ανάπτυξη, όμως, της ναυπηγικής δραστηριότητας στη γειτονική Ιαπωνία και κατ’ επέκταση τα ανεκτίμητα οφέλη για την οικονομία της χώρας δεν άργησαν να εμπνεύσουν τους Νοτιοκορεάτες και ιδιαίτερα έναν χαρισματικό επιχειρηματία, τον Τσανγκ Γιου-τζανγκ, ιδρυτή του κατασκευαστικού ομίλου Hyundai Construction Co., ο οποίος με τη σειρά του άρχισε να οραματίζεται τη δημιουργία ενός πρότυπου ναυπηγείου που θα ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στην ολοένα αυξανόμενη τότε ανάγκη κατασκευής πλοίων μεγάλου μεγέθους και ιδιαίτερα δεξαμενόπλοιων μεγάλης χωρητικότητας, τα VLCCs. Το όραμα του τολμηρού Νοτιοκορεάτη για ριζική αναβάθμιση της ναυπηγικής βιομηχανίας της πατρίδας του ευοδώθηκε μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες μέσω της συνεργασίας του ομίλου του με τη βρετανική εταιρεία Α. & P. Appledore International Limited, η οποία ανέλαβε να εκπονήσει τα σχέδια του πρωτοποριακού γιγαντιαίου ναυπηγείου που προοριζόταν αποκλειστικά για την κατασκευή πλοίων τύπου VLCC. Συγχρόνως, αποφασίστηκε η ναυπήγηση των δύο πρώτων πλοίων 259.000 dwt το καθένα, βασισμένων στις προδιαγραφές πλοίων που κατασκευάζονταν τότε στα βρετανικά ναυπηγεία Scott Lithgow», επεσήμανε ο Γιώργος Φουστάνος.
Γιώργος Σταύρου Λιβανός
Ωστόσο, για την ολοκλήρωση των διαδικασιών που αφορούσαν την απαραίτητη δανειοδότηση του τολμηρού εγχειρήματος απέμενε η κάλυψη μιας ακόμα, αλλά κρίσιμης, προϋπόθεσης: η εξεύρεση του πρώτου πελάτη που θα τοποθετούσε παραγγελία για την κατασκευή δύο VLCCs σε ένα ναυπηγείο που βρισκόταν ακόμα στα σχέδια. Σε αυτή την κομβική στιγμή για το μέλλον του εγχειρήματος, εκείνος που εμπιστεύτηκε στα τέλη του 1971 το όραμα του Νοτιοκορεάτη επιχειρηματία δεν ήταν άλλος από τον Ελληνα εφοπλιστή Γιώργο Σταύρου Λιβανό.
«Δικαίως επομένως ο Γιώργος Σταύρου Λιβανός θεωρείται εκ των βασικών συντελεστών της δημιουργίας των συγκεκριμένων ναυπηγείων, των οποίων η λειτουργία άνοιξε διάπλατα τον δρόμο στη ναυπηγική βιομηχανία της Χώρας της Πρωινής Γαλήνης να κατακτήσει την παγκόσμια κορυφή στον συγκεκριμένο κλάδο. Στο σημείο αυτό αξίζει να σταθούμε, αφού η σοβαρή πετρελαϊκή κρίση τον Οκτώβριο του 1973 προκάλεσε χάος στη ναυτιλιακή αγορά πλήττοντας ιδιαίτερα τα VLCCs. Εάν η δημιουργία του ναυπηγείου δεν είχε ξεκινήσει το 1973 είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον το εγχείρημα της κατασκευής μιας ναυπηγικής μονάδας ειδικά για VLCC θα μπορούσε να υλοποιηθεί υπό εκείνη τη δυσμενή συγκυρία. Εάν επομένως ληφθεί υπόψη ότι η Hyundai Heavy Industries υπήρξε και παραμένει όλα αυτά τα χρόνια η ατμομηχανή που οδήγησε στην ανάπτυξη τη σύγχρονη ναυπηγική βιομηχανία της Νότιας Κορέας και στην παγκόσμια κορυφή, θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσει κανείς τις εναλλακτικές λύσεις που υπήρχαν εάν ο Γιώργος Σταύρου Λιβανός δεν είχε υπογράψει τις πρώτες παραγγελίες στις αρχές του 1972. Αυτό ωστόσο είναι ένα υποθετικό ερώτημα μια και η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά», ανέφερε και συνέχισε:
«Αυτή την άγνωστη ακόμα και σε πολλούς Ελληνες εφοπλιστές πλευρά της ναυτιλιακής μας ιστορίας επιχειρήσαμε να φωτίσουμε με την έκδοση του νέου μας βιβλίου. Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι εθνική ανάγκη να μελετήσουμε και να προβάλουμε σε κάθε μήκος και πλάτος της γης όλες τις σημαντικές πτυχές του ναυτιλιακού έργου των Ελλήνων. Οφείλουμε, όμως, συγχρόνως να μεταλαμπαδεύσουμε και στις νέες μας γενιές την υπερηφάνειά μας για τα σπουδαία διαχρονικά επιτεύγματα των ναυτικών προγόνων μας. Να τους εμπνεύσουμε να αντιμετωπίζουν τη ναυτιλία με το ανάλογο όραμα και την αφοσίωση αυτών που δημιούργησαν μεταπολεμικά το ελληνικό ναυτιλιακό θαύμα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του σύγχρονου Ελληνισμού που δυστυχώς η Πολιτεία δεν φρόντισε ποτέ να εντάξει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, ίσως επειδή θεωρεί δεδομένη την παρουσία της ναυτιλίας. Δεν είναι έτσι όμως, δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια, ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή όπου τα πάντα καλύπτονται από την αβεβαιότητα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ζωή στον πλανήτη εξαρτάται και θα συνεχίσει να εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τις θαλάσσιες μεταφορές. Εμείς λοιπόν οι Ελληνες που τις υπηρετούμε με συνέπεια και αποτελεσματικότητα επί δεκαετίες, θα έπρεπε να έχουμε τις διαχρονικές ναυτιλιακές μας επιδόσεις ως ένα εκ των βασικών όπλων στη φαρέτρα της εξωτερικής μας πολιτικής».
Ο κ. Τζουνγκ Ιλ Λι εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στο ελληνικό έθνος αναφερόμενος στον πόλεμο της Κορέας το 1950, στη διάρκεια του οποίου 186 Ελληνες στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι την ελευθερία του λαού της χώρας του: «Η Κορέα δεν ξεχνά και δεν πρόκειται να ξεχάσει ούτε την παραμικρή σταγόνα από δάκρυ και αίμα των γενναίων Ελλήνων στρατιωτών». Παράλληλα επεσήμανε πως «η ναυπηγική βιομηχανία της Νότιας Κορέας αναβαθμίστηκε ριζικά μετά την πρώτη παραγγελία από την Ελλάδα το 1971. Στατιστικά περίπου το 70% των ετήσιων παραγγελιών για ελληνικά πλοία ανατίθεται σε Κορεάτες ναυπηγούς».
Ο πρόεδρος του Propeller Club Κωστής Φραγκούλης εξέφρασε τον θαυμασμό του για την τεράστια ανάπτυξη της ναυπηγικής βιομηχανίας της Χώρας της Πρωϊνής Γαλήνης δηλώνοντας: «Ως πρόεδρος της Franman έχω ζήσει πολλές επιτυχίες με τους Κορεάτες συνεργάτες μου και νιώθω μεγάλο θαυμασμό για την τεράστια ανάπτυξη και τα επιτεύγματα των ναυπηγείων της Νότιας Κορέας τα τελευταία 25 χρόνια και κατ’ επέκταση για τον λαό της μεγάλης αυτής χώρας.
Διαβάστε ακόμη:
«Χριστουγεννιάτικα» email στέλνει η εφορία για να προλάβει το κλείσιμο τους έτους
Αυτό είναι το ακριβότερο εστιατόριο στον κόσμο – Έλληνας ο σεφ του (pics + vid)