Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε που λίγο λιγότερο από το 52% του βρετανικού εκλογικού σώματος ψήφισε υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια μνημειώδη απόφαση που δίχασε φίλους, οικογένειες και έθνος.
Εξακολουθεί να το κάνει, σε μικρότερο βαθμό, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η ίδια ψηφοφορία εάν διεξαγόταν τώρα θα μπορούσε να δώσει διαφορετικό αποτέλεσμα και οι ψηφοφόροι να αμφισβητούν αν η ζωή εκτός της οικονομικής και πολιτικής ένωσης είναι πραγματικά καλύτερη.
Παρόλα αυτά, «είμαστε εκεί που είμαστε» είναι η στάση πολλών Βρετανών, με τα κόμματα όλων των πολιτικών αποχρώσεων να ορκίζονται στα χρόνια που μεσολαβούν μεταξύ του δημοψηφίσματος και της πραγματικής εξόδου τον Ιανουάριο του 2020, να «κάνουν το καλύτερο δυνατό».
Αλλά αν οι Εργατικοί -ένα κόμμα που τάχθηκε κατά του Brexit, αλλά δεσμεύτηκε να «σεβαστεί τη βούληση του βρετανικού λαού»- κερδίσει τις επερχόμενες βρετανικές εκλογές της 4ης Ιουλίου, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ορισμένοι αναλυτές προβλέπουν αναθέρμανση των παγωμένων σχέσεων μεταξύ ΕΕ και Ηνωμένου Βασιλείου και, ίσως, ακόμη και προσέγγιση.
Από την πλευρά τους, οι Εργατικοί βαδίζουν προσεκτικά γύρω από το ακανθώδες θέμα του Brexit και της όποιας σχέσης με την ΕΕ μετά τη νίκη των εκλογών, επιθυμώντας να μην τρομάξουν τους υποψήφιους ψηφοφόρους που θα αλλάξουν γνώμη- ενόψει της 4ης Ιουλίου.
Αντ’ αυτού, οι Εργατικοί λένε ότι δεν θα επιχειρήσουν να επανέλθουν στην ενιαία αγορά ή στην τελωνειακή ένωση που χαρακτηρίζουν το οικονομικό πλαίσιο της ΕΕ που διευκολύνει το εμπόριο μεταξύ των κρατών μελών – αλλά σηματοδοτούν ότι θέλουν να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το CNBC.
Αντίθετα, το κόμμα έχει δηλώσει ότι επιθυμεί τη μείωση των εμπορικών περιορισμών και μια νέα συμφωνία για τη χαλάρωση των ελέγχων στα αγροδιατροφικά προϊόντα (όπως τα υγειονομικά πιστοποιητικά για τα προϊόντα ζωικής προέλευσης, τα οποία απαιτούν την υπογραφή κτηνιάτρου). Λέει επίσης ότι θέλει να μειώσει τους φραγμούς για τους καλλιτέχνες και τους μουσικούς που περιοδεύουν και να εξασφαλίσει μια συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης των επαγγελματικών προσόντων «για να βοηθήσει στο άνοιγμα των αγορών για τους εξαγωγείς υπηρεσιών του Ηνωμένου Βασιλείου».
Η επιφυλακτικότητα των Εργατικών στο να προβάλουν το πιθανό μετεκλογικό τους σχέδιο έναντι της ΕΕ, του μεγαλύτερου εμπορικού εταίρου του Ηνωμένου Βασιλείου, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προθυμία τους να στοχεύσουν στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των Συντηρητικών.
Οι δημοσκοπήσεις των ψηφοφόρων δείχνουν σταθερά μια σημαντική νίκη για το κόμμα, υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσε να συγκεντρώσει περίπου το 40% των ψήφων, έναντι 20% για το Συντηρητικό Κόμμα υπό τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ που τάσσεται υπέρ του Brexit.
Περίπου το 16% των ψήφων αναμένεται να λάβει το Κόμμα Μεταρρύθμισης του Ηνωμένου Βασιλείου με επικεφαλής τον Νάιτζελ Φάρατζ, έναν πολιτικό στο περιθώριο της βρετανικής πολιτικής, ο οποίος δεν έχει υπηρετήσει ποτέ ως βουλευτής, αλλά ήταν, αναμφισβήτητα, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Brexit.
Η προσέγγιση της ΕΕ σε μια δύσκολη περίοδο
Ενώ οι Εργατικοί θα επιδιώξουν να βελτιώσουν τις σχέσεις με την ΕΕ, αν κερδίσουν τις εκλογές, οι αναλυτές λένε ότι το μπλοκ δύσκολα θα πέσει με τα μούτρα για να κάνει τη ζωή πιο ευχάριστη για το Η.Β. Η ΕΕ έχει μέχρι στιγμής επιμείνει πάντα στη θέση της ότι η Βρετανία δεν θα μπορεί να “διαλέξει” τα πλεονεκτικά κομμάτια της πρώην συμμετοχής της στην ΕΕ που θα ήθελε να διατηρήσει.
Εξάλλου, η ΕΕ έχει τα δικά της προβλήματα, με αποτέλεσμα την άνοδο των ακροδεξιών κυβερνήσεων και τις τεταμένες σχέσεις εντός και μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Επιπλέον, αντιμετωπίζει ζητήματα σχετικά με την παγκόσμια οικονομική της θέση, την παράνομη μετανάστευση και τον πόλεμο στο κατώφλι της στην Ουκρανία.
«Θα έχουμε μια κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου που θα επιθυμεί να αλλάξει τη σχέση [με την ΕΕ], το αν θα τα καταφέρει είναι άλλο θέμα», δήλωσε στο CNBC ο κορυφαίος ειδικός σε θέματα δημοσκοπήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο Τζον Κέρτις.
«Αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να βελτιώσουν τη σχέση, ενώ εξακολουθούν να είναι εκτός οποιουδήποτε από τους προηγούμενους θεσμούς, και το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό η Ένωση θα θεωρήσει ότι ενδιαφέρεται να το εξυπηρετήσει αυτό εν μέρει επειδή έχουν άλλα πράγματα να ανησυχούν, και εν μέρει επειδή μπορεί απλώς να σκεφτούν: «Όπως στρώσατε να κοιμηθείτε».
Παρ’ όλα αυτά, ο Κέρτις έκρινε ότι υπάρχει κοινό ενδιαφέρον για την εξεύρεση κοινής στρατηγικής όσον αφορά τον μεγάλο αριθμό παράνομων μεταναστών που συνεχίζουν να έρχονται στην Ευρώπη και μέσω της Μάγχης προς το Ηνωμένο Βασίλειο.
«Μπορεί να πιστεύουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με το τι κάνουμε με τους μετανάστες που έρχονται στην ΕΕ. Πιθανώς, όπως έχει υπονοηθεί στο παρελθόν, μόνο με το να είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε ότι θα πρέπει να συμμετέχουμε στο πανευρωπαϊκό σύστημα που αφορά την επανεγκατάσταση των μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο. Θα υπάρξει ένα αντάλλαγμα», δήλωσε.
Ο Ματ Μπιτς, διευθυντής του Κέντρου Βρετανικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Hull, δήλωσε ότι είναι πεπεισμένος ότι ο Κιρ Στάρμερ θα επιδιώξει κάτι περισσότερο από μια προσέγγιση με την ΕΕ, η οποία, όπως σημείωσε, θα αποτελούσε προδοσία της δημοκρατικής ψήφου για την αποχώρηση από την Ένωση. «Νομίζω ότι διακαής πόθος του Κιρ Στάρμερ είναι να επιστρέψει η Βρετανία στην Ευρώπη και να παρακάμψει τη δημοκρατική βούληση του βρετανικού λαού», δήλωσε στο CNBC την περασμένη εβδομάδα.
«Νομίζω ότι άνθρωποι σαν τον Στάρμερ και άλλοι θεωρούν ότι η συμμετοχή στην ΕΕ κάνει τη Βρετανία κατά κάποιον τρόπο πιο ενάρετη. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι σωστό, και δεν νομίζω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων σε αυτή τη χώρα πιστεύει ότι αυτό είναι σωστό».
Διαβάστε ακόμη
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο ΘΕΜΑ